Συμβούλιο της Επικρατείας

Το Συμβούλιο της Επικρατείας είναι το ανώτατο δικαστήριο της χώρας και υπάρχει για να ελέγχει τις αποφάσεις της εκτελεστικής εξουσίας, να προσέχει αν είναι αντισυνταγματικοί οι νόμοι και να τους ακυρώνει αν είναι τέτοιοι. Το Συμβούλιο της Επικρατείας προστάτεψε σε πολλές περιπτώσεις το περιβάλλον στην Ελλάδα και έβγαλε αποφάσεις μνημειώδεις. 

Δημιούργημα της Γαλλικής Επανάστασης (που μετασχημάτισε σε "συμβούλιο της επικρατείας" ένα προϋπάρχον "βασιλικό συμβούλιο") το καθιέρωσε στην Ελλάδα η Βαυαροκρατία και ο Όθων το 1833. Από το 1929 λειτουργεί με τη σημερινή του μορφή. Στόχος του να προστατεύει τον πολίτη και το δημόσιο συμφέρον.

Πρόσφατα το Σ.τ.Ε. δέχτηκε ότι οι νόμοι που έκοβαν τα επιδόματα των μισθών και των συντάξεων καθώς και το ενιαίο μισθολόγιο ήταν όλα συνταγματικά και καλώς έκανε η κυβέρνηση και τα έκοψε. Μετά είπε ότι οι ίδιοι νόμοι που τα έκοβαν από τα ειδικά μισθολόγια (ένστολους κυρίως) δεν ήταν συνταγματικοί γιατί αυτοί ήταν πιο κράτος από τους υπόλοιπους δημόσιους υπαλλήλους και έπρεπε να αποκατασταθούν οι μισθοί και οι συντάξεις και να δοθούν και όσα τους κρατήθηκαν αναδρομικά!

Δυο μέτρα και δυο σταθμά! 

Και τώρα το Σ.τ.Ε. αποφάσισε πως το κλείσιμο της ΕΡΤ ήταν νόμιμο! Το "μαύρο" ήταν, λέει, μικρής διάρκειας!

Δεν είναι μόνο ότι οι αποφάσεις του Σ.τ.Ε. βολεύουν κάθε φορά την κυβέρνηση. Είναι που χάνεται κάθε ελπίδα, έστω και "φρούδα", ότι με νομικούς τρόπους μπορούν να ξεπεραστούν πολιτικά προβλήματα. Βγαίνει απεναντίας ένα χρήσιμο συμπέρασμα, ότι αυτός ο δρόμος είναι αδιέξοδος κι επομένως χρειάζεται ακόμα περισσότερο η πολιτική αλλαγή. Όχι πως κι αυτή φτάνει από μόνη της ... τουλάχιστον όμως θα βάλει την κοινωνία σε κίνηση και θα σηκώσει τους πολίτες από τους καναπέδες. Και θα τεθούν τα προβλήματα επί τάπητος.

Καλή η δικαιοσύνη αλλά είναι εξ ορισμού συντηρητική. Προσπαθεί να διατηρήσει το υπάρχον και αντιτίθεται σε αλλαγές εκ κατασκευής της. Την ιστορία δεν την κινεί η δικαιοσύνη, την κινούν οι λαοί, έστω κι αν χρειάζονται κατάλληλους ηγέτες. Κι όταν λέμε ηγέτες δεν εννοούμε κατ' ανάγκη πρόσωπα, μπορεί και συλλογικότητες.

Σενάρια

Δείτε τι γίνεται με τον Ερντογάν. Αιφνιδίως αποκαλύφθηκαν συνομιλίες που είχε με τον γιο του και οι οποίες τον καίνε. Ποιος τις υπέκλεψε και γιατί;

Φανταστείτε τι θα πάθουν ο Σαμαράς ή ο Βενιζέλος αν κουνήσουν την ουρά τους όπως την κούνησε ο Ερντογάν. Έδωσαν τον Άκη για να τον βλέπουν οι εντολοδόχοι και να ξέρουν τι τους περιμένει κι αυτούς αν παρακούσουν τις εντολές.

