Δευτέρα 11 Αυγούστου 2014

Fading away


Όπως θα έχετε παρατηρήσει η βαθμιαία αποχώρησή μου γίνεται σιγά-σιγά πραγματικότητα. Από εκεί που έγραφα κατά μέσον όρο ένα άρθρο την ημέρα (237 το 2012, 256 το 2013 και 228 το οχτάμηνο του 2014) τώρα γράφω ένα ανά τρεις με τέσσερις μέρες και θα αραιώσουμε ακόμα περισσότερο ώσπου να σβήσουμε τις μηχανές τον Σεπτέμβριο του 2014.
Τα κύρια ενδιαφέροντά μου ήταν η Πολιτική κατάσταση στη χώρα και τα Τοπικά και Δημοτικά θέματα. Για την πολιτική κατάσταση βλέπω ότι υπάρχει ένα απίστευτο τέλμα εξ αιτίας του γεγονότος ότι η μαύρη προπαγάνδα της κυβέρνησης και τα απίθανα ψέματά της έχουν πολλούς αποδέκτες και πείθουν. Ο τόπος οδηγείται σε ένα σφαγείο ελπίδων. Τα πολύ ουσιαστικά και επείγοντα θέματα α) της παιδείας, β) της ταυτότητας του νεοέλληνα και γ) της θέσης μας στον σύγχρονο κόσμο, αναγκαστικά περνούν όλα σε δεύτερη μοίρα.
Στα τοπικά ζητήματα διάλεξα την αποχώρηση λόγω ορίου ηλικίας. Η συμμετοχή μου θα είναι επιλεκτική και στον βαθμό που θα ορίζω εγώ και όχι οι εξελίξεις.
Μόνο ένα σημείο που με θλίβει θέλω να αναφέρω σήμερα:
Έχει να κάνει, φυσικά, με την Δική μας Ανάπλαση:
Η παραλία της Δραπετσώνας. Τουλάχιστον την ανοίξαμε, κάναμε το όνειρό μας πραγματικότητα. 
Ελπίζω να μην είναι όπως τότε που πήγαμε στη Σμύρνη κι ύστερα γυρίσαμε ... συνωστισμένοι στην παραλία ενώ πίσω μας η φωτιά έκαιγε την πόλη


Το 2010 έγραψα το βιβλίο Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗ και έκλεισα εκεί μέσα τους αγώνες και τις αγωνίες μιας 35-ετίας (1975-2010) καθώς και τις προοπτικές ενός εγχειρήματος που φαινόταν να βαίνει καλώς αλλά το απειλούσε η αδράνεια της τελευταίας δεκαετίας όταν ξοδευόταν άδικα ο χρόνος που είχαμε στη διάθεσή μας.
Το 2014 έγραψα το βιβλίο ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ περιγράφοντας τις τελευταίες περιπέτειες της ιδέας που την κακομεταχειρίστηκαν οι αρμόδιοι. Ήταν ένα βιβλίο γεμάτο με ειρωνεία, αυτοσαρκασμό, φόβους και απαισιοδοξία για το μέλλον αυτής της υπόθεσης.
Φοβάμαι πως το 2018 θα γράψω κι ένα τελευταίο μέρος αυτής της τριλογίας με τίτλο ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ και φοβάμαι πως εκεί θα περιγράφω την κηδεία της και μια κριτική για όλους τους άσχετους που θα έχουν, μέχρι τότε και επί 40 χρόνια, ασελγήσει πάνω στο πτώμα της!
Ελπίζω να διαψευστώ!



Δεν υπάρχουν σχόλια: