Μια σημαντική απόφαση για την περιοχή της τέως Βιομηχανικής Ζώνης Δραπετσώνας-Κερατσινίου. Ανάθεση έρευνας για τη δυνατότητα απαλλοτρίωσης και δημιουργία πάρκου!

Μια σημαντική απόφαση για το μέλον της περιοχής της τέως βιοηχανικής ζώνης Δραπετσώνας-Κερατσινίου πάρθηκε από το δημοτικό συμβούλιο. Αφορά στην θέληση του δήμου να προχωρήσει σε εκτιμήσεις ορκωτών λογιστών για την αξία των οικοπέδων και σε μελέτη Πάρκου για την λειτουργία του χώρου μετά από ενδεχόμενη απαλλοτρίωσή του από το δημόσιο.

 Η ίδια η απόφαση, εκτός από το αποφατικό της μέρος περιέχει και την εισήγηση-σκεπτικό που εξηγεί γιατί αυτή η απόφαση ήταν αναγκαία.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Από τα Πρακτικά της 44ης ΤΑΚΤΙΚΗΣ συνεδρίασης στις 15-10-2013 Δημοτικού Συμβουλίου

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ: 352/2013

ΘΕΜΑ: «ΑΝΑΘΕΣΗ ΕΡΕΥΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΣΤΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑΣ ΣΕ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΖΩΝΗΣ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ – ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ»

Στο Δήμο Κερατσινίου - Δραπετσώνας, σήμερα 15 του μηνός Οκτωβρίου, ημέρα Τρίτη και ώρα 19:30 συνήλθε σε δημόσια ΤΑΚΤΙΚΗ συνεδρίαση στο Δημοτικό κατάστημα Κερατσινίου, το Δημοτικό Συμβούλιο, ύστερα από την με αριθ. πρωτ. 65112/10-10-2013 έγγραφη πρόσκληση της Προέδρου του, η οποία, επιδόθηκε και δημοσιεύθηκε νόμιμα, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 67 παρ.2 του Ν. 3852/2010.

Διαπιστώθηκε ότι υπάρχει νόμιμη απαρτία, δεδομένου ότι σε σύνολο σαράντα ένα (41) μελών προσήλθαν και ήταν παρόντα στη συνεδρίαση είκοσι εννιά (29) μέλη και ονομαστικά οι:

ΠΑΡΟΝΤΕΣ:

1) Βενέτης Αναστάσιος 2) Γαβαλά Νικολέττα 3) Δαβγιώτη Ελένη 4) Δατσέρη Βασιλική 5) Ζούπης Ζαχαρίας 6) Θεοχάρης Διονύσιος 7) Καψοκόλης Πέτρος 8) Κούβαρης Κωνσταντίνος 9)

Κουλούκης Δημήτριος 10) Λάλος Ιωάννης 11) Λούπης Άγγελος 12) Μαθιουδάκη Ειρήνη 13) Μανουσιάδης Χαράλαμπος 14) Μαράκου Μαρία 15) Μαρτάκης Νικόλαος 16) Μαΐλη Μαρία 17) Μιχαλαργιάς Θεόδωρος 18) Μόσχου Ειρήνη 19) Μυργιαλή Χρυσούλα 20) Πατίδης Ηλίας 21) Σενικίδου Μαρία 22) Τσιρίδης Γεώργιος 23) Τσοτσάνη Δριτσάκου Σταματούλα 24) Φλυτζάνης Αλέξανδρος 25) Φωτίου Πολυξένη 26) Χάσκας Γεώργιος 27) Χονδροκούκης Γεώργιος 28) Χρονόπουλος Κωνσταντίνος και 29) Χρυσός Αλέξανδρος.

ΑΠΟΝΤΕΣ:

1) Γεωργακοπούλου Γεωργία 2)Δασκαλάκη Άννα Μαρία 3) Καλαμαράς Γεώργιος 4) Μελά Ψαρρού Αγγελική 5) Μελάς Σταύρος 6) Μελάς Φώτιος 7) Μπαρμπαγιάννη Ευγενία 8) Οικονομάκης Νικόλαος 9) Πάστρα Χαρίκλεια 10) Σαρηγεωργίου Θεόδωρος 11) Τρέχας Αντώνιος και 12) Τσούτσας Ιωάννης.

Στη Συνεδρίαση παρευρέθη ο Δήμαρχος κ. Τζανής Λουκάς, ο οποίος προσκλήθηκε νομίμως.

Για τις ανάγκες της συνεδρίασης παρευρέθηκε ο υπάλληλος του τμήματος Μάνος Χρήστος.

Μετά τη διαπίστωση της απαρτίας η Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Τσοτσάνη –Δριτσάκου Σταματούλα, κήρυξε την έναρξη της συνεδρίασης.

Το 28ο θέμα της ημερήσιας διάταξης εισηγήθηκε ο Δημοτικός Σύμβουλος κ. Γιώργος Τσιρίδης, ο οποίος με το 62574/2-10-2013 έγγραφο ανέφερε τα εξής:

Την περίοδο 2011-2013 σε επίπεδο πράξης ο Δήμος μας έκανε κάποιες σημαντικές παρεμβάσεις (κατάκτηση ακτής, Θεμιστόκλειο κλπ.) αλλά σε επίπεδο στρατηγικής δεν προχωρήσαμε ούτε ένα βήμα καθώς η ανάπλαση δεν προχώρησε ούτε μέσα από τους σχεδιασμούς της επιτροπής ανάπλασης (αστική ανάπτυξη και πράσινο) ούτε από τους σχεδιασμούς της διοίκησης (φόρμουλα 1).

Μπροστά μας έχουμε τις δράσεις και τους σχεδιασμούς του ΟΛΠ, της κυβέρνησης και ιδιωτών που απέναντί τους πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να ανατεθεί μια Μελέτη-Έρευνα που να εξετάζει το ενδεχόμενο της Απαλλοτρίωσης με τρόπο επιστημονικό. Για να γίνει αυτό κατανοητό πρέπει να γίνει μια ανασκόπηση της ιστορίας των μελετών που έχουν γίνει στον χώρο αυτό.

Μέχρι σήμερα έχουν γίνει διαχρονικά διάφορες μελέτες για τον χώρο της τέως βιομηχανικής ζώνης που αφορούσαν στα εξής:

Α.- Μέχρι και τις αρχές του ’90 γίνονταν μελέτες που αφορούσαν στην βιωσιμότητα των Λιπασμάτων, την μετεγκατάσταση της ΑΓΕΤ, την επέκταση του εργοστασίου κλπ., δηλαδή ήταν προσανατολισμένες στη βιομηχανική χρήση της περιοχής.

Β.- Από το 1992 μέχρι και πρόσφατα γίνονταν μελέτες που αφορούσαν στην κτηματική (Real estate) αξιοποίηση της περιοχής, με προβλέψεις για συντελεστές δόμησης που προέβλεπαν δομημένου χώρους που να ικανοποιούσαν τους ιδιοκτήτες γης για να ελευθερωθεί το μεγαλύτερο μέρος της έκτασης (από 65 έως 90%) για πράσινο και κοινόχρηστους χώρους. Μέσα από τους δομημένου χώρους προέκυπτε οικονομική ανασυγκρότηση της περιοχής και μέσα από τους χώρους πρασίνου η περιβαλλοντική αναβάθμιση και η ανάκτηση των ακτών. Τέτοιες ήταν οι μελέτες της ΑΝΔΗΠ, του ΟΡΣΑ, του Δήμου Δραπετσώνας, της Νομαρχίας, της Εθνικής Τράπεζας κλπ.

Γ.- Τελευταία είδαν το φως της δημοσιότητας μελέτες που έβλεπαν την αξιοποίηση του θαλάσσιου μετώπου για μαρίνες, που θα επέτρεπε άλλες χρήσεις στην περιοχή (λιμενικές χρήσεις στις μελέτες του ΟΛΠ, πίστα Φόρμουλα 1 στην μελέτη γνωστού αρχιτέκτονα κλπ.). Οι προτάσεις αυτές αξιοποιούσαν τα κέρδη από τις μαρίνες για την οικονομική ανασυγκρότηση και την δημιουργία χώρων πρασίνου και αναψυχής. Οι προτάσεις αυτού του είδους έχουν το μειονέκτημα ότι δεν αφήνουν “ελεύθερες” ακτές αλλά φτιάχνουν νέες προβλήτες μετατοπίζοντας την ακτογραμμή τεχνητά.

Εννοείται ότι όλες οι παραπάνω μελέτες είχαν στοιχεία κοινά, όπως τους χώρους αναψυχής, αθλητισμού, πολιτισμού, ιστορικής μνήμης κλπ αλλά εκείνο που τις κατηγοριοποιεί όπως παραπάνω είναι η βασική ιδέα που τις διαπερνούσε: Βιομηχανία παλιότερα, Real Estate ως πρόσφατα, Μαρίνες

τελευταία.

Σε όλη αυτή την περίοδο πάντοτε υπήρχε ως πρόταση και η απαλλοτρίωση της γης υπέρ του δημοσίου και η δημιουργία χώρων κοινοχρήστων, μητροπολιτικού πάρκου, ελεύθερων ακτών κλπ. με την άνεση που όλα αυτά θα μπορούσαν να γίνουν αν ο χώρος ήταν δημόσιος. Η πρόταση αυτή συνήθως απορριπτόταν εκ προοιμίου λόγω του μεγάλου κόστους της γης και της απροθυμίας των ιδιοκτητών να πουλήσουν.

Σήμερα που η αγορά ακινήτων έχει καταρρεύσει, η τιμή κτήσης μπορεί να είναι πολύ μικρότερη. Αν προστεθεί μάλιστα και η βούληση του δημοσίου (δήμου) να την μετατρέψει σε χώρο πρασίνου και αναψυχής, τότε η τιμή πέφτει ακόμα περισσότερο καθώς δεν έχει κανένα συντελεστή δόμησης ή μόνο έναν ελάχιστο για κτήρια διατηρητέα και καταστήματα αναψυχής ή χώρους πολιτισμού. Με την τιμή να πέφτει κάτω από το μισό εκείνης του 2010 η αγορά από το δημόσιο δεν είναι πλέον απαγορευτική.

Επί πλέον έχουμε το δεδομένο ότι και η Εθνική Τράπεζα, μετά την πτώχευσή της το 2008 και τις κρατικές ανακεφαλαιοποιήσεις είναι πλέον σχεδόν εξ ολοκλήρου κρατική.

Η προοπτική της απαλλοτρίωσης δεν είναι πλέον απαγορευτική. Είναι όμως μέχρι σήμερα ένα απλό πολιτικό σύνθημα, μια ευχή, μια διεκδίκηση. Χρειάζεται πλέον να μελετηθεί επισταμένα και να γνωρίζουμε κατά πόσον στέκεται η πρόταση και τι κοστίζει ή τι κέρδη αφήνει για την πόλη, τους κατοίκους, τη χώρα. Πρέπει το θέμα να μελετηθεί με τρόπο επιστημονικό. Να εκτιμηθεί αντικειμενικά το κόστος (και όχι μόνο για τα Λιπάσματα πλέον), να εξεταστούν τα πολεοδομικά και νομοθετικά εργαλεία που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και οι εναλλακτικές λύσεις, να εκτιμηθεί το κόστος διατήρησης, να καταγραφούν σενάρια ανάπτυξης κέντρων πολιτισμού, αναψυχής κλπ. και τα έσοδα που μπορούν να αποφέρουν, να μελετηθεί το πλεόνασμα καταναλωτή που αφήνουν αυτές οι δράσεις, να μελετηθεί το είδος της χλωρίδας που μπορεί και πρέπει να αποτελέσει το “πράσινο”, να εξεταστεί αν υπάρχει μέρος της παραλίας που μπορεί να δοθεί για μαρίνα, να εξεταστεί η συνάφεια των δράσεων στον χώρο αυτόν με τον Πειραιά γενικώς και την περιβάλλουσα περιοχή της πόλης μας κλπ.

Μας χρειάζεται μια μελέτη που να έχει για άξονά της την ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ (ή αγορά) των χώρων και την αξιοποίηση της τέως βιομηχανικής ζώνης με βάση αυτή την ιδέα.

Το Δημοτικό Συμβούλιο άκουσε την εισήγηση, έλαβε υπόψη το προαναφερθέν έγγραφο και μετά από διαλογική συζήτηση η Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου έθεσε το θέμα της ημερήσιας διάταξης προς ψήφιση κατά τη διάρκεια της οποίας απουσίαζαν οι κ.κ. δημοτικοί σύμβουλοι:

Ζούπης Ζαχαρίας, Καψοκόλης Πέτρος, Κούβαρης Κωνσταντίνος, Λούπης Άγγελος, Μανουσιάδης Χαράλαμπος, Μαράκου Μαρία, Μαΐλη Μαρία, Μιχαλαργιάς Θεόδωρος, Μυργιαλή Χρυσούλα, Πατίδης Ηλίας, Φλυτζάνης Αλέξανδρος, Φωτίου Πολυξένη, Χονδροκούκης Γεώργιος, Χρυσός Αλέξανδρος και Χρονόπουλος Κωνσταντίνος.

Κατόπιν τούτου το Σώμα:

ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΟΜΟΦΩΝΑ

1.- Να αναθέσει σε ορκωτούς εκτιμητές την αποτίμηση της αξίας των οικοπέδων (ξεχωριστά) και του συνόλου της έκτασης που καταλαμβάνει η τέως βιομηχανική

περιοχή Κερατσινίου-Δραπετσώνας

Θα πρέπει να γίνουν εκτιμήσεις κόστους απαλλοτρίωσης για τις ιδιωτικές εκτάσεις:

1.- Της Πρότυπος ΚΤΑΕ (θυγατρικής της Εθνικής Τράπεζας)

2.- Της ΑΓΕΤ Ηρακλής (ιδιοκτησίας Lafarge)

3.- Της πρώην Μόμπιλ-ΒΡ και ΕΛΠΕ (ιδιοκτησίας Μελισσανίδη)

Οι εκτιμήσεις θα γίνουν

Α.- με βάση την υπάρχουσα πολεοδομική κατάσταση της περιοχής, και

Β.- με βάση εγκεκριμένη απόφαση του ΔΣ και της Πολιτείας περί χαρακτηρισμού της περιοχής ως ζώνης πρασίνου με μηδενικό συντελεστή δόμησης (ή συντελεστή κάτω του 0.1)

2.- Να αναθέσει σε ΑΕΙ (π.χ. Πολυτεχνείο, Πανεπιστήμιο Πειραιά κλπ.) την διενέργεια μιας έρευνας δημιουργίας Πάρκου σχετικά με την τέως βιομηχανική ζώνη Δραπετσώνας-Κερατσινίου.

Η έρευνα θα προϋποθέτει την απόκτηση όλου ή μέρους τους χώρου από το Δημόσιο (με απαλλοτρίωση ή αγορά)

Στη συνέχεια θα πρέπει:

Να εκτιμηθεί το κόστος διατήρησης της έκτασης ως δημόσιου χώρου και ως πάρκου καθώς και τις επιπτώσεις στον δήμο

Να καταγραφούν σενάρια ανάπτυξης κέντρων πολιτισμού και αναψυχής ή άλλων δράσεων που θα μπορούν να αντισταθμίζουν το κόστος διατήρησης

Να καταγραφούν τα πολεοδομικά και νομοθετικά εργαλεία που θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν

Νε εξεταστεί το είδος της χλωρίδας του Πάρκου και να γίνει μια πρόχειρη αρχιτεκτονική προμελέτη για τον χώρο

Για τα παραπάνω θα γίνουν σχετικές προκηρύξεις ενδιαφέροντος και πρόχειροι διαγωνισμοί ή αναθέσεις με τη φροντίδα των υπηρεσιών του δήμου και με βάση τις προβλέψεις του νόμου.

H απόφαση αυτή πήρε αύξοντα αριθμό (352).

O ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Δ.Σ

ΚΟΥΛΟΥΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Δ.Σ.

ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ

ΑΚΡΙΒΕΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ

Κερατσίνι 17-10-2013

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

ΤΣΟΤΣΑΝΗ – ΔΡΙΤΣΑΚΟΥ ΣΤΑΜΑΤΟΥΛΑ

Σημειώνω ότι στην απόφαση τονίζεται ότι η εκτίμηση της τιμής των χώρων θα γίνει και κάτω από την σημερινή πολεοδομική τους κατάσταση (εκτός σχεδίου, βιομηχανική περιοχή, με συντελεστή δόμησης 0.6 που τους έχει δώσει ο ΟΡΣΑ κλπ.) αλλά και υπό την προϋπόθεση ότι θα έχει χαρακτηριστεί η περιοχή ως πράσινο και προς απαλλοτρίωση. Αυτή η δεύτερη εκτίμηση είναι που έχει σημασία για την περίπτωση της επέμβασης για πάρκο ενώ η πρώτη έχει σημασία για την επέμβαση στην περιοχή με την μορφή της οικιστικής ανάπλασης.

Ελλάδα 2013 ... με άκρες σε ένα βαθύ παρελθόν που ξεχάστηκε κάτω από την πολιτιστική ισοπέδωση των απολυταρχικών καθεστώτων θεών κι ανθρώπων! Επ' ευκαιρία κοι ολίγος Ολάντ ...

Ένα βιντεάκι που έφτιαξα με εικόνες που δείχνουν Ελλάδα και μουσική Pink Floyd

Επ' ευκαιρία που άκουσα και μια είδηση ότι ο Ολαντ στη Γαλία έχει πλέον δημοτικότητα γύρω στο 26% μόνο. Εντάξει, μας είχε σπάσει τα νεύρα ο Σαρκοζί (πολύ περισσότερο των Γάλλων φαντάζομαι) αλλά να μπει στη θέση του ένα ανθρωπάκι που μόνο να λέει ΝΑΙ στη Μέρκελ ξέρει, ε, δεν είναι και το καλύτερο παράδειγμα για τους σοσιαλδημοκράτες της σήμερον! Μόνο ο Βενιζέλος μπορεί να τον έχει σαν πρότυπο μια και εκείνος λέει ΝΑΙ σε ό,τι κάνει ο Σαμαράς!

Η χτεσινή παρέλαση με το μάτι ενός απογοητευμένου δασκάλου και η απάντηση ενός μελαγχολικού δημοτικού συμβούλου!

Ο φίλος μου Νίκος Χάνος γράφει στο μπλογκ του (Δραπετσίνι) για τη χτεσινή παρέλαση ένα ρεπορτάζ όπως το είδε εκείνος από την θέση του. Ποια είναι η θέση του; Είναι διευθυντής σε ένα δημοτικό σχολείο του Κερατσινίου και τον είδα κι αυτόν ιδρωμένο μαζί με τους μαθητές του να τρέχει για να κρατήσει ίσιες τις γραμμές και να περάσει "αξιοπρεπώς" μπροστά από την εξέδρα των επισήμων. Και βέβαια γνωρίζω το άγχος που είχε σχετικά με την ασφάλεια των μαθητών που θα έπρεπε να μετακινηθούν με δική τους ευθύνη, το μπάχαλο στο τέλος όπου έπρεπε να βρουν τρόπο για να επιστρέψουν στη βάση τους και όλα τα παρόμοια προβλήματα που αντιμετώπισαν καθηγητές, δάσκαλοι και μαθητές. Παραθέτω το δικό του ρεπορτάζ και θα το σχολιάσω μετά.

Το ρεπορτάζ στο ΔΡΑΠΕΤΣΙΝΙ έχει ως εξής:

......

Ήταν μια ακόμη παρέλαση η οποία θα μείνει στην ιστορία της μικρής μας πόλης για την οργάνωση της και την απίστευτη ταλαιπωρία μαθητών, εκπαιδευτικών και γονέων. Μια παρέλαση όπου κανένας δεν κατάλαβε πότε άρχισε και πότε τελείωσε.  Κόσμος παντού, μαθητές, γονείς, παιδιά, ένα ατελείωτο μπουλούκι! Όλοι ρωτούσαν όλους και ο καθένας έλεγε το δικό του! 

Ένα ατελείωτο ανακάτεμα, με μικρά παιδιά να κοιτούν με απόγνωση τους μεγάλους με έναν καυτό ήλιο πάνω στα κεφάλια! Και ξαφνικά ενώ ένα μπουλούκι επισκεπτών και γονέων πηγαινοερχόταν δεξιά και αριστερά, ενώ οι μαθητές στριμωχνόταν  στην άκρη του δρόμου, ενώ οι εκπαιδευτικοί προσπαθούσαν να βρουν θέση και να προστατέψουν τους μαθητές οι λίγοι ηρωικοί εργαζόμενοι κατάφεραν να ανοίξουν δρόμο για να περάσουν τα τμήματα της παρέλασης.

Και αφού κατάφεραν να παρελάσουν οι μαθητές σπρώχνοντας δεξιά και αριστερά να ανοίξουν δρόμο,  πέρασαν με κάθε «επισημότητα» μπροστά στην υπερυψωμένη εξέδρα  και έφτασαν στο τέλος της διαδρομής όπου επικρατούσε χάος. Μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί, αυτοκίνητα, αναζητούσαν διέξοδο για προχωρήσουν. Ευτυχώς όλα τελείωσαν ομαλά και έμειναν μόνο τα νεύρα, η ταλαιπωρία και ...η απογοήτευση!

Πάντως το σημερινό σκηνικό δεν μπορείς να το πεις παρέλαση! Γιατί δεν είναι παρέλαση να βάλεις μια υπερυψωμένη εξέδρα με αντηλιακή προστασία για να παρακολουθήσεις το θέαμα και όλα τα άλλα να τα αφήσεις στον αυτόματο πιλότο... 

Στο μέλλον πολύ δύσκολα θα επιχειρηθεί μια τέτοια «καινοτομία», όσο παραμελημένη και αν νιώθει μια πόλη και όσο και αν μελαγχολούν  οι τοπικοί σύμβουλοι. Όμως αν επιχειρηθεί θα πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι πολύ σοβαρά να σχεδιάσουν κάθε βήμα μιας προσπάθειας, σκεπτόμενοι τους μαθητές, τις οικογένειες τους ...αν πραγματικά θέλουν να τιμήσουν την εθνική επέτειο!

Κι εδώ παίρνει τον λόγο ο υπογράφων, ένας μελαγχολικός δημοτικός σύμβουλος, που έχει να πει τα εξής:

Φίλε Νίκο Χάνο, αγαπητό Δραπετσίνι,

Όπως αναφέρει στο δικό του μπλογκ ο Δήμαρχος, οι δημοτικοί σύμβουλοι της Δραπετσώνας (πλην εμού και της Μπαρμπαγιάννη όπως γράφει) δεν προσήλθαν στην παρέλαση χτες, κι αυτό είναι μια de facto και post facto απόδειξη ότι δεν έγινε γι αυτούς η παρέλαση στη Δραπετσώνα.

Η δική μου μελαγχολική άποψη για τις παρελάσεις είναι ότι γενικώς ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ και ότι αποτελούν κατάλοιπα άλλων εποχών που έζησαν σε ισχυρό στρατοκρατικό και εθνικιστικό περιβάλλον. 

Ωστόσο η παρέλαση της Δραπετσώνας, που είναι μια μικρή πόλη, μια γειτονιά, μου άρεσε πάντα γιατί ήταν μια ευκαιρία να βρεθούμε όλοι, γονείς, μαθητές, δάσκαλοι, σύμβουλοι, πρόσκοποι, αντιστασιακοί κλπ. σε μια γιορτή με χαρακτήρα εθνικό και αισιόδοξο. 

Ακόμα και όταν μου έλεγαν “χρόνια πολλά” την ημέρα των εθνικών εορτών, ενώ στην αρχή αιφνιδιαζόμουνα και γελούσα, μετά ανταπέδιδα τον χαιρετισμό βρίσκοντας πως είχε μια χαρούμενη και αισιόδοξη διάσταση και επομένως είχα λάθος που τον απέφευγα.

