Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

Κάποιος να τους σταματήσει....!


Το ΚΚΕ αποφάσισε να μπει στη μάχη. Ο πιο οργανωμένος στρατός του λαϊκού κινήματος φαίνεται πως θα μπει στην υπηρεσία της ανατροπής. 
Ο Δένδιας έχει αποφασίσει να αντιμετωπίσει όλα τα προβλήματα της δεξιάς ιδεολογίας από τη μεταπολίτευση και πέρα με το μόνο όπλο που γνωρίζει, την καταστολή.
Η Δημάρ όλο και περισσότερο στριμώχνεται.Ψηφοφόροι και υποστηρικτές της αρχίζουν να αναρωτιούνται μήπως αυτή η στήριξη αρχίζει να πηγαίνει πολύ.
Στον Σύριζα προβληματίζονται για τη γραμμή τους. καλό αυτό, εκεί χρειάζεται προβληματισμός και ίσως μάλιστα να έχει καθυστερήσει.


Πως θα λήξει αυτή η βάρβαρη επίθεση των ξένων δανειστών και των εγχώριων τοποτηρητών τους ενάντια στον ίδιο τον ελληνικό λαό αλλά και την Ελλάδα σαν συντεταγμένη Πολιτεία;  Τα Πανεπιστήμια κλείνουν, τα σχολεία υπολειτουργούν, τα νοσοκομεία φυτοζωούν, οι ιδιοκτήτες σπιτιών έχουν μετατραπεί σε νοικάρηδες με εκμισθωτή το Κράτος, η καθημερινή τρομοκρατία των μέσων μαζικής ενημέρωσης (!) συνεχίζεται αμείωτη, Και όλα αυτά στο όνομα της σωτηρίας της χώρας!!! 
Καλά, πόσο τέλος πάντων παραπάνω από τα "φυσιολογικά" επίπεδα ζούσαμε; Χάσαμε το 40-50% των εισοδημάτων μας και σχεδόν ολόκληρο το κοινωνικό κράτος! Τόσο λίγη αυτοεκτίμηση έχουν όσοι θεωρούν πως είμαστε για τα σκουπίδια κι εκεί πρέπει να καταλήξουμε για να σταματήσει η επιδρομή κατάλυσης κάθε δικαιώματος και αρπαγής ακόμα και των περιουσιών εκτός από τις ζωές μας; Φτάνουν πια οι εισαγγελείς, οι έτοιμοι να καταδικάσουν τους φαύλους, τους μιζαδόρους, τα λαμόγια και όλους τους παράνομους χαρακτηρίζοντας ουσιαστικά ΟΛΟ το ελληνικό οικοδόμημα προϊόν εγκλήματος!
Είναι στοιχείο της μαύρης προπαγάνδας η εικόνα ότι εδώ στην Ελλάδα όλα ήταν φούσκες ενώ παντού αλλού τα πράγματα είναι κανονικά, νόμιμα και φυσιολογικά. Πρόκειται για ένα τεράστιο ψέμα που το προπαγανδίζει η κυβέρνηση για να σπάσει το ηθικό των ψηφοφόρων και το έχει πετύχει σε μεγάλο βαθμό. Η απορία που δεν πρόκειται να μου φύγει τόσο εύκολα είναι πως άνθρωποι με ικανότητα πολιτικής ανάλυσης και όχι δεμένοι σε λίστες ή συμφέροντα, μπορούν παρ' όλα αυτά να δικαιολογούν αυτή την καταστροφή που συντελείται. Στην πραγματικότητα πρέπει να φοβόμαστε αυτή την περιβόητη "ανάπτυξη" που μας επαγγέλλονται γιατί αυτή θα έρθει μόνο όταν "πιάσουμε πάτο" σε αυτή την πορεία που βρισκόμαστε. Χρειάζεται μια πλήρης αλλαγή πολιτικής και απαλλαγή από αυτούς τους πολιτικούς που σήμερα έχουν κάτσει στο σβέρκο μας και μας πυροβολούν. Ο Σύριζα έχει υποχρέωση να παρουσιάσει σύντομα ένα σχέδιο πολύ συγκεκριμένο για να πείσει. Το ίδιο πρέπει να κάνουν και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. Η Δημαρ είναι έτσι κι αλλιώς έτοιμη για όλα.
Η κρίση που περνάμε είναι κρίση του καπιταλισμού. Δημιουργούνται ελλείμματα που κάποιος θα τα πληρώσει. Οι νεοφιλελεύθεροι βρήκαν τρόπο να τα πληρώσουν οι λαοί και όχι το χρηματοπιστωτικό σύστημα (τράπεζες, κεφάλαιο και φαντς) και εδώ στην Ελλάδα βρέθηκαν οι πρόθυμοι που εκτελούν το σχέδιο με ακρίβεια καταστρέφοντας την Ελλάδα και υπονομεύοντας ακόμα και την ίδια την Ευρώπη. Κάποιος πρέπει να τους σταματήσει.   

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

Μια νέα κίνηση στην πόλη, με χαρακτηριστικά ελπίδας

Εκτός από τις υπάρχουσες κινήσεις (Καλημέρα του Λουκά Τζανή, Αναγέννηση του Ζ.Ζούπη, ΛΑΣ των Η.Πατίδη και ΚΚΕ και τον συνδυασμό του Φώτη Μελά) τρεις νέες κινήσεις δημοσιοποίησαν την ύπαρξη και λειτουργία τους τις τελευταίες μέρες. Είναι η αλλιώτικη πόλη της Δημαρ (με την Μαρία Καραφέρη επικεφαλής) που την διακήρυξή της δημοσίευσα στις 21-1-13, ο Άλλος Δρόμος, του Σύριζα, που την διακήρυξή του (σχέδιο) δημοσιεύω παρακάτω και άλλη μια κίνηση για την οποία θα δώσω μελλοντικά πληροφορίες.
Ο Άλλος Δρόμος πραγματοποιεί ιδρυτική συνεδρίαση στις 10 Φεβρουαρίου 2013 στο Α.Σαμαράκης
Ακολουθεί το σχέδιο διακήρυξης

ΣΧΕΔΙΟ ΙΔΡΥΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ
ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ
ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ-ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ
ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

ΑΥΤΟΣ Ο ΔΗΜΟΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ 
ΤΟΥ ΡΟΥΣΦΕΤΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ  ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ

Οι εργαζόμενες, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, η νεολαία, οι λαϊκές οικογένειες της πόλης βιώνουμε τις συνέπειες των αντεργατικών μνημονίων με τα οποία η τρικομματική κυβέρνηση {Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ} μαζί με την Ε.Ε και το Δ.Ν.Τ κήρυξαν τον πόλεμο ενάντια στην κοινωνία. Τα πρώτα θύματα αυτού του πολέμου οι πάνω από 1.500.000 άνεργοι, οι νέοι άνθρωποι που δεν μπορούν πια να ονειρεύονται και να προγραμματίζουν το μέλλον τους, οι οικογένειες του Δήμου μας που δεν μπορούν πια να καλύψουν βασικές στοιχειώδεις ανάγκες τους.
Παράλληλα ζούμε σε μια εργατούπολη κτισμένη ασφυχτικά, βρώμικη και χωρίς υποδομές με ελάχιστους δημόσιους ελεύθερους χώρους, χωρίς πράσινο, χωρίς δωρεάν δομές πολιτισμού, ψυχαγωγίας και ερασιτεχνικού αθλητισμού. Με αρκετά σχολεία σε ακατάλληλα κτίρια με σοβαρές ελλείψεις σε δασκάλους και καθηγητές. Οι μεγάλες εκτάσεις στην πρώην βιομηχανική ζώνη στο χώρο των Λιπασμάτων αντί να γίνουν χώροι πρασίνου και πολιτισμού παραμένουν στα χέρια ιδιωτών και αφήνονται να καταντήσουν χωματερές και ερείπια για να έρθουν μετά οι «σωτήρες»ιδιώτες επενδυτές να συνεχίσουν το έγκλημα.
Το εργοστάσιο της ΔΕΗ, που μένει φεύγοντας εδώ και χρόνια, συνεχίζει να ρυπαίνει το περιβάλλον, να αποτελεί εστία κινδύνου και να στερεί τους κατοίκους της πόλης από ένα σημαντικό χώρο.
Ζούμε σε ένα Δήμο που εδώ και πολλά χρόνια στα χέρια διοικήσεων που προέρχονται ανοιχτά από τους σημερινούς κυβερνητικούς εταίρους ξηλώνει μια- μια, όλες τις κοινωνικές του δομές, με δημότες που βάζουν όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να τις στηρίξουν, με εργαζόμενους που αγωνίζονται να πληρωθούν τους μισθούς τους και με εκατοντάδες άλλους απλήρωτους.
Ζούμε σε ένα Δήμο που μια χούφτα «μεγαλοπαράγοντες» μετακινούνται από συνδυασμό σε συνδυασμό, εμφανίζονται ως ανεξάρτητοι, μοιράζουν υποσχέσεις και θέσεις εργασίας που δεν μπορούν να πληρώσουν και καταφέρνουν εδώ και χρόνια να επιβιώνουν πολιτικά να διοικούν το Δήμο, να τον οδηγούν σε αδιέξοδο και να φορτώνουν αυτό το αδιέξοδο στις πλάτες και τις τσέπες των δημοτών.


ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ, Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ
Στόχος μας να ξαναγίνει ο Δήμος, Δήμος του Αγώνα, της Αντίστασης και της Ανατροπής.

Όλοι εμείς που δημιουργήσαμε την Δημοτική κίνηση διαλέγουμε τον μοναδικό ελπιδοφόρο δρόμο, το δρόμο της Αντίστασης σε αυτές τις πολιτικές. Το δρόμο της Ανατροπής των μνημονίων και του εφιαλτικού μέλλοντος που μας ετοιμάζουν.
Στις μέρες του μνημονιακού Καλλικράτη που με ασφυκτικό τρόπο μετατρέπει τους δήμους σε μακρύ χέρι της κεντρικής διοίκησης που τους απογυμνώνει από οποιαδήποτε κοινωνική δομή που θέλει να τους βάλει και τους βάζει να ξεζουμίζουν φορολογικά τις λαϊκές οικογένειες διαλέγουμε όχι τον ρόλο των διαχειριστών αυτής της μιζέριας αλλά αυτών που θα συμβάλλουν στην ανάπτυξη ενός κινήματος μέσα και έξω από το δημοτικό συμβούλιο που θα απαιτεί

  • κατάργηση της καλλικρατικής αντίληψης και δομής για την τοπική αυτοδιοίκηση.
  • αλλαγή του “δημαρχοκεντρικού” μοντέλου, διαφάνεια και έλεγχο στις αποφάσεις.
  • αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης στους δήμους μέσα από την φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου.
  • δραστική μείωση των δημοτικών τελών για τους χαμηλόμισθους, άνεργους, χαμηλοσυνταξιούχους.
  • το σταμάτημα τους ξεπουλήματος της δημοτικής περιουσίας .
  • ποιοτικές δωρεάν δημοτικές υπηρεσίες για όλους τους πολίτες.
  • δωρεάν παιδικούς σταθμούς για τα παιδιά των εργαζομένων.
  • δημόσια σχολεία που θα καλύπτουν τις ανάγκες και τις απαιτήσεις των παιδιών της πόλης.
  • μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους τους εργαζόμενους.
  • να σταματήσει να είναι ο δήμος μοντέλο για την εφαρμογή ελαστικών εργασιακών σχέσεων.
  • τη μη παραχώρηση δημοτικών υπηρεσιών όπως η καθαριότητα σε ιδιώτες και εργολάβους.
  • μέτρα για την αναβάθμιση του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής των ανθρώπων αυτής της πόλης, απέναντι στην “ανάπτυξη” του κέρδους. 

Η δημοτική μας κίνηση σε συνεργασία με φορείς, κινήματα, και συλλογικότητες της πόλης:
  • Θα βοηθήσει στη δημιουργία μετώπου ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία.
  • Θα συμβάλλει στην προσπάθεια για το σταμάτημα της δράσης των ρατσιστικών, φασιστικών συμμοριών.
  • Θα ενισχύσει την προσπάθεια για λειτουργία δομών αλληλεγγύης και στήριξης των εργαζομένων και ανέργων της πόλης και των οικογενειών τους.

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΚΙΝΗΣΗ

Όχι η κίνηση μας δεν είναι ανεξάρτητη. Όσοι την πλαισιώνουμε είμαστε εξαρτημένοι από την απόφασή μας να παλέψουμε να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό στη χώρα μας και στο δήμο σε όφελος των εργαζομένων.
Έρχεται να καλύψει ένα κενό που υπάρχει στα δημοτικά δρώμενα της πόλης. Να καλύψει την ανάγκη πολιτών να εκφράσουν μέσα από τη λειτουργία της την αγωνία και τη διάθεσή τους να αγωνιστούν για να αλλάξει η καθημερινότητα των ανθρώπων σε αυτή την πόλη.
Στόχος της κίνησης σε πολιτικό επίπεδο είναι να αποκτήσει επαφή, να συνεργαστεί και γιατί όχι να στηριχτεί από τις δυνάμεις της αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ. ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ), τις υπόλοιπες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που δραστηριοποιούνται στην πόλη, ανένταχτους αριστερούς.
Σε κοινωνικό επίπεδο να έρθει σε επαφή και αλληλεπίδραση με όσες συλλογικότητες, δράσεις, κινήσεις, κινήματα μάχονται ενάντια στην εξαθλίωση της κοινωνίας και την φτωχοποίηση των ανθρώπων.
Η κίνησή μας είναι ανοιχτή σε όσους πολίτες ανεξάρτητα από τις πολιτικοϊδεολογικές τους απόψεις αποδέχονται την ανάγκη να παλέψουν σε τοπικό επίπεδο με ανιδιοτέλεια για την αντιμετώπιση των τοπικών προβλημάτων που κάνουν μίζερη τη ζωή των ανθρώπων σε αυτή την πόλη.
Η κίνησή μας επιδιώκει να αφουγκραστεί τις ανησυχίες της νεολαίας, όλων εκείνων των νέων που αισθάνονται αγανακτισμένοι από ένα κράτος που τους έχει εγκαταλείψει, που τα όνειρα τους διαψεύδονται καθημερινά. Ζούμε άλλωστε σε ένα δήμο που η ανεργία των νέων καλπάζει. Θέλουμε μια νεολαία που πολιτικοποιεί την οργή της, στην πρώτη γραμμή του αγώνα για μια άλλη τοπική αυτοδιοίκηση. 
Η κίνησή μας κλείνει από τώρα τις πόρτες της σε όλους όσους τα προηγούμενα χρόνια με τη δράση τους στήριξαν τις πολιτικές επιλογές σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο και στην τοπική αυτοδιοίκηση που οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση τους εργαζομένους. Στις γραμμές μας θέση δεν έχει κανείς από τους «επώνυμους» πολιτικάντηδες καριέρας που θέλουν ακόμα και σήμερα αν και στρατηγοί χωρίς στρατό να συνεχίσουν να κάνουν αυτό που τόσο καλά ξέρουν «για το καλό μας» να εξυπηρετούν τα δικά τους ιδιοτελή, προσωπικά συμφέροντα. Σε αυτούς που πράγματι με ειλικρίνεια αναγνωρίζουν τις δικές τους ευθύνες για αυτή την κατάσταση λέμε:
«Ναι μπορείτε να βοηθήσετε να αλλάξει η κατάσταση στο Δήμος και μάλιστα με ουσιαστικό τρόπο, καθίστε στην άκρη, επιλέξτε το ρόλο του στρατιώτη και με τη δράση, τη γνώση, τη συμβουλή και την ψήφο σας ενισχύστε την προσπάθειά μας».


ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ

Παραπάνω περιγράψαμε με συνοπτικό τρόπο τις γενικές μας κατευθύνσεις. Χρειάζεται το επόμενο διάστημα μια σοβαρή προσπάθεια από τη μεριά μας να αποκτήσουμε θέσεις για κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα της πόλης.
Η κίνησή μας δεν έρχεται να υποκαταστήσει τα ζωντανά κύτταρα της κοινωνίας της πόλης μας που χρόνια επεξεργάζονται προτείνουν και παλεύουν λύσεις για τα προβλήματα που αφορούν την καθημερινή ζωή των ανθρώπων αυτής της πόλης.
Οι πολίτες που ζουν στις γειτονιές του δήμου γνωρίζουν καλύτερα από εμάς τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και τις λύσεις που απαιτούνται. Οι μαθητές, οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί των σχολείων της πόλης μας γνωρίζουν καλύτερα από εμάς τη σκληρή καθημερινότητα που βιώνουν και έχουν επεξεργαστεί τις δικές του λύσεις.
Οι επαγγελματοβιοτέχνες της πόλης που βλέπουν τα μαγαζιά τους να κλείνουν το ένα μετά το άλλο έχουνε επεξεργασμένες θέσεις, θέσεις που απαντούν στα δικά τους αδιέξοδα.
Οι άνεργοι της πόλης που προέρχονται από τα εργοστάσια, τις βιοτεχνίες, την οικοδομή και την ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος γνωρίζουν καλύτερα από εμάς την τραγική κατάσταση που βιώνουν και είναι έτοιμοι να μας δώσουν τις ιδέες και προτάσεις που απαιτούν στο πρόβλημά τους. Ε ναι λοιπόν δεν κατέχουμε εμείς την απόλυτη αλήθεια και δεν θα καταλήξουμε σε ένα πρόγραμμα που θα προσπαθήσουμε να επιβάλλουμε στην τοπική κοινωνία.
Το δικό μας πρόγραμμα είναι πρόγραμμα της κοινωνίας, της τοπικής κοινωνίας που δοκιμάζεται, προτείνει και αγωνίζεται.
Σε συνεργασία με τους φορείς και τις συλλογικότητες της πόλης, μέσα από συνελεύσεις σε κάθε γειτονιά, θα καταλήξουμε σε ένα πρόγραμμα για την πόλη μας που θα βάζει στο επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του και θα έχει στόχο να δώσει στους κατοίκους της πόλης αυτής, μια πόλη ανθρώπινη για αυτούς και τις γενιές που έρχονται.


Η ΔΟΜΗ ΚΑΙ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΜΑΣ

Η κίνησή μας αποτελείται από πολίτες που συμμετέχουν σε αυτήν και λειτουργούν βάση της εθελοντικής προσφοράς και με ανιδιοτέλεια δουλεύουν για τους σκοπούς της κίνησης. Όλα τα μέλη της κίνησης συμμετέχουν χωρίς αποκλεισμούς στη λήψη αποφάσεων που παίρνονται μέσα από τις γενικές συνελεύσεις της κίνησης που συγκαλούνται μια φορά το μήνα. Τα μέλη της κίνησης αναδεικνύουν της 15μελή γραμματεία της που ως αποκλειστική και μόνη αρμοδιότητα έχει την υλοποίηση των αποφάσεων της γενικής συνέλευσης. Οι συνεδριάσεις της γραμματείας είναι ανοικτές. Στα πλαίσια της κίνησης δημιουργούνται ομάδες δουλειάς που σαν στόχο έχουν την επεξεργασία θέσεων για επιμέρους θέματα που θα τις προτείνουν στη συνέλευση των μελών της Δημοτικής κίνησης. Η γραμματεία και η Γενική συνέλευση των μελών της κίνησης έχει την ευθύνη της κατάρτισης του ψηφοδελτίου για τις επόμενες δημοτικές εκλογές. Τα μέλη τη κίνησης που θα εκλεγούν στο δημοτικό συμβούλιο ή θα συμμετέχουν από τη μεριά της κίνησης σε διάφορα όργανα θα δεσμεύονται από τις αποφάσεις της κίνησης.
Η ανάκληση των εκλεγμένων της κίνησης όταν παραβιάζουν συστηματικά τις αποφάσεις και δημιουργούν προβλήματα στη φυσιογνωμία της κίνησης αποτελούν υπόθεση της γενικής συνέλευσης.
Στην προσπάθεια μας να μην δημιουργούμε «επαγγελματίες» πολιτικούς αλλά να δίνουμε την ευκαιρία σε νέους ανθρώπους να αναδεικνύουν τις δυνατότητές τους ορίζουμε το όριο των 2 θητειών για τους εκλεγμένους της κίνησης.


Η ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ

Θα βασίζεται στην παραδοχή της οργανωτικής και πολιτικής αυτοτέλειας της κίνησης. Η ισοτιμία, ο σεβασμός της διαφορετικής άποψης στα πλαίσια της ιδρυτικής μας διακήρυξης αποτελούν τη βάση αυτής της σχέσης. Τα προβλήματα που τυχόν θα δημιουργούνται στην πορεία θα λύνονται με κριτήριο την ιδρυτική διακήρυξη και το ότι όλοι, πρόσωπα και κομματικοί σχηματισμοί που στηρίζουν αυτή την προσπάθεια έχουν ως αφετηρία την ειλικρινή διάθεση για ενότητα και συνεργασία και την αποδοχή της διαφορετικότητας όσων συμμετέχουν στην κίνηση.

ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ

Η δημοτική μας κίνηση για να μπορέσει να ανταποκριθεί στον ρόλο της θα πρέπει να αποκτήσει οικονομική αυτοδυναμία
Μακριά από εμάς η λογική της στήριξης από μεγαλοπαράγοντες της περιοχής γιατί αυτό ανεξάρτητα από προθέσεις οδηγεί σε εξάρτηση της κίνησης από συμφέροντα.
Η κίνηση στηρίζεται οικονομικά αποκλειστικά από τη μικρή οικονομική συνδρομή των μελών και των φίλων της και από διάφορες εκδηλώσεις και δραστηριότητες που θα οργανώνει.


Ο «ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ» ΜΑΣ

Δυστυχώς το σύστημα που στηρίζεται η τοπική αυτοδιοίκηση είναι δημαρχοκεντρικό. Από τα πράγματα λοιπόν πρέπει η κίνηση το επόμενο διάστημα να αποκτήσει υποψήφιο δήμαρχο.
Παίρνοντας υπόψη μας τα αρνητικά παραδείγματα των προηγούμενων χρόνων (μην ξεχνάτε όλους εκείνους από το χώρο της αριστεράς που εκμεταλλευόμενοι τις συλλογικότητες, πάτησαν πάνω σε αυτές, αναρριχήθηκαν και τελικά τις κατέστησαν ανενεργές, ακολουθώντας προσωπικές πολιτικές που τις πλήρωσε συνολικά η αριστερά) πρέπει από τώρα να πάρουμε τα μέτρα μας ώστε κάτι τέτοιο να μην ξανασυμβεί.
Επιλέξαμε να ξεκινήσουμε διαφορετικά από ό,τι συνηθίζεται. Πρώτα χτίζουμε της κίνησή μας, την ανοίγουμε μέσα στην πόλη, ερχόμαστε σε επαφή με τα ζωντανά κομμάτια της και έπειτα όλοι μαζί διαλέγουμε ανάμεσα σε πολλούς ικανούς να παίξουν αυτό τον ρόλο, τον δικό μας υποψήφιο.
Αν ανοίξουμε σήμερα κουβέντα για τον υποψήφιό μας θα είναι σαν να βάζουμε το κάρο πριν από το άλογο. Σήμερα όμως πρέπει όλοι μαζί να ανοίξουμε το δρόμο που θα βαδίσει το κάρο μαζί με το άλογο καταλήγοντας στα κριτήρια της δικής μας επιλογής.
Ο δικός μας υποψήφιος ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να είναι:

  • Παιδί κάποιου κομματικού σωλήνα που θα επιβληθεί από τα πάνω.
  • Κάποιος από τους γνωστούς άγνωστους γυρολόγους που τα προηγούμενα χρόνια έκαναν το παιχνίδι τους και σήμερα ανοιχτά φλερτάρουν το χώρο της αριστεράς που αγωνίζεται.
  • Κάποιος «αναγνωρίσιμος» άοσμος και άγευστος πολιτικά που θα είναι έρμαιο των συσχετισμών και των δικών του προσωπικών φιλοδοξιών.
  • Κάποιος «γνώστης» των θεμάτων που θα είναι πέρα και πάνω από τη συλλογικότητα.

Ο δικός μας υποψήφιος ΠΡΕΠΕΙ να είναι:
  • Βγαλμένος από τη συλλογικότητα, κάποιος από εμάς, σαν εμάς, αναγνωρίσιμος στους δρόμους και τα κινήματα της πόλης.
  • Ικανός να παίρνει δύναμη από τη συλλογικότητα να στηρίζεται σε αυτήν και να τη στηρίζει.
  • Ικανός να λειτουργεί σαν ίσος απέναντι σε ίσους.
  • Να συνθέτει τις διαφορετικές απόψεις και αντιλήψεις.
  • Να ενσαρκώνει αυτό που η κοινωνία της πόλης έχει ανάγκη, την ενότητα διαφορετικών απόψεων της Αριστεράς στην πράξη χωρίς ηγεμονισμούς και σκοπιμότητες.

ΟΜΑΔΑ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2013


Σημείωση δική μου:
Διάβασα το παραπάνω κείμενο και το βρίσκω να με εκφράζει (θα έλεγα απόλυτα αλλά ας αφήσουμε καλύτερα χώρο και για κάποιες εποικοδομητικές διαφωνίες). Ιδιαίτερα θέλω να σημειώσω την παράγραφο που λέει:  

... Σε αυτούς που πράγματι με ειλικρίνεια αναγνωρίζουν τις δικές τους ευθύνες για αυτή την κατάσταση λέμε: 
«Ναι μπορείτε να βοηθήσετε να αλλάξει η κατάσταση στο Δήμο και μάλιστα με ουσιαστικό τρόπο, καθίστε στην άκρη, επιλέξτε το ρόλο του στρατιώτη και με τη δράση, τη γνώση, τη συμβουλή και την ψήφο σας ενισχύστε την προσπάθειά μας»...

Χωρίς να νιώθω εγώ προσωπικά υπεύθυνος για αυτό το χάλι στο οποίο έχουμε βρεθεί, ωστόσο αναγνωρίζω την ευθύνη μου που προκύπτει από την στήριξη κομμάτων και πολιτικών που μας οδήγησαν εδώ. Νιώθω έτσι πως αυτό το τμήμα του κειμένου με αφορά. Πραγματικά, εμείς που αναλωθήκαμε -δυστυχώς- σε μια προσπάθεια να μπολιάσουμε την "κυβερνώσα κεντροαριστερά" με τις δικές μας απόψεις διαψευσθήκαμε οικτρά. Μπορούμε λοιπόν τώρα να βοηθήσουμε μια νέα προσπάθεια, που έχει σαφή αριστερό και αντιμνημονιακό χαρακτήρα, σαν στρατιώτες με τη δράση, την ψήφο και τη συμβουλή μας. Συμφωνώ και θα το κάνω. Μπορεί να ανήκω στον συνδυασμό της Αναγέννησης με τον οποίο εκλέχτηκα, αυτό όμως δεν μου στέρησε το δικαίωμα να προτείνω ενότητα του "κεντροαριστερού" χώρου πριν 1-2 χρόνια χωρίς αποτέλεσμα ούτε να επιζητώ σήμερα ενδυνάμωση του αριστερού και αντιμνημονιακού πόλου, ελπίζοντας αυτή τη φορά σε καλύτερα αποτελέσματα. Να σημειώσω εδώ ότι η μη ψήφιση του μνημονίου 3 από την Δημαρ ήταν ένα γεγονός καταλυτικής σημασίας για τις μελλοντικές εξελίξεις, όχι μόνο σε πανελλαδικό επίπεδο αλλά και σε τοπικό, καθώς ξεχωρίζει τη Δημαρ από τον λάκκο των λεόντων μέσα στον οποίο διαβιοί τον τελευταίο καιρό ζώντας επικινδύνως.

Μια καλή παρηγοριά για όσους δεν μπορούν να φύγουν από την χώρα!

Στο Stagona4u η Στεφανία Λυγερού έγραψε ένα κείμενο που όταν ξεκίνησα να το διαβάζω άρχισα να το κακολογώ (από μέσα μου) και στο τέλος το βρήκα τόσο ενδιαφέρον που το αναδημοσιεύω. Είναι κείμενο χτεσινό (της 25-1-13) και ο τίτλος του τα λέει όλα!


Όποιος δεν έπαθε ορυμαγδό δεν προήχθει - Λιποτάχτης όποιος φεύγει από τη χώρα του σε κρίσιμες περιόδους




Μας έμαθαν ότι αυτός που την γλιτώνει στη ζωή (γλιτώνει πόνο, κόπο) είναι ο πιο τυχερός. Κάτι που όμως είναι τελείως λάθος!!!!!
Όποιος αυτή την μεγαλειώδη εποχή, που αλλάζει η ιστορία, δεν έπαθε ορυμαγδό (πρόσεξε όχι είδε, διάβασε, άκουσε, όποιος δεν ΕΠΑΘΕ), δεν προήχθη!!!
Άρα, άτυχος είναι αυτός που έφυγε από την χώρα ενώ έχουμε χούντα, για να ευημερήσει στο εξωτερικό (και καταδικαστέος αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα, άλλο κείμενο). Άτυχος είναι αυτός που έχει δουλειά (κι όχι επειδή το οικονομικό είναι κάνα μέγα πρόβλημα, είναι άτυχος γιατί δεν αναγκάστηκε να αλλάξει ολόκληρη την κοσμοθεωρία του). Τέλος, άτυχος είναι ο πωρωμένος -όποιας πώρωσης (διότι αυτός ό,τι και να πάθει δεν μαθαίνει, κλειστός εγκέφαλος, απροσπέλαστος).
Αυτός που από όποιον λόγο (οικονομικό, θάνατο, αρρώστια) γκρεμοτσακίστηκε, ξέχασε μέχρι και τʼ όνομά του, και μετά, μέσα από τα αποκαΐδια, σερνάμενος, φτύνοντας αίμα, αναδομήθηκε, αυτός έφερε εις πέρας την αποστολή. Αυτό ήταν το ζητούμενο της εποχής. Η αναγέννηση. 
Αυτός θα αλλάξει και την ιστορία.
(Και κάπως έτσι οι ύστατοι γίνηκαν πρώτοι.)

Από τούδε και στο εξής, όποιος φεύγει από την χώρα του σε κρίσιμες περιόδους (χούντας, πολέμου) θα νοείται λιποτάκτης, με ανάλογες (βαρύτατες) συνέπειες.
Γιατί αυτό είναι το ηθικό!
Έφυγες επειδή εδώ είναι δύσκολα να πας στα πιο εύκολα, και/για να όοοοοταν ανακάμψει η χώρα να επαναπατριστείς. Η απόφασή σου έχει δύο σημεία μεμπτά (= όχι ηθικά). 1ον Φεύγοντας δεν είσαι σίγουρος ότι θα ανακάμψει, άρα δεν σε νοιάζει αν θα ανακάμψει!!! Χέστηκες, εσύ να είσαι καλά. 2ον Από την στιγμή που εσύ έφυγες για να γλιτώσεις, περιμένεις να διορθώσει την κατάσταση στην χώρα σου ποιος; Να διορθώσουν την κατάσταση οι άλλοι για να έρθεις μετά να καρπωθείς τους κόπους των; 
Δεν πονάς για την χώρα σου όταν την βλέπεις να βεβηλώνεται γιʼ αυτό δεν μένεις να την ελευθερώσεις. Αν δεν πονάς για την χώρα σου είσαι Άπατρις.
Κλείνοντας. Σήμερα που αξιώθηκα να αγωνιστώ και να βιώσω την χούντα/κατοχή, περισσότερο απʼ όλες τις περιπτώσεις μεταναστών δεν βρίσκω ούτε μία δικαιολογία για τους πολιτικούς πρόσφυγες. Φαντάσου εμένα, ένθερμη αγωνίστρια, να προκαλώ με θράσος τους προδότες, να κάνω «παράνομες» ενέργειες, κι όταν έρθει η ώρα να με συλλάβουν ή να με φάνε, να τρέξω να κρυφτώ σε άλλη χώρα, ζητώντας άσυλο!!!!!!!!!!! Αν δεν μπορείς να επωμιστείς το αποτέλεσμα του αγώνα σου, γιατί τον άρχισες; Κάτσε σπίτι σου, δεν σʼ αναγκάζει κανείς να ριψοκινδυνεύεις την ζωή σου. 
Όποιος αγωνίζεται πρέπει να μπορεί να αντέξει και το τίμημα, όποιο κι αν είναι αυτό, αλλιώς είναι τσάμπα μάγκας.
(Και κάπως έτσι λύνεται και το μεταναστευτικό, σε παγκόσμιο επίπεδο.)
 

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Πως σκέφτεται μια χρυσαυγίτισσα ερωτευμένη με ένα Κνίτη, λίγο πρις τις εκλογές του Μαΐου (τις πρώτες) του 2012