Δείτε τι συνέβη στον Γιαννουκόβιτς που από πρόεδρος κατέστη καταζητούμενος και η φυλακισμένη διόρισε δικό της πρόεδρο και αναγνωρίστηκε κι όλας από την ΕΕ

Τι προορίζουν για μας; Θα μας τρομάξουν με τους Τούρκους; Θα τους αφήσουν να καταλάβουν δυο-τρία νησιά του Αιγαίου και θα μας δίνουν μετά δίκιο στον ΟΗΕ απαιτώντας αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων (κάπου το έχω ξανακούσει αυτό) και συνομιλίες για την επιστροφή των ελληνικών νησιών στην Ελλάδα; (κι αυτό κάπου το έχω ξανακούσει ...)

Θα τους φοβηθούμε; Ίσως να ήταν λογικό να το κάνουμε αλλά αυτή η λογική δεν ταιριάζει σε ελεύθερους λαούς. 

Λογικά και το Μεσολόγγι έπρεπε να παραδοθεί και τα Ψαρά και η Χίος και το Σούλι. Ήξεραν τι τους περίμενε όταν τα έβαζαν με τον Οθωμανό. Πάλεψαν και κάηκαν, όμως δεκάδες άλλα μέρη πάλεψαν εξ ίσου ηρωικά και νίκησαν. Αυτή είναι εξ άλου και η έννοια της αγάπης για την ελευθερία.

Τώρα εμείς βέβαια οι νεοέλληνες τι σχέση έχουμε με την ελευθερία; Μόνο στον χωρισμό την καταλαβαίνουμε την έννοια ... "ελεύθερος;" "όχι, παντρεμένος!"

(παρένθεση: παντρεμένος=ύπανδρος, δηλαδή κάτω από κάποιον άνδρα, με την έννοια αυτή όλοι είμαστε παντρεμένοι με τον Σαμαρά)

(άλλη παρένθεση: Κάποιοι λένε πως μας χρειάζεται ένας Ρήγας Φερραίος και σήμερα ... Έχουμε! Έχουμε τον Μίκη!

Τυχεροί όσοι ζήσαμε στην εποχή του Μίκη).

Μη κοιτάτε τι παθαίνει ο Ερντογάν. Είναι μέρος του συστήματος, είναι ο Καρατζαφέρης της Τουρκίας το κόμμα του είναι ο αντίστοιχος Λαϊκός Ορθόδοξος (μουσουλμανικός βέβαια) Συναγερμός. Και με τη βοήθεια των Αμερικάνων (για την ακρίβεια, λένε των Εβραίων καθώς για Εβραίο τον έχουνε) κατάφερε να γίνει και άντρας της χρονιάς στο Times γιατί "έδιωξε" το ΔΝΤ από την Τουρκία και την οδήγησε σε ανάπτυξη. Αυτό τον ρόλο προορίζανε και για τον ΓΑΠ, να μας απαλλάξει από το ΔΝΤ (που μας έφερε) και μετά να γίνει εξώφυλλο στο Times εγκαθιδρύοντας την κυριαρχία των Αμερικανών (των Εβραίων μου λένε ότι είναι το σωστό) και στις δυο μεριές του Αιγαίου.

Σταματάω πριν αρχίσετε να λέτε ότι είμαι ψεκασμένος κι εγώ ... όμως όλα αυτά ίσως τα βρούμε μπροστά μας, δεν είναι κακό να τα έχουμε σκεφτεί έστω και σαν σενάρια πολιτκής φαντασίας

Συγκεντρώσεις Διαμαρτυρίας

Οι μάχες που δίνονται για τους ελεύθερους χώρους (να παραμείνουν ελεύθεροι) και για τη δημόσια περιουσία που την πουλούν σε εξευτελιστικές τιμές σε φίλους και "ημέτερους", όπως και οι μάχες για την προστασία περιοχών από την καταστροφή με συγκινούν ιδιαίτερα. Έτσι και η σημερινή συγκέντρωση διαμαρτυρίας για το Ελληνικό που έγινε στο Σύνταγμα. Είχα προγραμματίσει να πάω ... τελικά όμως δεν πήγα!

Μικρά εμπόδια βρέθηκαν μπροστά μου, δουλειές που με καθυστέρησαν, ένα δύσκολο παρκάρισμα στον Πειραιά και κάποια ανάγκη που με ξαναγύρισε σπίτι, η ώρα που πέρασε ...