Εμείς εδώ στη Δραπετσώνα είχαμε τρεις τέτοιες γιορτές. Μια παρέλαση την 25η Μαρτίου με δοξολογία στον Άγιο Παντελεήμονα, μια παρέλαση την 28η Οκτωβρίου με δοξολογία στον Άγιο Φανούριο και μια παρέλαση (του κόσμου προς τα βοτσαλάκια) την ημέρα των Φώτων με δοξολογία στην Ανάληψη. Τρεις εκκλησίες, τρεις γιορτές και τρεις δεξιώσεις στο δημαρχιακό μέγαρο (με μηδενικά σχεδόν έξοδα) όπου όλοι βρισκόμασταν, μιλούσαμε, χαλαρώναμε και απολαμβάναμε αυτό που αποκαλείται δημόσιος χώρος και ο οποίος στο Κερατσίνι (λόγω μεγέθους) δεν υπάρχει και δεν γνωρίζω αν υπήρξε ποτέ (ίσως να υπήρχε πριν το '60 που το μέγεθός της γειτονικής πόλης δεν ήταν ακόμη απαγορευτικό). Αυτός ο δημόσιος χώρος, η αγορά των αρχαίων, δεν λειτουργεί σήμερα κάθε μέρα, λειτουργούσε όμως τρεις φορές τον χρόνο με διοργανωτή τον δήμο μας και μερικές ακόμα φορές με διοργανωτή την εκκλησία (Πάσχα, τοπικοί άγιοι κλπ.)

Αυτή η συμμετοχή όλων στον ΚΟΙΝΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ ήταν το κυριότερο νόημα των δυο παρελάσεων και των Φώτων και γι αυτό ο γιορτασμός ο χτεσινός δεν είχε καμιά απολύτως σχέση με τους γιορτασμούς των εθνικών επετείων στη Δραπετσώνα.

Σε ό,τι αφορά, τώρα, στο τυπικό της παρέλασης γενικώς, θα προτιμούσα αυτή να είχε άλλο χαρακτήρα. Όλες αυτές οι προσπάθειες να μπουν τα παιδιά σε μια γραμμή, να προχωρούν με βηματισμό χήνας και να κορδώνονται σαν να πάνε στον πόλεμο μου φαίνεται εντελώς γελοίο θέαμα. Θα προτιμούσα να προχωρούν (έστω και με ομοιόμορφες στολές αν ήθελαν) μπουλουκηδόν, όπως στην είσοδο στους Ολυμπιακούς αγώνες ή σε αθλητικούς ή άλλους αγώνες, χαιρετώντας ελεύθερα, στρέφοντας το κεφάλι παντού για να δουν γνωστούς, κρατώντας δικά τους πανώ ή πλακάτ με κάποια ιδέα τους ή ένα σύνθημά τους. Θα προτιμούσα να πρόκειται μια χαρούμενη παρέλαση (όχι κατ’ ανάγκη γκέϊ γιατί γκέϊ στην αγγλική σημαίνει “χαρούμενη”), μια νότα συλλογικής αισιοδοξίας, που να μην χάνει και το ουσιαστικό μήνυμα της ΜΝΗΜΗΣ.

Αυτή η μνήμη μπορεί να εξυπηρετηθεί πολύ καλύτερα με σύγχρονες ιδέες (σκηνοθετικού τύπου) παρά με έναν δεκάρικο λόγο που κανείς δεν ακούει και μια στημένη και κολλαριστή παρέλαση που κάνει τα παιδιά να μισούν τις τέτοιες επετείους. Δεν ξέρω πόσοι τις απολάμβαναν μικροί αλλά εμένα τουλάχιστον με έκαναν να τις μισώ.

ΝΑ ΔΙΑΛΥΘΕΙ ΑΜΕΣΩΣ ΤΩΡΑ ΤΟ ΡΑΓΚΟΥΣΕΙΟ ΕΞΑΜΒΛΩΜΑ ΤΟΥ ΒΙΑΣΜΟΥ ΜΙΑΣ ΠΟΛΗΣ (ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ) ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ (ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ)

Η παρέλαση στη Δραπετσώνα μπορεί να ταλαιπώρησε κάποιους που ήρθαν από μακριά, μπορεί να προκάλεσε διάφορα σχόλια (προεκλογική, καθυστερημένη κίνηση κλπ.) ωστόσο έδειξε ότι η Δραπετσώνα είναι μια ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΟΛΗ που ΠΑΡΑ ΦΥΣΗ ενώθηκε με τον γείτονά της (που είναι κι αυτός μια γειτονιά κι ας είναι μεγαλύτερη) και ότι αυτή η αφύσικη και επίπλαστη "ενότητα" πρέπει ταχύτατα να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη!

Γιατί η Αμφιάλη να είναι κατώτερη της Δραπετσώνας αν είναι και οι δυο συνοικίες μιας ενοποιημένης πόλης; Και την Παναγή Τσαλδάρη-Πέτρου Φύσσα διαθέτει με την εμπορική της κίνηση, και πιο μεγάλη σε έκταση και πληθυσμό είναι, και ιστορία έχει, γιατί να μην φιλοξενεί κι αυτή μια παρέλαση; Και η Ευγένεια-Χαραυγή το ίδιο, γιατί να μην δικαιούνται κι αυτές παρέλαση; Όμως ο τεχνητά ενοποιημένος δήμος έχει ΔΥΟ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ, μία της Δραπετσώνας και μία του Κερατσινίου με αποτέλεσμα η Δραπετσώνα να έχει πάντα προβάδισμα σε σχέση με την Αμφιάλη ή τα Ταμπούρια ή τον Άη-Γιώργη ή την Ευγένεια κλπ., γιατί είναι μια από τις δύο συνιστώσες του νέου δήμου, πολιτικά ισοδύναμη με ολόκληρο το υπόλοιπο Κερατσίνι. Όσο το εξάμβλωμα της αφύσικης ενότητας διατηρείται η μεν Δραπετσώνα θα είναι μια κατεχόμενη πόλη οι δε λοιπές συνοικίες του Κερατσινίου θα είναι "ριγμένες" σε σχέση με την μικρότερη από αυτές Δραπετσώνα.

Να σπάσει λοιπόν το ΡΑΓΚΟΥΣΕΙΟ ΕΞΑΜΒΛΩΜΑ και να αποκτήσουν οι δυο γειτονικές πόλεις την αυτοδυναμία της η κάθε μια. Αυτό είναι το μόνο λογικό αίτημα σήμερα και οφείλει ΑΜΕΣΑ να το δουν το κοινοτικό συμβούλιο όπως και το δημοτικό συμβούλιο.

Σχετικές εισηγήσεις υπάρχουν, δεν μένει παρά να ήφθούν και οι ανάλογες αποφάσεις για να ξεκινήσει η διαδικασία στο Υπουργείο Εσωτερικών.

Αύριο θα πάω στην παρέλαση, κι ας μην μου αρέσουν οι παρελάσεις, κι ας μην πήγα σε καμιά από αυτές των τελευταίων χρόνων στο Κερατσίνι, θα πάω όχι από τοπικιστικό φανατισμό αλλά γιατί θα δω γνωστούς, θα βρεθώ μαζί με πολλούς φίλους και συμπολίτες σε μια γιορτή στην Πλατεία, και θα είναι και τα παιδιά εκεί και -ατυχώς- θα έχει και πανηγυρικό, αλλά δεν πειράζει, έτσι είναι αυτά ...

Όπως λέει και ο τίτλος αυτού του άρθρου (που τα λέει όλα εξ άλλου) αύριο θα πάω στην παρέλαση που θα γίνει στη Δραπετσώνα με την κρυφή ελπίδα ότι όλο αυτό το μπέρδεμα με τις μετακινήσεις και την απόσταση από το κέντρο του Κερατσινίου και την πολυπληθέστατη Αμφιάλη θα κρατήσει στα σπίτια-τους τους Κερατσινιώτες και θα δω, όπως παλιά, πολλούς φίλους και γνωστούς σε ένα κλίμα γιορταστικό και ευχάριστο, γεμάτο με παιδιά και γονείς και άλλους.

Δεν μου αρέσουν οι παρελάσεις και οι στολές και οι στρατοί αλλά η παρέλαση σε μια πόλη μικρή σχετικά όπως η Δραπετσώνα είναι κάτι διαφορετικό, είναι περίπου μια γιορτή χωρίς θρησκευτικό χαρακτήρα και με τη νεολαία να δίνει το παρόν, με την εθνική αντίσταση να επιμένει να βρίσκεται εκεί και με τους προσκόπους να παίζουν τον μικρό τυμπανιστή. Κι αυτό μ’ αρέσει, γι αυτό θα είμαι και αύριο στην παρέλαση που μου έλειψε τα τελευταία τρία χρόνια εξ αιτίας του γελοίου νόμου του Ραγκούση που του έδωσε το όνομα του Καλλικράτη.

Θα έχει -έμαθα- και αντιφασιστική διαδήλωση με συμμετοχή του αντιφασιστικού συντονιστικού όργάνου Δραπετσώνας-Κερατσινίου-Περάματος, οπότε τα πράγματα θα είναι ακόμη καλύτερα καθώς έτσι θα έχω έναν ακόμα λόγο να είμαι αύριο εκεί.

ΟΧΙ στα Μαουτχάουζεν

Λόγω 28ης Οκτωβρίου, ας θυμηθούμε μια από τις συνέπειες της Γερμανικής κατάκτησης.

Από την εκπληκτική Elinoar Moav Veniadis  στην εβραϊκή γλώσσα η μαγική μουσική του Θεοδωράκη για το Μαουτχάουζεν. 

Το βιντεάκι το έφτιαξα εγώ με φωτογρφίες από το στρατόπεδο συγκέντρωσης και μουσική από το In Memoriam of Liberation που έφτιαξε ο Μίκης και όταν κυκλοφόρησε στο Ισραήλ (και στον κόσμο ολόκληρο) έγινε χαμός. 

Τι μεγάλη τιμή ένας "ξένος" (εισαγωγικά γιατί ο Μίκης δεν είναι ξένος κανενός) να γράφει αυτή την εκπληκτική μουσική για τα πάθη του λαού σου! Μεγάλη τιμή για τους Εβραίους. Και ο απίστευτος Μίκης, μερικές δεκαετίες αργότερα, συνέθεσε τον εθνικό ύμνο των Παλαιστινίων!

Οι στίχοι του Ιάκωβου Καμπανέλη στα ελληνικά είναι
Για το άσμα ασμάτων

Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου
με το καθημερνό της φόρεμα
κι ένα χτενάκι στα μαλλιά.
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.

Κοπέλες του Άουσβιτς, 
του Νταχάου κοπέλες, 
μην είδατε την αγάπη μου;

Την είδαμε σε μακρινό ταξίδι, 
δεν είχε πιά το φόρεμά της
ούτε χτενάκι στα μαλλιά.

Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου, 
η χαϊδεμένη από τη μάνα της
και τ’ αδελφού της τα φιλιά.
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.

Κοπέλες του Μαουτχάουζεν, 
κοπέλες του Μπέλσεν, 
μην είδατε την αγάπη μου;

Την είδαμε στην παγερή πλατεία
μ’ ένα αριθμό στο άσπρο της το χέρι, 
με κίτρινο άστρο στην καρδιά.

Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου, 
η χαϊδεμένη από τη μάνα της
και τ’ αδελφού της τα φιλιά.
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.

Για το τραγούδι "ο Αντώνης" οι στίχοι είναι:

Εκεί στη σκάλα την πλατιά
στη σκάλα των δακρύων
στο Βίνερ Γκράμπεν το βαθύ
το λατομείο των θρήνων

Εβραίοι κι αντάρτες περπατούν
Εβραίοι κι αντάρτες πέφτουν, 
βράχο στη ράχη κουβαλούν
βράχο σταυρό θανάτου.

Εκεί ο Αντώνης τη φωνή
φωνή, φωνή ακούει
ω καμαράντ, ω καμαράντ
βόηθα ν’ ανέβω τη σκάλα.

Μα κει στη σκάλα την πλατιά
και των δακρύων τη σκάλα
τέτοια βοήθεια είναι βρισιά
τέτοια σπλαχνιά είν’ κατάρα.

Ο Εβραίος πέφτει στο σκαλί
και κοκκινίζει η σκάλα
κι εσύ λεβέντη μου έλα εδω
βράχο διπλό κουβάλα.

Παίρνω διπλό, παίρνω τριπλό
μένα με λένε Αντώνη
κι αν είσαι άντρας, έλα εδώ
στο μαρμαρένιο αλώνι.

ΖΟΥΜΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ

Κι επειδή σε κάποιους “μαύρισα” την ψυχή με την ανάρτησή μου για τον διπλωματικό κύκλο, ας δώσω και ένα τόνο αισιοδοξίας.

Πάω πίσω, στο 2008, στο 5ο συνέδριο του Συνασπισμού, όταν ο Αλέκος Αλαβάνος παρέδιδε την ηγεσία του Συνασπισμού σε ένα νέο τότε (αλλά ακόμα και τώρα, πέντε χρόνια μετά) παιδί, τον Αλέξη Τσίπρα που λίγες μέρες μετά εκλέχτηκε στην ηγεσία του Συνασπισμού και αργότερα του Σύριζα.

Ο Αλαβάνος τώρα πια δεν είναι στον Σύριζα, έχει την δική του κίνηση που λέει ότι πρέπει να μιλήσουμε με ειλικρίνεια στον λαό και να του πούμε ότι ευρώ και έξοδος από την κρίση δεν γίνεται, ότι ευρώ και ανάπτυξη είναι ένα αστείο για κορόιδα όπως μας περνάνε οι “δανειστές” μας, αυτοί που μας χρωστάνε περισσότερα από αυτά που τους χρωστάμε εμείς αλλά αντί να πληρώσουν τη διαφορά ζητάνε να πιούνε και το μεδούλι μας για να μας πάρουν ό,τι έχουμε σαν ιδιωτική περιουσία αλλά και σαν δημόσια περιουσία επίσης.

Τότε, στον λόγο του είχε πει πολλά, για το κόμμα, την αριστερά, τα κινήματα, τις δράσεις, την εξωτερική πολιτική κλπ., όμως είχε και μιαν αποστροφή που αναφερόταν στον ΕΜΦΥΛΙΟ ΠΟΛΕΜΟ του 1946-49 και προέβλεπε πως η πραγματική του λήξη θα συμβεί όταν η Αριστερά θα παρουσιάσει Κυβερνητικό Πρόγραμμα. Όχι πως δεν είχε κάθε φορά ένα πρόγραμμα που το έλεγε “κυβερνητικό” όμως ήταν γνωστό πως στη συνείδηση του Έλληνα η αριστερά δεν μπορούσε να κυβερνήσει τη χώρα (μετεμφυλιακό σύνδρομο) με αποτέλεσμα το λαϊκό κίνημα εκλογικά να διοχετεύεται σε σχηματισμούς όπως η Ένωση Κέντρου ή το ΠαΣοΚ. Όταν θα έσπαγε το καβούκι αυτό, κατά τον Αλαβάνο, τότε θα έληγε επιτέλους ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα (οι συνέπειές του).

Ακολουθεί το τμήμα της ομιλίας του Αλαβάνου που αναφέρεται σε αυτόν τον τομέα:

Είναι σχεδόν 60 χρόνια από τη μεγάλη ήττα μιας αριστεράς που είχε αναδειχθεί σε πλειοψηφική. Ο ψυχρός πόλεμος έκανε σε όλη την Ευρώπη «απαγορευμένο καρπό» τη διεκδίκηση ενός ηγετικού εθνικού ρόλου από την αριστερά. Το τέλος του, που αρχικά εμφανίσθηκε ως η οριστική πτώση, ανοίγει άλλες δυνατότητες και εξελίξεις, όπως φαίνεται από τις μεγάλες επιτυχίες σε άλλες χώρες.

Δεν βγήκαμε ως Συνασπισμός από το πουθενά. Έχουμε πικρές ιστορίες της παράταξής μας πίσω μας.

Όχι μόνο τις αφάνταστες διώξεις, την κρατική τρομοκρατία και βία. Έχουμε την εσωτερικοποίηση στη συνείδηση του λαού της ασυμβατότητας αριστεράς και διακυβέρνησης της χώρας. Την ώθηση των μεγάλων κυμάτων αριστερού ριζοσπαστισμού σε δυνάμεις του κεντρώου χώρου που δεν θα μπορούσαν να απειλήσουν το κατεστημένο.

Η μεταδικτατορική διαίρεση της αριστεράς ενίσχυσε αυτές τις τάσεις. Κάποιες φορές επιλογές της, όπως το 1989 δημιούργησαν μεγάλα χάσματα με μεγάλο μέρος του προοδευτικού χώρου που είχε κάνει σοσιαλιστικές επιλογές και διατηρούσε ακόμη ελπίδες.

Βλέπω στις εκδηλώσεις μας τον Μανώλη Γλέζο, τον Απόστολο Σάντα, τον Λεωνίδα Κύρκο, τον Κώστα Φιλίνη, τον Τάκη Μπενά, και λέω, το οφείλουμε!

Η μετεμφυλιακή συμφιλίωση δεν θα έχει ολοκληρωθεί παρά μόνο όταν στην πολιτική ζωή της χώρας εμφανισθεί η ριζοσπαστική αριστερά με τη δική της κυβερνητική πρόταση.

Δεν μπορούμε να μένουμε άλλο το «Άγιο Όρος» της πολιτικής ζωής, χωρίς δικαίωμα να κρίνουμε τα πράγματα σε ολόκληρη τη χώρα έξω από τα όρια της μικρής πολιτικής χερσονήσου που μας έχουν σε κράτηση.

Έρχεται η ώρα να μιλήσουμε για αυτό που ήταν ταμπού και σήμερα πρέπει να ειπωθεί.

Έρχεται η ώρα να βγάλουμε από τη ναφθαλίνη όλα τα οράματα, και τους αγώνες και την προσφορά για τη λαϊκή εξουσία και να τα μπολιάσουμε στις σημερινές πραγματικότητες.

Έρχεται η ώρα αυτά που κατά καιρούς συζητούσαμε στη θεωρία να τα σχηματοποιήσουμε σε πράξεις.

Μπορούμε να πούμε ότι τώρα που

·        Ο Σύριζα έχει πραγματικά ένα ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ πρόγραμμα, αντίθετο από εκείνο της Δεξιάς, με το οποίο δίνει ελπίδες στους πολίτες για μια εναλλακτική διακυβέρνηση της χώρας, και ακόμα τώρα που

·        Η ΔημΑρ έστω και σε μια καρικατούρα συνεργασίας βρέθηκε να είναι “κυβερνώσα” αριστερά

οι προϋποθέσεις του Αλαβάνου έχουν εκπληρωθεί.

Παρά την επάνοδο των ταγματασφαλιτών και των Χιτών, παρά την συντηρητικοποίηση της πολιτικής ζωής και της κοινωνίας, ωστόσο μπορούμε να [πούμε ότι επιτέλους ο Εμφύλιος πόλεμος του 1946-49 ΕΧΕΙ ΛΗΞΕΙ. Για μερικούς αυτό μπορεί και να σημαίνει ότι επιτέλους μπορούμε λοιπόν να κάνουμε με την ησυχία μας τον επόμενο εμφύλιο αφού ξεμπερδέψαμε οριστικά με τον παλιό.

Τι γνωρίζετε για τον ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ ΚΥΚΛΟ; Προφανώς τίποτε! Να σας τον παρουσιάσω λοιπόν!

Ο Διπλωματικός Κύκλος δεν είναι μια ανώνυμη ομάδα πολύξερων, είτε δεξιών είτε αριστερών ή -το πιο συνηθισμένο στις μέρες μας- κεντροαριστερών.

Είναι όλοι τους ΠΡΩΗΝ ΠΡΕΣΒΕΙΣ της Ελλάδας. Και τα ονόματά τους είναι:

Οι πρώην Πρέσβεις της Ελλάδος:
Σπύρος Αλιάγας
Ιωάννης Γεννηματάς,
Ευάγγελος Δεναξάς,
Νικόλαος Διαμαντόπουλος
Σπύρος Δοκιανός
Ιωάννης Δρακουλαράκος,
Βασίλειος Εικοσιπένταρχος,
Ιωάννης Θωμόγλου
Αθανάσιος Καμήλος
Ελευθέριος Καραγιάννης,
Αντώνιος Κοραντής
Ιωάννης Κοραντής,
Εμμανουήλ Μεγαλοκονόμος,
Λάζαρος Νάνος,
Παναγιώτης Οικονόμου,
Απόστολος Παπασλιώτης
Κωνσταντίνος Πολίτης,
Ιάκωβος Σπέτσιος,
Ευθύμιος Στοφορόπουλος,
Περικλής Τσαμούλης
Κων/νος Τσώκος,
Ευάγγελος Φραγκούλης
Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος

Οι επώνυμοι αυτοί άνθρωποι, κατά τεκμήριο γνώστες των θεμάτων με τα οποία ασχολήθηκαν μια ζωή, επισημαίνουν με επιστολή τους στην κυβέρνηση τι πρέπει να προσέξει στα μεγάλα ζητήματα που έχει η χώρα στην εξωτερική της πολιτική, Κυπριακό, Μακεδονικό, Αλβανία κλπ. και διοργανώνουν συνέδριο που θα γίνει την Τετάρτη 13 Νοεμβρίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (αίθουσα Κωστής Παλαμάς) με ομιλητές κάποιους εξ αυτών που είναι και πολύ γνωστά ονόματα όπως Κοραντής, Στοφορόπουλος κλπ.

Οι απόψεις τους είναι οι "επίσημες" του ελληνικού κράτους για πολλά χρόνια, μόνο που τώρα, ως ΤΕΩΣ πρέσβεις, μπορούν οι υπογράφοντες να τις διατυπώνουν όχι στην επίσημη ξύλινη διπλωματική γλώσσα αλλά και με σχόλια και υποδείξεις. Έτσι έχει ενδιαφέρον πως βλέπουν τα πράγματα της εξωτερικής πολιτικής οι άνθρωποι που κατ' επάγγελμα ασχολούνται με αυτήν. Για ενημέρωση όλων λοιπόν καταχωρώ την επιστολή τους (την πήρα από την ιστοσελίδα "ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ")

Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,
Οι υπογράφοντες, έχοντας υπηρετήσει επί δεκαετίες τα εθνικά μας θέματα, δικαιώματα και συμφέροντα, δεν παύουμε να ανησυχούμε μήπως η σημερινή οικονομική συγκυρία τα πλήξει τελικά, εν όλω ή εν μέρει, ανεπανόρθωτα. Πιστεύουμε δηλαδή ότι η σοβαρή οικονομική κρίση, στην διαχείριση της οποίας έχουν εστιαστεί οι προσπάθειες της ελληνικής Κυβερνήσεως, η προσοχή των κομμάτων της αντιπολιτεύσεως και οι ανησυχίες της κοινής γνώμης, δεν θα πρέπει κατ΄ουδένα τρόπον να θέσουν σε δεύτερη μοίρα την αντιμετώπιση των εθνικών μας θεμάτων. Για τον λόγο αυτό επιτρέψτε μας να σας εκθέσουμε τις σκέψεις μας στα κατωτέρω τέσσερα βασικά προβλήματα, σε μιά ειλικρινή προσπάθεια να συμβάλουμε στον κοινό προβληματισμό, χωρίς ασφαλώς να αμφισβητείται η αρμοδιότητα της Κυβερνήσεως να διαμορφώνει την εξωτερική πολιτική.