Την Κυριακή ο κόσμος θα ψήφιζε και όλοι περίμεναν ότι η Ελλάδα θα γύριζε οριστικά σελίδα. Υπήρχε διάχυτο ένα κλίμα αισιοδοξίας στα καινούρια κόμματα που όλα έβλεπαν τα ποσοστά τους στις δημοσκοπήσεις να ανεβαίνουν και ένα κλίμα φόβου στα πρώην μεγάλα κόμματα που γνώριζαν ότι θα είχαν πτώση αλλά δεν ήξεραν μέχρι πιο βάθος θα τους κατακρημνίσει. Η συγκέντρωση του ΚΚΕ την Τετάρτη, τέσσερις μέρες πριν την ψηφοφορία, συνέπιπτε με κάποιες από τις κεντρικές εκδηλώσεις της Χρυσής Αυγής, ήταν επόμενο λοιπόν να πάει ο καθένας στη συγκέντρωση του κόμματος που υποστήριζε, ο μεν Στράτος στο ΚΚΕ η δε Αλίκη στη Χρυσή Αυγή.
-Θα πάω στο Πεδίο του Άρεως, της είχε πει, δεν σου λέω να έρθεις …
-Καλά κάνεις, του είχε απαντήσει, θα πάω κι εγώ σε προεκλογική συγκέντρωση
-Των ακροδεξιών;
-Της Χρυσής Αυγής, θα είναι ήρεμα όμως, μη φαντάζεσαι φασαρίες και τέτοια
-Είναι περιθώριο μωρό μου, και μάλιστα περιθώριο με αμφίβολες προθέσεις
-Δεν προδώσανε τη χώρα όπως οι τελευταίες κυβερνήσεις
-Είναι εφεδρείες του ίδιου εργοδότη, για τις πιο δύσκολες στιγμές
-Δεν έχουμε κανέναν εργοδότη, και δεν μας πληρώνει κανείς, εθελοντικά πάμε!
-Το ξέρω μωρό μου … για σένα και για τον πολύ κόσμο μπορεί να ακούγεται σαν επανάσταση, αλλά η ιστορία έχει δείξει ότι είναι αντεπανάσταση
-Δεν είστε εσείς το πρόβλημά τους, με την κυβέρνηση τα έχουν κυρίως
-Τα λένε τώρα αυτά γιατί μόνο έτσι μπορούν να πάρουν κάποιους ψήφους, ... έτσι κι αλλιώς όμως είναι περιθώριο, δεν θα μπουν στη Βουλή, και πάνω από ένα τοις εκατό αν πιάσουν θα είναι τυχαίο και συγκυριακό
-Κάνεις λάθος, θα μπουν σίγουρα, το τρία τοις εκατό το έχουν!
-Τέλος πάντων, κοντός ψαλμός αλληλούια, την Κυριακή θα δείξει!
Στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ στο Πεδίο του Άρεως ο Στράτος ένιωσε πολύ περήφανος για αυτό το μέγα πλήθος που είχε μαζευτεί για να παρακολουθήσει την ομιλία της Παπαρήγα από κοντά και να διαδηλώσει τον πόθο του για μια ουσιαστική αλλαγή και όχι την επίπλαστη που επαγγέλλονταν ο Σύριζα και οι άλλοι. Η Αλέκα το είπε εξ άλλου καθαρά ότι «τη Δευτέρα το ΚΚΕ θα βρισκόταν εκεί που ανήκει, μέσα στην λαϊκή πλειοψηφία» κι ακόμα είχε συμπληρώσει χαρακτηριστικά ότι «οποιαδήποτε κυβέρνηση κι αν σχηματιζόταν, ακόμη και μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση, το μόνο που θα πετύχαινε θα ήταν να σπείρει την απογοήτευση και το θυμό στο λαό». Η Παπαρήγα και το κόμμα τα έλεγαν, ο λαός όμως άκουγε; Δεν θα ήταν η πρώτη φορά που ο λαός θα ήταν και πάλι τυφλός και κουφός, αλλά ο Στράτος ήλπιζε ότι αυτό κάποτε θα άλλαζε και θα ερχόταν η μέρα της επανάστασης.
Η Αλίκη παραβρισκόταν την ίδια στιγμή σε συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής. Το κλίμα του συγκρατημένου ενθουσιασμού εκεί ήταν διάχυτο και στα στελέχη αλλά και στον κόσμο που ήταν παραδόξως πολύς για ανοιχτή συγκέντρωση. Άνθρωποι κάθε ηλικίας και επαγγέλματος παρακολουθούσαν το κίνημα και άκουγαν αυτά που έλεγε. Γι αυτό και τα ξένα μέσα μαζικής ενημέρωσης έλεγαν ότι το κόμμα θα έμπαινε οπωσδήποτε στη Βουλή αν και τον περασμένο μόλις Νοέμβρη δεν συγκέντρωνε ούτε ένα τοις εκατό. Οι ερμηνείες που δίδονταν ήταν κυρίως η πτώση του Καρατζαφέρη αλλά και η απόρριψη του μνημονίου και των φόρων αλλά κυρίως η καταγγελία των πολιτικών που είχαν προδώσει την χώρα και τον κόσμο.
Εκείνο το βράδυ ο Στράτος πήγε με τους συντρόφους του σε ταβέρνα και ήπιε αρκετά ενώ μίλησε πολύ ελεύθερα και με καλή διάθεση. Κάποια σχόλια από φίλους και γνωστούς, για τις «κακές παρέες» που –όπως είχαν μάθει- έκανε τον τελευταίο καιρό ο Στράτος, τα προσπέρασε χωρίς να απαντήσει ούτε και να θυμώσει. Το είχε δεχτεί ότι αυτά θα συνέβαιναν όσο θα βρισκόταν με εκείνη. Σε όλα τα αστεία ήταν μέσα και σε όλες τις συζητήσεις με ιδεολογικό περιεχόμενο ήταν πρόθυμος να κάνει αναλύσεις και, μάλιστα, με πρωτότυπες ιδέες και μπόλικο ενθουσιασμό. Μια δυο συντρόφισσες που πάντα τις είχε στα υπ’ όψιν του ήταν στην μεγάλη παρέα και είχαν όρεξη για κουβέντα μαζί του και για φλερτ ακόμα, αλλά ο Στράτος, χωρίς να φανεί σνομπ ή αντικοινωνικός, τις απέφυγε έντεχνα.
Αργά το βράδυ της έστειλε ένα μήνυμα. «Είμαι ακόμα στην ταβέρνα, θα έρθει από εδώ ο Παφίλης και τον περιμένουμε, σε σκέφτομαι». Πατώντας το πλήκτρο «αποστολή» στο κινητό χαμογέλασε πικρά. Αν του έλεγε ότι ήταν ελεύθερη και ότι μπορούσε να έρθει, τι θα έκανε αυτός; Θα τολμούσε άραγε να την φέρει ενώπιον όλων; Θα άντεχε να βλέπει την απόρριψη στα μάτια των συντρόφων του και την απαξίωση με την οποία θα την αντιμετώπιζαν; Όχι, βέβαια! Δεν υπήρχε καμιά προϋπόθεση για να γινόταν η Αλίκη αποδεκτή εδώ, σε μια τέτοια μάζωξη. Δεν θα το άντεχε κανείς, ούτε η Αλίκη που θα ένιωθε να βρίσκεται στον λάκκο των λεόντων, ούτε οι σύντροφοί του που θα ένιωθαν προσβεβλημένοι από την παρουσία της. Προπαντός όμως δεν θα το άντεχε ο ίδιος να βρεθεί σε ένα τέτοιο τυφώνα χωρίς ασπίδα προστασίας.
Εκείνη, μετά τη συγκέντρωση, πήγε μαζί με τον Ντέμη, την Τασώ και αρκετούς άλλους σε ένα μπαρ. Κουνιόντουσαν στον ρυθμό της πολύ δυνατής μουσικής και η Αλίκη ένιωθε πως αυτό το κούνημα ήταν άσκοπο και εντελώς μηχανικό, στερημένο από κάθε περιεχόμενο. Ήπιε δυο και τρία ποτά και ζαλίστηκε κάπως αφού δεν ήταν συνηθισμένη στο αλκοόλ. Θα ήθελε να ήταν κι αυτός εδώ μαζί της, στο μπαρ. Να κοιτάζονταν ίσια στα μάτια, να τσούγκριζαν τα ποτήρια τους και να προετοίμαζαν το έδαφος για έναν ακόμα ερωτικό μεθυστικό γύρο. Της έλειπε αλλά, ευτυχώς, είχε πολλά να πει με τους φίλους της και να γελάσει με τα αστεία που λέγονταν ώστε να ξεχαστεί.
Είδε το μήνυμά του. Ένιωσε όμορφα από την πρώτη στιγμή που είδε στο κινητό της ότι το μήνυμα που ανέμενε να αναγνωστεί ήταν δικό του. Το άνοιξε με αγωνία σχεδόν και είδε που της έλεγε ότι την σκεφτόταν. Του έγραψε αμέσως την απάντηση. «Θα ήθελα να ήσουν εδώ μαζί μου!». Ήξερε βέβαια ότι αυτό ήταν αδύνατο. Αν όμως ερχόταν; σκέφτηκε ξαφνικά. Αν της έλεγε ότι τελείωσε από την ταβέρνα και μπορούσε να έρθει να την βρει, τι θα έκανε; Θα τον υποδεχόταν εδώ στο μπαρ και θα εξηγούσε στους άλλους ότι ήταν το αγόρι της; Και καλά, στους φίλους της δεν θα είχε, ας πούμε, πρόβλημα… στους υπόλοιπους αγωνιστές και οπαδούς και τα μέλη του κινήματος τι θα έλεγε; Ότι αυτός ο μουσάτος με την εμφάνιση αναρχικού ήταν ο φίλος της; ο άνθρωπός της; το αμόρε της; με ποιες απόψεις; με ποια δράση; με ποιες συστάσεις; Θα ήταν ένας πραγματικός εφιάλτης! Υπήρχε πολύς δρόμος ακόμα για να διανυθεί πριν αυτοί οι δυο γίνουν αποδεκτοί σαν ζευγάρι από το περιβάλλον της. Διόρθωσε την απάντηση στο μήνυμα «θα ήθελα να ήμασταν μαζί» και πάτησε «αποστολή». Έτσι ήταν μια πιο ειλικρινής απάντηση.
Εκείνο το βράδυ δεν βρέθηκαν. Γύρισε σπίτι της με τον Ντέμη και έκατσαν σε ένα πεζοδρόμιο μέχρι τις τρεις η ώρα τα ξημερώματα συζητώντας. Του είπε επίσημα αυτό που εκείνος είχε μέσες άκρες καταλάβει, ότι δηλαδή είχε κάνει σχέση με τον Στράτο. Ο Ντέμης ήταν φίλος της και ερωτευμένος μαζί της εδώ και καιρό ενώ ήταν άψογος στην συμπεριφορά του απέναντί της, επομένως του άξιζε μια ευθεία εξήγηση κατά πρόσωπο και μια ειλικρινής συζήτηση μαζί του.
-Πως μπόρεσες ρε Αλίκη; τη ρώτησε ο Ντέμης που είχε πάντα την κρυφή ελπίδα πως όσα είχε ακούσει ίσως και να ήταν ψέματα ή υπερβολές
-Δεν ξέρω πως έγινε, νιώθω όμως ότι παρασύρθηκα χωρίς να το καταλάβω
-Ήσουν πάντα τόσο προσεκτική …
-Πρώτη μου φορά έχασα τον έλεγχο των πράξεών μου
-Με έναν τύπο σαν αυτόν; Αυτός είναι κουμμούνι, αλλιώτικος άνθρωπος, εσύ δεν τον έλεγες άπλυτο;
-Όλες μου οι βεβαιότητες πήγαν περίπατο, δεν ξέρω ρε Ντέμη αν σε στεναχωρώ που το λέω, αλλά αυτή είναι η αλήθεια, νιώθω σαν να ερωτεύτηκα για πρώτη μου φορά
-Κρίμα, της είπε εκείνος, εγώ θα ήθελα να ήσουνα ερωτευμένη μαζί μου
-Λυπάμαι Ντέμη, αυτό δεν έπαιξε ποτέ … του είπε
Τον υπολόγιζε πάντα σαν μικρό παιδί κι ας ήταν μεγαλόσωμος και δυνατός. Τον ήξερε για συναισθηματικό και φιλότιμο άνθρωπο και καταλάβαινε πάντα τον πόθο του έστω κι αν αυτός δίσταζε να της τον εκφράσει καθαρά. Δεν τον είχε όμως περί πολλού για το μυαλό του και αυτό την έκανε να τον βγάζει από τον κατάλογο των ανδρών που θα μπορούσαν να την σαγηνεύσουν. Αν τα έφτιαχνε ποτέ μαζί του αυτό θα γινόταν γιατί θα τον φοβόταν λιγότερο από τους άλλους άντρες και θα μπορούσε να τον ελέγξει καλύτερα. Όμως, το μπλέξιμό του με τους χούλιγκαν, καθώς και ό,τι είχε κάνει στη συνέχεια για να καλυφθεί, τον είχαν υποβιβάσει στη συνείδησή της και της είχαν προξενήσει αισθήματα λύπης. Οι ελάχιστες πιθανότητες που θα μπορούσε να έχει μαζί της είχαν εξαφανιστεί μετά την δυναμική εμφάνιση του Στράτου. Η Αλίκη ήξερε πως τον πλήγωνε αλλά τον εμπιστευόταν ότι αυτός τουλάχιστον θα την δικαιολογούσε και θα την αποδεχόταν περισσότερο από τους άλλους.
-Εξακολουθώ όμως να μην καταλαβαίνω τι κάνεις με αυτόν, της είπε
-Έχουμε διαφορές, ίσως όμως αυτό να μας έφερε κοντά
-Κοντά σας έφερε το πείσμα σου και η παραξενιά σου, Αλίκη, πάντα μας έβλεπες αφ’ υψηλού και δεν καταδεχόσουν την παρέα μας, σαν να ντρεπόσουν
-Μα τι λες; ήμουν και είμαι περήφανη για τις παρέες μου
-Ήσουν ξένο σώμα Αλίκη, όλοι έβλεπαν ότι ο νους σου ήταν αλλού
-Μα, γιατί το λες αυτό; δεν ήμουν κεφάτη; δεν έκανα ό,τι κάνατε όλοι σας;
-Πάντα ήσουν αλλού Αλίκη, τώρα όμως με αυτόν τον τύπο δίπλα σου ξέφυγες εντελώς,  δικαίωμά σου βέβαια αλλά μην περιμένεις να σε θαυμάζουν γι αυτό, η συμπεριφορά σου είναι προσβολή για όλους!
-Προσβολή;
Την αιφνιδίαζε, την εξέπληττε και την απογοήτευε! Δεν περίμενε από τον Ντέμη μια τέτοια στάση άκαμπτη και απόλυτη. Κι αν ο Ντέμης σκεφτόταν αυτά, τότε οι άλλοι τι θα σκέφτονταν άραγε γι αυτήν; Μήπως δεν είχε δει πως σκεφτόταν η Τασώ, ήταν τόσο διαφορετική η στάση της; Πως θα το αντιμετώπιζε όλο αυτό που ορθωνόταν γύρω της;
Τον καληνύχτισε και μπήκε σπίτι της. Ήθελε να απομονωθεί στο δωμάτιό της για να κλάψει, δεν κατάφερε όμως ούτε αυτό. Η μάνα της σηκώθηκε από το κρεβάτι της και την συνάντησε στην κουζίνα όπου της τα έψαλλε. Παρ’ όλο που η Αλίκη είχε την δικαιολογία ότι ήταν για προεκλογική δουλειά, η κυρα-Στυλιανή της κατηγορούσε τον κομμουνιστή που την είχε ξελογιάσει και την παράσερνε σε ξενύχτια και –θεός ξέρει- ποιες άλλες αμαρτίες.
-Παράτα τον παιδάκι μου, είναι άνθρωπος διαφορετικός, του συμφέροντος, άπιστος! Αυτοί όλο για τα οικονομικά μιλάνε και δεν πιστεύουν στον θεό, τι να περιμένεις από έναν τέτοιο άνθρωπο…!
-Μάνα, σε παρακαλώ άσε τις βλακείες
-Α! βλακείες ε; Από τώρα έγινες σαν κι αυτόν! Αυτοί δεν σέβονται τίποτα, σε έκανε κι όλας σαν τα μούτρα του; πρόσεξε κορίτσι μου, σύνελθε!
Μπήκε αμέσως στο δωμάτιό της και έκλαψε πολύ. Κλάμα για ό,τι είχε ακούσει από τις φίλες της, τους συναγωνιστές της, τον Ντέμη, την μάνα της, για όλα εκείνα που αμφισβητούσαν κάθε κίνησή της, κάθε βούλησή της, την ίδια την προσωπικότητά της. Θα ήθελε να τον πάρει τηλέφωνο αλλά ήταν αργά. Όλα την έκαναν να υποφέρει και μόνο η σκέψη του την ανακούφιζε κάπως.


Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

Ξεκινάει μια μάχη με αβέβαιη έκβαση αλλά πολύ μεγάλη σημασία για όλους μας!


Όταν οι περισσότεροι εργαζόμενοι του δημοσίου έχουν μπει κάτω από τη δαμόκλειο σπάθη του "ενιαίου μισθολογίου", όπως αποκλήθηκε η μαζική και βίαιη μείωση μισθών και η κατάργηση των επιδομάτων του στενού δημόσιου τομέα, είναι δύσκολο να εξαιρεθούν οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Αν το αφήσει η κυβέρνηση θα έχει επιτρέψει να ξηλωθεί το πουλόβερ σιγά-σιγά. Όμως οι τρεις της συγκυβέρνησης το είχαν πει καθαρά στην προεκλογική περίοδο. "Δε θα πειράξουμε τα ειδικά μισθολόγια". Κι αν ακόμη αφήσουμε στην άκρη τα ειδικά μισθολόγια των δικαστικών και των ένστολων που είναι υπό μια συνεχή διαπραγμάτευση, οι εργαζόμενοι στα μέσα μεταφοράς έχουν κι αυτοί ειδικό μισθολόγιο, επομένως έχουν καθαρή θέση και από τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης ότι δεν θα τους πειράξει. Παρά τον νόμο που ψηφίστηκε στο μνημόνιο 3, οι εργαζόμενοι θα παλέψουν για να μην περάσουν οι εφαρμοστικοί νόμοι καταργώντας στην πράξη τις ρυθμίσεις αυτές. Μαζί τους θα είναι ΟΛΟΙ οι εργαζόμενοι, ακόμα κι εκείνοι που έχουν υποστεί το κούρεμα που επέφερε σ' αυτούς το "ενιαίο". Σημαντική η παρέμβαση της Αλέκας Παπαρήγα που κάλεσε όλους τους εργαζόμενους να σταθούν δίπλα στους απεργούς. Αυτή η ενίσχυση του αγώνα από το ΚΚΕ δυναμώνει πολύ τους απεργούς και θα φέρει την κυβέρνηση σε δύσκολη θέση. Η μάχη μάλλον τώρα ξεκινάει ... και ο καθένας θα αναγκαστεί να τοποθετηθεί, θα είναι με τους εργαζόμενους ή με την τρικομματική κυβέρνηση; Σαν να λέμε με τη δραχμή ή το ευρώ; Κάπως έτσι δεν είναι όλα τα διλήμματα στο δημόσιο βίο εδώ στην Ελλάδα; 

Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013

Βία στη Βία όπως οφθαλμόν αντί οφθαλμού ή να απαντάς στην κρατική βία με δημοκρατία όπως ο δεχόμενος ένα χαστούκι που πρέπει να γυρίζει και το άλλο μάγουλο;


Τελικά πως απαντά κανείς στην Κρατική Βία όταν αυτή, ξεπερνώντας κάθε όριο, επεμβαίνει στη ζωή μας και την καταστρέφει συστηματικά εξασφαλίζοντας ένα μέλλον κατάμαυρο;
Όταν η κυβέρνηση παρουσιάζει μια ομιλία του Διαμαντόπουλου σαν παρότρυνση προς τρομοκρατικές πράξεις και νομίζει πως μπορεί να δίνει πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης στην αξιωματική αντιπολίτευση χαρακτηρίζοντάς την πότε παράνομη και πότε ημι-νόμιμη, τότε η μαύρη προπαγάνδα πλέον είναι η μόνη αλήθεια της εξουσίας που τα παίζει όλα για όλα. Μόνο στη διάρκεια του εμφύλιου (και στις δικτατορίες φυσικά Μεταξά και Παπαδόπουλου) η κυβέρνηση θεωρούσε τους αντιπάλους της μη νόμιμους. Στον εμφύλιο όμως στηριζόταν στα όπλα των Βρετανών και των Αμερικάνων. Τώρα που στηρίζεται; Μα φυσικά σε εμάς, που μας χειρίζεται με τη βοήθεια των μέσων ενημέρωσης (χρεοκοπημένων) που χρωστούν την ύπαρξή τους στην ανοχή της και στις δωρεές της και της το ξεπληρώνουν κάνοντας όλη τη βρόμικη δουλειά. 
Καλά κάνουμε και τα παθαίνουμε όλα όσα παθαίνουμε. Και αξίζουμε και γι άλλα! Γιατί είμαστε ένας λαός που του αρέσει το παραμύθι, ένας λαός φοβισμένος και ένας λαός που εύκολα τον κοροϊδεύει κανείς. Βλέπω φίλους μου με υψηλή νοημοσύνη να χάφτουν τα παραμύθια της κυβέρνησης και του Σόιμπλε με τέτοια άνεση και απορώ! Κρίμα!

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2013

ΕΝΤΟΣ ή ΕΚΤΟΣ ευρώ;


Αληθεύει ο ισχυρισμός ότι χωρίς το μνημόνιο και τη στήριξη της Γερμανίας τώρα θα ήμασταν εκτός ευρώ; 

Στην πραγματικότητα κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά σε κανένα υποθετικό ερώτημα γιατί κάθε ενέργεια που γίνεται έχει συνέπειες που μερικές φορές είναι πολλαπλασιαστικές με αποτέλεσμα η "νέα" (φανταστική) πραγματικότητα να μπορεί να έχει πολύ σοβαρές αποκλίσεις από την αρχική γραμμή των γεγονότων. Ωστόσο, αυτό δεν εμποδίζει να εξετάζουμε φανταστικά σενάρια και να τα μελετάμε σαν να ήταν πραγματικά προσπαθώντας να επιβεβαιώσουμε ή να απορρίψουμε κάποιους ισχυρισμούς.

Στον ισχυρισμό ότι χωρίς το μνημόνιο θα ήμασταν εκτός ευρώ έχει απαντήσει η ιστορία μόνο για το πρώτο χρονικά κομμάτι του. Αν ο ΓΑΠ δεν μας έβαζε στο πρώτο μνημόνιο, η χρεοκοπία δεν θα οδηγούσε στην έξοδο από το ευρώ όχι μόνο γιατί δεν υπήρχε νομοθετικό πλαίσιο για κάτι τέτοιο (ούτε και τώρα υπάρχει) αλλά γιατί η χρεοκοπία μας θα παρέσυρε σε χρεοκοπία όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές τράπεζες, ιδιαίτερα μάλιστα ΟΛΕΣ τις Γαλλικές και την πολύ μεγάλη πλειοψηφία των Γερμανικών που ήταν οι πλέον εκτεθειμένες στα ελληνικά ομόλογα. Όπως μας έδωσαν άρον-άρον τα 110 δισ πριν ακόμα δημιουργηθεί ο Μηχανισμός Στήριξης, έτσι θα μας τα έδιναν και στην περίπτωση της χρεοκοπίας αν ήθελαν να σωθούν (και το ήθελαν πολύ). Ανάγκη για να μπούμε στο μνημόνιο και στην αγκαλιά του ΔΝΤ δεν υπήρχε καμία. Τότε, το 2010 δεν υπήρχε κανείς λόγος να τρέξουμε να σωθούμε, αυτό φαίνεται τώρα καθαρά και γι αυτό ο ΓΑΠ (και ο Παπακωνσταντίνου μαζί του) ενήργησε με δόλο σαν καθαρός πράκτορας ενός εχθρού (Μέρκελ, Σόϊμπλε οι απόλυτοι εκφραστές του) που ήθελε να φορτώσει στον ελληνικό λαό το κόστος της διάσωσης και όχι στις τράπεζες και τους ξένους "δανειστές" μας.

Μετά το PSI που έγινε επί Παπαδήμου-Βενιζέλου η μέγγενη γύρω μας έσφιξε κατά πολύ. Το χρέος των ιδιωτών κουρεύτηκε και το φορτώθηκε η ΕΚΤ η οποία έχει τεράστιο όγκο και μπορεί ανά πάσα στιγμή (αν υπάρξει κρίση) να κόψει ακόμα και χρήμα οπότε η τυχόν δική μας χρεοκοπία δεν την διαλύει. Επί πλέον η Ελλάδα δέθηκε και με όρους δύσκολους (αγγλικό δίκαιο, εταιρεία αποκρατικοποιήσεων κλπ) με αποτέλεσμα μια χρεοκοπία της να μην ενοχλεί πλέον την ΕΕ και την ευρωζώνη. Τώρα μια χρεοκοπία θα μπορούσε πλέον να οδηγήσει σε (εθελούσια) έξοδο από το ευρώ. Η Μέρκελ κατάφερε να βγάλει στην Ελλάδα κυβέρνηση δική της και πλέον με το μνημόνιο τρία (ή δεύτερο μεσοπρόθεσμο) χρεώνει όλο το κόστος της κρίσης στον ελληνικό λαό.

Κινδυνεύουμε ακόμα να φύγουμε από το ευρώ;

Κατ' αρχήν να δηλώσω ότι όταν θα φτάσουμε στον πάτο (που είναι ακόμα πολύ χαμηλά) δεν θα έχει σημασία αν είμαστε στη δραχμή ή στο ευρώ, ή μάλλον τότε πια θα είναι καλύτερα να βρεθούμε εκτός ευρώ για να δούμε και μια γκρίζα μέρα μέσα από την απόλυτη καταχνιά στην οποία θα έχουμε βυθιστεί. Η ανεργία, το μεγάλο δομικό πλέον πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, δύσκολα θα καταπολεμηθεί με ευρώ. Μόνο με μισθούς πείνας σε ειδικές οικονομικές ζώνες (κατοχής) θα μπορεί να υπάρξει απασχόληση επομένως η όποια μείωση της ανεργίας (από το 2016 και μετά)δεν θα ωφελήσει σημαντικά την βελτίωση της ζωής των Ελλήνων. Ακόμα κι αν πιάσουμε τους στόχους των μνημονίων, θα έχουμε μια Ελλάδα της φτώχειας, χωρίς κοινωνικές παροχές και με υποθηκευμένους πλουτοπαραγωγικούς πόρους,δηλαδή με υποθηκευμένο και το μέλλον μας. Αυτή η Ελλάδα θα αναγκαστεί φύγει από το ευρώ αφού αυτή η έξοδος θα είναι πλέον ευλογία.

Το μεγάλο κρίμα είναι ότι οι δυνάμεις που εγγυώνται την παραμονή μας στο ευρώ προετοιμάζουν την έξοδό μας (έστω και χωρίς να το θέλουν...!) ενώ οι δυνάμεις που δεν αρνούνται τη δραχμή είναι οι μόνες που μπορούν να προσπαθήσουν αξιόπιστα για την παραμονή μας στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Αυτό το τελευταίο όμως θέλει ξεχωριστή ανάλυση ...

Μια ανακοίνωση του Αλ. Χρυσού που τον μπλέξανε σε μια ιστορία με ανώνυμο τηλεφώνημα κι εκείνος τρέχει τώρα να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας!

Ο Αλέκος Χρυσός ταλαιπωρείται ψυχικά τον τελευταίο καιρό από ένα θόρυβο που έχει ξεσπάσει (δεν είναι θόρυβος, είναι ψίθυροι, κάτι χειρότερο δηλαδή) από ένα δημοσίευμα του Έθνους που τον είχε σε μια λίστα που υποτίθεται ότι ψάχνει το ΣΔΟΕ. Με επιστολή του εξηγεί ότι πρόκειται περί ανώνυμης καταγγελίας που μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε για πολιτικό πρόσωπο την οποία το ΣΔΟΕ είναι υποχρεωμένο να εξετάσει. Και μόνο όμως η αναγραφή σε μια τέτοια λίστα αρκεί για να στήνονται όργια φημών και τερατολογιών που βλέπουν σοβαρά την υγεία του ανθρώπου που βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα. Στα καλά καθούμενα πρέπει να αποδεικνύει ότι δεν είναι ελέφαντας.

Ακολουθεί η ανακοίνωση του Αλ. Χρυσού



ΤΟ ΨΕΜΑ ΕΧΕΙ ΚΟΝΤΑ ΠΟΔΑΡΙΑ


            Με έκπληξη διάβασα το κύριο άρθρο του ''ΕΘΝΟΥΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ'' στις 13/01/2013 με θέμα το ''μεγάλο φαγοπότι 105 Δημάρχων και άλλων αιρετών της τοπικής αυτοδιοίκησης''. Το συγκεκριμένο δημοσίευμα παρέθετε λίστα ονομάτων αιρετών, ανάμεσα στα οποία και το δικό μου επικαλούμενο ότι το ΣΔΟΕ προέβη σε έλεγχο και διαπίστωσε ότι υπάρχουν σαφείς ενδείξεις για ποράνομο και ξαφνικό πλουτισμό.
                   Ποιά είναι η αλήθεια;
              Οποιοσδήποτε πολίτης μπορεί να τηλεφωνήσει στο ΣΔΟΕ και να κάνει ανώνυμη καταγγελία. Το ΣΔΟΕ με την σειρά του υποχρεούται να καταγράψει την καταγγελία και να προβεί σε έλεγχο. Είναι φανερό οτι γίνονται εκατοντάδες καταγγελίες καθημερινά. Ωστόσο το ΣΔΟΕ ελέγχει κατά προτεραιότητα τα πολιτικά πρόσωπα που έχουν διαχειριστεί δημόσιο χρήμα.
              Να γιατί ψεύδεται η εφημερίδα ΕΘΝΟΣ, δεν μπορεί να μην γνώριζε ο αρθρογράφος την αλήθεια (ότι δηλαδή η όποια κατηγορία στηρίζεται σε τηλεφωνική ανώνυμη καταγγελία), βλέπετε όμως  ότι αν την έγραφε, το δημοσίευμα αυτομάτως  έχανε το αναγνωστικό του ενδιαφέρον.
                   Τι ακριβώς συνέβη στην περίπτωση μου;
              Με κατήγγειλαν τηλεφωνικά καιΑνώνυμα και μέχρι σήμερα δεν έχει καν αρχίσει ο έλεγχος παρά τις δικές μου οχλήσεις στο ΣΔΟΕ.
                  Αλήθεια ποιός με κατήγγειλε στο ΣΔΟΕ;
              Κάποιος απλός πολίτης απο αυτούς που στην συντριπτική τους πλειοψηφία με τίμησαν στις τελευταίες εκλογές;
                  Ασφαλώς όχι.
              Προφανώς η καταγγελία έγινε απο πολιτικό πρόσωπο γιατί η ημερομηνία καταγγελίας περί τα μέσα 2012 είναι σε χρόνο που η φημολογία για νέα δική μου κάθοδο στις προσεχείς εκλογές ήταν σε έξαρση. Έγινε απο κάποιον που επιδιώκει την διαπόμπευση και σπίλωση του ονόματος μου
                 Θελω να διαβεβαιώσω όλους όσους πίστεψαν σε μένα:
·Ότι δεν έχω καμία σχέση με πλουτισμό, πολύ δε περισσότερο με παράνομο πλουτισμό.
·Ότι τα 4 χρόνια που μου ανέθεσαν τη διαχείριση του Δήμου εργάσθηκα με αφοσίωση και εντιμότητα, κάτι που γνωρίζουν όλοι οι συνεργάτες μου και όλοι οι εργαζόμενοι που καθημερινά μου τηλεφωνούν εκφράζοντας την αμέριστη συμπαράσταση τους, κάτι που επίσης γνωρίζει και η κοινωνία του Δήμου μας που με τίμησε και με τιμά καθημερινά.
·Ότι στο τέλος η αλήθεια για μια ακόμη φορά θα λάμψει γιατί το ψέμα έχει κοντά ποδάρια.