Α. ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
Με αυξανόμενη ανησυχία διαπιστώνουμε ότι διευρύνονται οι επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας σε βάρος της χώρας μας, τις οποίες οξύνει και με το προωθούμενο νέο-οθωμανικό ιδεολόγημα της. Υπό τη σκιά τουcasus belli, η Άγκυρα επιδιώκει ανατροπή της διεθνούς έννομης τάξης στο Αιγαίο, προβάλλοντας διμερώς και πολυμερώς ανυπόστατους ισχυρισμούς ως προς τη κυριαρχία και το καθεστώς νήσων του Αρχιπελάγους, με τα αεροσκάφη της να παραβιάζουν συστηματικά τον ελληνικό εναέριο χώρο, την ίδια ώρα που πολεμικά σκάφη της υπό το μανδύα της «αβλαβούς διέλευσης» κάνουν επίδειξη σημαίας έξω από το Λαύριο. Στη Θράκη, με πολιορκητικό κριό το Γενικό Προξενείο Κομοτινής, με τη διάθεση τεράστιων κονδυλίων και δυστυχώς με τη σύμπραξη ορισμένων τοπικών παραγόντων αλλά και άλλων, η Τουρκία ασκεί ουσιαστικά συνδιαχείριση υλοποιώντας την μακρόχρονη πολιτική της για τη προβολή ανύπαρκτης «τουρκικής» μειονότητας με απώτερο στόχο την απόσπαση της ακριτικής αυτής περιοχής από τον εθνικό κορμό. Άλλωστε ανάλογο ανύπαρκτο μειονοτικό ζήτημα επιδιώκει να εγείρει στη Ρόδο και στην Κω.
Επί σειρά ετών η Ελλάδα προσπαθεί να αντιμετωπίσει την τουρκική επιθετικότητα μέσω του διαλόγου, με διάφορες μορφές: από την πληθώρα των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης –που είναι πρόδηλο ότι ελάχιστα έχουν αποδώσει- στις «διερευνητικές συνομιλίες» που έχουν συμπληρώσει 55 γύρους και τείνουν επικινδύνως προς τη διαπραγμάτευση, έως τα Ανώτατα Συντονιστικά Συμβούλια που όχι μόνο αποδεικνύονται άκαρπα αλλά αποπροσανατολίζουν τους φίλους και εταίρους μας ως προς τις πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας. Αν η ελληνική πλευρά παραχωρήσει μέρος των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, θα πρέπει ο ελληνικός λαός να μάθει και τις παραχωρήσεις των νομίμων δικών της κυριαρχικών δικαιωμάτων που έκανε σε αντάλλαγμα η Τουρκία.
Θεωρούμε ότι τυχόν απόφαση για συνέχιση του Ε/Τ διαλόγου προϋποθέτει ότι η Κυβέρνηση θα ενημερώσει λεπτομερώς τη Βουλή για τα αποτελέσματα του και για τη σκοπιμότητα αυτός να συνεχισθεί. Τούτο σημαίνει συζήτηση στη Βουλή του όλου φάσματος των διμερών σχέσεων. Ανεξαρτήτως αυτού, θα πρέπει να αποφεύγονται συναντήσεις κορυφής εάν δεν είναι καλά προετοιμασμένες από ελληνικής πλευράς,διότι κινδυνεύουν να γίνουν αντικείμενο ισχυρισμών της Άγκυρας ότι στις σχέσεις μας όλα βαίνουν καλώς. Παρά το γεγονός ότι η οικονομική συγκυρία έχει επηρεάσει δυσμενώς τις δυνατότητες πολιτικών και διπλωματικών παραστάσεων, θα πρέπει η χώρα μας να κινηθεί με ανανεωμένο δυναμισμό, διμερώς και πολυμερώς, για την ενδελεχή ενημέρωση τρίτων χωρών και της Ε.Ε. ως προς τη στάση της Άγκυρας.
Παράλληλα, θα πρέπει να προχωρήσει πρώτον μεν στην επέκταση των χωρικών υδάτων με ανεξάρτητη και κυρίαρχη απόφαση της χώρας μας σύμφωνα με τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και, δεύτερον, στον ορισμό της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Η μη άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων μας, πέραν των νομικών συνεπειών, μπορεί να δώσει λαβή σε ποικίλες παρερμηνείες. Τέλος θα πρέπει να υπάρξει η δέουσα αντίδραση στη παντοειδή ανατρεπτική δραστηριότητα της γείτονος στη Θράκη – η εκτροπή του Τούρκου Γενικού Προξένου Κομοτινής από τα καθήκοντα του και η μη συμμόρφωση του στις υποδείξεις της Πολιτείας θα έπρεπε να οδηγήσει στην κήρυξη του ως ανεπιθύμητου — στη Ρόδο και στην Κω.

Β. ΣΚΟΠΙΑΝΟ
Προέχουσα θέση και επείγοντα χαρακτήρα έχει η επίλυση του χρονίζοντος -όχι με υπαιτιότητα της χώρας μας- προβλήματος της ονομασίας των Σκοπίων.
Οι Σκοπιανοί ηγήτορες με εμπρηστικές δηλώσεις και με σαφείς ενέργειες διαδηλώνουν τον εθνικισμό τους κατά παράβαση των κανόνων του διεθνούς δικαίου και καταπατώντας τις σχετικές διατάξεις της Ενδιάμεσης Συμφωνίας που συνήφθη στα πλαίσια του ΟΗΕ.
Θεωρούν, ως φαίνεται, ότι έχουν εξασφαλίσει την “έγκριση” του διεθνούς παράγοντα να τηρούν εχθρική στάση και να προκαλούν τη χώρα μας, με διαφαινόμενο απώτατο σκοπό να μας αναγκάσουν να δεχθούμε τα αβάσιμα ψευδοϊδεολογήματά τους περί “μακεδονισμού”. ΄Εχουν ακόμα αποδυθεί σε αγώνα κατασυκοφαντήσεως της χώρας μας σε διεθνείς οργανισμούς κατηγορώντας τις Ελληνικές Αρχές περί δήθεν παραβιάσεως των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της κατ’ αυτούς «μακεδονικής μειονότητας» της Ελλάδος. Την κατά τα άνω προπαγάνδα την ασκούν και εντός της χώρας μας υπό τα όμματα των κατά τόπους Ελληνικών αρχών και ενίοτε με τη συμμετοχή κάποιων τοπικών παραγόντων. Οι εκδηλώσεις που διοργανώνουν σε περιοχές της Ελληνικής Μακεδονίας έχουν ως στόχους να αναδείξουν την δήθεν «μακεδονική μειονότητα» ,να εισαγάγουν έθιμα και παραδόσεις δικές τους η άλλων σλαβικών λαών της Βαλκανικής στη χώρα μας και να ενισχύσουν τα επιχειρήματα τους περί «ενότητας της Μακεδονικής πολιτιστικής κληρονομιάς” σε όλον τον χώρο της κατ αυτούς “διαμελισμένης Μακεδονίας».
Βεβαίως, τα αρχαιολογικά ευρήματα, οι ιστορικές έρευνες, τα αρχαία κείμενα και μαρτυρίες αβίαστα καταρρίπτουν τις Σκοπιανές ψευδό-θεωρίες, αλλά η άμορφη μάζα της διεθνούς κοινής γνώμης ούτε τις γνώσεις ούτε τον απαιτούμενο χρόνο έχει για να ασχοληθεί με τις ύπουλες μεθόδους και τις αθέμιτες πρακτικές της Σκοπιανής ηγεσίας. Το γεγονός άλλωστε της “μακεδονοποίησης” της “διαλέκτου των Σκοπίων και οι ψευδείς ισχυρισμοί περί “έθνους” και “ταυτότητος” ενόχλησε και άλλο αδελφό με τους Σκοπιανούς σλαβικό λαό που έχει κάθε θεμιτό δικαίωμα που δικαίως αμφισβητεί τις δοξασίες των Σκοπιανών “Μακεδονιστών”. Γλωσσολογικές άλλωστε έρευνες απέδειξαν ότι η τοπική σλαβική διάλεκτος των Σκοπίων ουδόλως ή ελάχιστα διαφέρει από τη γλώσσα του αδελφού των σκοπιανών αυτού κράτους.
Έχοντας υπόψη την μέχρι τώρα συμπεριφορά της ηγεσίας της FYROM και τις παρελκυστικές τους τακτικές θα θέλαμε να εκφράσουμε την πεποίθηση μας ότι η αποδοχή εκ μέρους μας ονόματος με γεωγραφικό προσδιορισμό, και αν ακόμα είναι για όλες τις χρήσεις, δεν θα ανακόψει, αλλά αντιθέτως θα αυξήσει την επιθετικότητα και τον αλυτρωτισμό των Σκοπιανών αφού η Ελλάδα, το μόνο έθνος που έχει θεμιτό δικαίωμα να αντικρούσει την ψευδή ιδεολογία περί «μακεδονισμού», τους παρέχει το δικαίωμα να αποκτήσουν ονομασία για την χώρα τους με γεωγραφικό μόνο και όχι εθνoλογικό προσδιορισμό μαρτυρούντα την προέλευση τους. Η τυχόν αποδοχή εκ μέρους μας της “σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις”, ουδόλως θα παρεμποδίσει την προώθηση υπό των Σκοπίων των άνευ ιστορικού ερείσματος θέσεών τους περί “μακεδονικής γλώσσας”, “ταυτότητος” και “έθνους” καθόσον η συμπερίληψη της λέξεως «Μακεδονία» στην ονομασία του κράτους τους θα τους παράσχει την δυνατότητα όχι μόνο να εμμείνουν στην πλαστογράφηση της ιστορίας, αλλά και να εγείρουν αξιώσεις βασιζόμενες στην ανερμάτιστη θεωρία τους περί ενοποιήσεως της «διαμελισμένης Μακεδονίας».
Για τον λόγο αυτό πιστεύουμε ότι αν τελικά η Ελληνική πλευρά , αφισταμένη της θέσεως των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων υπό την Προεδρία του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας , Κ. Καραμανλή του 1992 και της αποφάσεως της Συνόδου Κορυφής της Λισσαβώνος του 1992, των Αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Κοινότητος, αποδεχθεί “σύνθετη ονομασία για όλες τις χρήσεις” η σχετική συναίνεσή θα πρέπει να δοθεί υπό την προϋπόθεση ότι στην συμφωνία θα ρυθμίζονται τα θέματα της ταυτότητας ,γλώσσας και εθνότητας, με γνώμονα ‘ότι ουδεμία ιστορική ή πολιτιστική σχέση έχουν με την Μακεδονία, όπως την παρουσιάζουν τα Σκόπια και ότι η συμφωνία αυτή θα αποτελέσει αναπόσπαστο τμήμα της σχετικής αποφάσεως του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Επίσης πιστεύουμε ότι είναι επιβεβλημένο να υπάρξει σαφής δέσμευση της ελληνικής πλευράς ότι το κείμενο της οιασδήποτε συμφωνίας θα υποβληθεί προς έγκριση από τον ελληνικό λαό δια δημοψηφίσματος.

Γ. ΕΛΛΗΝΟΑΛΒΑΝΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
Στα βορειοδυτικά σύνορά μας, η Αλβανία την οποία δημιούργησαν οι Μ. Δυνάμεις το 1913, δεν έχει επιδείξει φιλικές διαθέσεις προς την χώρα μας από της συστάσεώς της. Η χώρα αυτή έμελλε να γίνει Κράτος-πρόβλημα για τους γείτονές της. Μετά τις ευτυχείς για το Αλβανικό Έθνος εξελίξεις στο Κοσσυφοπέδιο και στα Σκόπια, η προς την Ελλάδα αντιπαλότητα των Τιράνων ενισχύεται εξ αντικειμένου.
Η χωρίς κανένα αντάλλαγμα ένταξή της στο ΝΑΤΟ και η επίσης ανεπιφύλακτη υποστήριξή της για ένταξη στην Ε.Ε. σε συνδυασμό με την άρση του εμπολέμου και την κατάψυξη του Βορειοηπειρωτικού επωάζει και νέες από μέρους της φιλοδοξίες.
Οι ηγέτες της Μπερίσα και Ράμα, άκρως επιτήδειοι Βαλκάνιοι πολιτικοί, (π.χ. η δια της παραπομπής στο Συνταγματικό Δικαστήριο ακύρωση της Συμφωνίας για τα χωρικά ύδατα), έχουν αποκομίσει σημαντικά πολιτικά κέρδη δωρεάν από τις επαφές τους με τους Έλληνες και την Ελλάδα. Η ελληνική εφεκτικότητα άλλωστε στο Βορειοηπειρωτικό ανταποδίδεται με χάρτες που περιλαμβάνουν Φλώρινα, Καστοριά, Γιάννενα και Πρέβεζα σε μια Μεγάλη Αλβανία. Σε αυτήν την Αλβανία αναφέρθηκε πρόσφατα και ο κ. Μπερίσα.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και το ζήτημα των Τσάμηδων. Αντί να έχουν, ως Μωαμεθανοί, αποσταλεί στην Τουρκία βάσει της Συνθήκης της Λωζάννης εξηρέθησαν της ανταλλαγής λόγω μιάς απολύτως επιπολαίας «χειρονομίας» της τότε Ελληνικής ηγεσίας. Κατά την κατοχή συμπαρατάχθηκαν με τους ιταλούς και γερμανούς κατακτητές. Οι ηγέτες των μάλιστα συνεργάστηκαν σε διώξεις και μαζικές εκτελέσεις Ελλήνων, η πιο γνωστή από τις οποίες υπήρξε η εκτέλεση 49 επιφανών κατοίκων της Παραμυθίας, τον Σεπτέμβριο του 1943. Έχουν εκδοθεί χίλιες επτακόσιες και πλέον καταδικαστικές αποφάσεις εις βάρος των Τσάμηδων για εγκλήματα κατά την διάρκεια του πολέμου, με ποινές για πολλούς εξ αυτών θανατικές και αφαίρεση της ιθαγένειας. Κατέφυγαν εν συνεχεία στην Αλβανία, από όπου, αρμοδίως καθοδηγούμενοι θέτουν ακόμη και ζήτημα αλβανικού «ολοκαυτώματος».
Από τα προηγούμενα βγαίνει ένα αβίαστο συμπέρασμα: Η Ελλάδα πρέπει επί τέλους να τείνει στην κατά το δυνατόν διόρθωση των παλαιών λαθών της και να γίνει πιο προσεκτική με την αλβανική επιδίωξη ένταξης στην Ε.Ε..

Δ. ΚΥΠΡΙΑΚΟ:
Επί σαράντα έτη, η Ελλάδα, στο όνομα ενός ψευδώνυμου ρεαλισμού, δεν αντιτάχθηκε επαρκώς στα διαρκή διεθνή εγκλήματα που διαπράττονται στη μεγαλόνησο κατά παραβίαση κανόνων αναγκαστικού Διεθνούς Δικαίου και θεμελιωδών αρχών της Ε.Ε.: παράνομη στρατιωτική κατοχή, εθνοκάθαρση, εποικισμός, αλλά και εμμονή στο ψευδοκράτος, παρά τη ρητή απαίτηση του Συμβουλίου Ασφαλείαςπου ζήτησε την άμεση ανάκλησή του ευθύς ως το εμφάνισαν. Ούτε κατήγγειλε η Ελλάδα τον παράνομο χαρακτήρα των ζυριχικών παρεμβατικών δικαιωμάτων.
Το αποτέλεσμα είναι να μεταμφιέζονται αδικοπραγίες σε «αντικείμενα συνομιλιών μεταξύ δύο κυπριακών κοινοτήτων». Στην πραγματικότητα οι «διαπραγματεύσεις» διεξάγονται με το πιστόλι του «Αττίλα» στον κρόταφο των Ελληνοκυπρίων που αντιμετωπίζουν την απαίτηση της Τουρκίας να την διευκολύνουν στην επίτευξη του τελικού της στόχου: υπαγωγής ολόκληρης της Κύπρου στον έλεγχό της. Οι Ελληνοκύπριοι συνομιλούν με αχυρανθρώπους της Άγκυρας, που ούτε τυπικά δεν εκπροσωπούν τους Τουρκοκυπρίους, αφού η πλειοψηφία στα κατεχόμενα αποτελείται από εποίκους.
Έτσι η Κύπρος βρίσκεται σήμερα μπροστά σε τρεις, εξ’ ίσου απαράδεκτες, εναλλακτικές προοπτικές διχοτόμησης: (α) εφαρμογή κάποιας παραλλαγής του σχεδίου «Ανάν», (β) προϊούσα περαιτέρω παγίωση των υφισταμένων πραγματικών συνθηκών, (γ) διεθνής αναγνώριση του ψευδοκράτους. Και στις τρεις περιπτώσεις η Τουρκία θα χρησιμοποιεί το βόρειο τμήμα ως εφαλτήριο για ευρύτερη επέκτασή της.
Με τους πρόσφυγες μακριά από τις πατρογονικές τους εστίες, με την στρατιωτική κατοχή, με τον εποικισμό να συνεχίζεται, με το ψευδοκράτος να διατηρείται, ο νέος γύρος των «διακοινοτικών» συνομιλιών δεν μπορεί παρά να αποδειχθεί είτε άγονος είτε καταστρεπτικός.

Βλέπετε από την επιστολή ποιο κλίμα επικρατεί στους κύκλους που διαμορφώνουν την πολιτική του ελληνικού κράτους. Περί αυτών θα μιλήσω αργότερα, τώρα διαβάστε και σκεφτείτε μόνοι σας.