18/01/2013             

Αλέξανδρος Χρυσός    
Πρώην Δήμαρχος Δραπετσώνας

Αλλιώτικη Πόλη, ο δημοτικός συνδυασμός της Δημαρ (και όχι μόνο)

Με ευχές στη Μαρία Καραφέρη για καλή πορεία στη νέα σταδιοδρομία της, δημοσιεύω την διακήρυξη της δημοτικής κίνησης "Αλλιώτικη Πόλη". Είναι δημοτική κίνηση που γίνεται με πρωτοβουλία της Δημαρ και που έχει βέβαια μέσα της και φίλους εκτός από μέλη. Επικεφαλής η Μαρία με μια τριμελή επιτροπή που θα συντονίζει την κίνηση μέχρι νεωτέρας.

Η διακήρυξη έχει ως εξής:

"Αλλιώτικη Πόλη"




Πριν από λίγο καιρό βρεθήκαμε. Μια παρέα ανθρώπων που γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε και ζούμε στο Κερατσίνι και τη Δραπετσώνα και μοιραζόμαστε την αντίληψη ότι η πόλη μας έχει όχι μόνο ζωή αλλά και όψεις που δεν έχουν αναδειχθεί, δυνατότητες που δεν έχουν διερευνηθεί και ανθρώπινους πόρους που δεν έχουν εξαντληθεί. Μας έδεσε, εκτός από την αγάπη μας για την πόλη μας, η πεποίθηση ότι μπορούμε να δούμε και να κάνουμε τα πράγματα αλλιώς. 
Στον πυρήνα της σκέψης μας ενυπάρχει η θέληση να μην μιλήσουμε για πολιτική, αλλά να κάνουμε πολιτική. Γιατί για μας άσκηση πολιτικής δεν είναι μια ιστορία για λίγους, αλλά αφορά σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας μας. Η ιδιωτεία βρίσκεται στον αντίποδα της θεώρησης μας, που διαπνέεται από την δημιουργία δημοτικής συνείδησης στη βάση της συμμετοχής, του εθελοντισμού, της πρωτοβουλίας, των νέων και ρηξικέλευθων ιδεών, στη βάση της κοινωνίας των πολιτών. 
Ζώντας στην πόλη και συζητώντας για το αλλιώτικο όραμα μας για αυτήν, ωρίμασε μέσα μας η ιδέα της δημιουργίας μιας κίνησης ενεργών δημοτών, μακριά από κομματισμούς, παραταξιακές αγκυλώσεις και παραγοντισμούς. Μιας κίνησης που δεν φιλοδοξεί να καταγραφεί ως άλλη μια δημοτική παράταξη, αλλά στοχεύει στην αλλαγή του παραδείγματος της ασκούμενης στο δήμο μας αυτοδιοικητικής πολιτικής. Το κλειδί για εμάς είναι η συμμετοχή και η συνδιαμόρφωση. 
Η αναγκαιότητα της σύστασης μας προέκυψε από την παρατήρηση ότι οι υφιστάμενες δημοτικές κινήσεις εξαντλούν σε μεγάλο βαθμό τη δυναμική τους στην ανακύκλωση των ίδιων προσώπων, η πλειονότητα των οποίων κατά τεκμήριο απέτυχε στην διαχείριση των κοινών, όπως αποτυπώνεται στην σημερινή κατάσταση αποσάθρωσης του δήμου μας. Δική μας φιλοδοξία είναι να λειτουργήσουμε ως μια ανοικτή ομάδα ενεργών δημοτών, ως εστία παραγωγής ιδεών και δράσεων, ως φορέας δυναμικής αλληλεπίδρασης. Ο ανοικτός χαρακτήρας της ομάδας μας δεν την καθιστά ανερμάτιστη. Συνομιλητές μας είναι αυτοί με τους οποίους μπορούμε κατ' αρχήν να συνεννοηθούμε για τα αυτονόητα. Και αυτονόητα για εμάς είναι η εμμονή στην τήρηση της νομιμότητας, στον σεβασμό των θεσμών, στην συνεργασία με φερέγγυα πρόσωπα, στην θέση των πολιτικών κοινωνικής αλληλεγγύης σε πρώτο πλάνο, στην ανάδειξη της πολιτιστικής ταυτότητας της πόλης μας και στην προστασία του δημόσιου χώρου. 
Με το εγχείρημα μας αυτό έμπρακτα εκφράζουμε τη βούληση μας για μια σύγχρονη, διαφανή, δημοκρατική, συμμετοχική, κοινωνικά ευαίσθητη και αποτελεσματική αυτοδιοίκηση. Για να γίνουν τα μέρη τα δικά μας, μια αλλιώτικη πόλη.

Νοέμβριος 2012
Η συντονιστική επιτροπή

Μαρία Καραφέρη
Μαρία Ηλιοπούλου
Παναγιώτης Καπουράνης

Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

Βόμβα στο MALL Athens. Το πανηγύρι άρχισε, η κυβέρνηση προκαλεί τους περιθωριακούς με τον τρόπο που ξέρει κι αυτοί απαντάνε με τον τρόπο που ξέρουνε.


Μετά τις επιχειρήσεις της αστυνομίας για την επιβολή της τάξης στις βίλες και τα στέκια των αναρχικών μέσα στους οποίους πιθανόν να βρίσκονται και μερικοί που συμπαθούν την τρομοκρατία (εξ άλλου σε αυτούς τους τελευταίους στοχεύει η κυβέρνηση κι όχι στους ιδεολόγους αναρχικούς όπως λέει και η ίδια με κάθε τρόπο) ήρθε η απάντηση με την βόμβα στο MALL Athens. Βεβαίως μπορεί και να είναι έργο προβοκατόρων, αλλά η γνώμη μου (με το πρώτο άκουσμα της είδησης) είναι ότι πρόκειται για απάντηση στην καταστολή. Είχα γράψει πριν μερικές μέρες ότι η κυβέρνηση ανοίγει ασκούς του Αιόλου με τις επικοινωνιακές κινήσεις της που έχουν δύο κυρίως στόχους, πρώτον να ενοχοποιήσουν τον Σύριζα (που δήθεν καλύπτει με τη σιωπή του τους τρομοκράτες) και δεύτερον να πλαγιοκοπήσουν εκλογικά τη Χρυσή Αυγή που συγκεντρώνει τους ακραίους που θέλουν την τάξη και το αριστερό "αίμα" (δεν το λέω κυριολεκτικά) στους δρόμους.
Τα παιχνίδια αυτά όμως θέλουν επιδέξιους παίκτες και ο Δένδιας μου φαίνεται πολύ "καλόπαιδο" για να μπορεί να τα παίξει. Μπορεί να έχει ακροδεξιό παρελθόν, δεν φαίνεται να είναι όμως ικανός για τέτοια πράγματα. Τον προτιμώ να πίνει καφέ ή ένα ποτό με ωραίες γυναίκες ή την γυναίκα του στα όμορφα καφέ μπαρ της Κέρκυρας παρά να εξαπολύει επιθέσεις με στόχους πολιτικούς και παρενέργειες κοινωνικές που δεν μπορεί να τις υπολογίζει και να ελέγξει.
Τέλος πάντων, καταδικαστέες οι τρομοκρατικές ενέργειες, αλλά δεν αρκεί η φραστική καταδίκη την οποία εξ άλλου όλοι κάνουν καθώς, αν δεν την κάνουν, παραμονεύει ο νόμος. Ωστόσο, όπως ακούω τον Χαρδαβέλα στο ραδιόφωνο, παρατηρώ ότι οι πιο πολλοί που τον παίρνουν τηλέφωνο ή του στέλνουν μηνύματα του λένε ότι καλά έκαναν οι τρομοκράτες! Επόμενο είναι να συμβαίνει και αυτό όταν στόχος των βομβών είναι η διασάλευση μιας τάξης που θέλει την κοινωνία νεκροταφείο.
Όσο κακό κάνουν αυτές οι πολιτικές τροφοδοτώντας την Χρυσή Αυγή, άλλο τόσο κακό κάνουν τροφοδοτώντας και την τρομοκρατία. Το θέμα είναι να απαλλαγούμε από τις πολιτικές φτωχοποίησης του κόσμου και παράδοσης της εθνικής μας κυριαρχίας στους ξένους, γιατί τότε τότε δεν θα χρειάζεται να υπάρχουν (όπως δεν υπήρχαν) ούτε χρυσαυγίτες ούτε αριστεροί τρομοκράτες. Και θα μπορεί η αντιπροσωπευτική δημοκρατία (έστω αυτή η λειψή "δημοκρατία") να λειτουργεί.