Όλα μαζί τα μικρά αυτά εμπόδια με σταμάτησαν και δεν πήγα, έμαθα μάλιστα πως δεν είχε κόσμο και απογοητεύτηκα διπλά. Τι γίνεται όμως; γιατί ο κόσμος έχει εγκαταλείψει τα θέματα που τον αφορούν, ή εκείνα που αφορούν στον διπλανό του, στην τύχη τους; Βρίσκουμε πάντοτε όλοι τέτοια μικροεμπόδια που μας κρατούν μακριά από τη διαμαρτυρία; Το 2011 και το 2012 όταν δίνονταν οι συνεχείς μάχες στους δρόμους δεν ήταν έτσι. Τώρα τι έγινε; Πως πλάκωσε αυτή η απογοήτευση που δεν λέει να φύγει από πάνω μας και μας αδρανοποίησε σαν δύναμη λαού;

Το ένα που φταίει το έχουμε πει πολλές φορές, αυτή η κυβέρνηση δεν ακούει, είναι εντελώς κουφή στις φωνές των διαμαρτυρομένων γιατί δεν τους φοβάται και δεν ελπίζει σε τίποτε από αυτούς, άρα είναι ελεύθερη από αυτούς! Αν την ψηφίσει ο κόσμος δεν θα εξαρτηθεί από το αν πορεύεται με μια λογική που την καταλαβαίνει ο κόσμος και την επικροτεί αλλά μα βάση τις απειλές και τα παινέματα που θα εκστομίσουν οι υποστηρικτές της Μέρκελ, Σόιμπλε και από την ένταση και την τέχνη με την οποία θα προβάλουν αυτές τις απειλές και τα παινέματα τα τοπικά μέσα μαζικής ενημέρωσης που η κυβέρνηση τα προστατεύει και τα καλοπληρώνει με τα δικά μας τα λεφτά. Επομένως δεν έχει καμιά ανάγκη από την ανοχή του διαδηλωτή, μπορεί να τον πνίγει με χημικά άφοβα. ΔΕΝ ΦΟΒΑΤΑΙ. Ούτε έχει καμιά ανάγκη να τον κερδίσει με τη λογική και την καρδιά για να ελπίζει στην ψήφο του. ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΕΙ. Επομένως είναι κατά Καζαντζάκη ΕΛΕΥΘΕΡΗ! Εμείς δεν είμαστε ελεύθεροι δυστυχώς!

Το άλλο που φταίει είναι πιο ουσιαστικό. Ο κόσμος έχει λαλήσει με τα ατομικά του προβλήματα. Είναι πάρα πολλά αυτά που απασχολούν τον καθένα ώστε να έχει τη διάθεση, την όρεξη να ασχοληθεί με τα προβλήματα του άλλου. Η λογική επεξεργασία που λέει ότι το σημερινό πρόβλημα του άλλου είναι το αυριανό δικό μου πρόβλημα δεν αρκεί όταν η ένταση του δικού μου βασάνου είναι μεγάλη και με αποτρέπει από την ωκεάνια σκέψη της διάχυσης του ατομικού στο ομαδικό. Και δεν έχει σημασία αν αυτό είναι λάθος, σημασία έχει ότι είναι μια πραγματικότητα που μας καθηλώνει στους καναπέδες ή στον μικρόκοσμό μας.

Ελπίζω πλέον στις εκλογές ... γιατί θα δώσουν στον κόσμο ελπίδα, θα τον κάνουν να συνειδητοποιήσει ότι αν βρούμε λύσεις στα όποια προβλήματα αυτές θα είναι κατ' ανάγκη ομαδικές. Θα ξεσηκώσουν τον κόσμο από τους καναπέδες έστω και για να πάνε ως την κάλπη. Μετά θα είναι πιο εύκολο να μείνουν εκεί έξω, ελπίζοντας στις εθνικές εκλογές και στην αλλαγή. Κι αν ο Σύριζα, ή όποια κυβέρνηση ελληνικών συμφερόντων προκύψει, κάνει πράξη το "όχι" στους Γερμανούς και χρειαστεί στήριξη στις επιλογές του, πιστεύω ότι ο κόσμος θα μείνει στο πλευρό του, αν πάλι δείξει ότι προτίμησε να συμβιβαστεί και πάλι ο κόσμος θα βγει για να διαμαρτυρηθεί. Έτσι κι αλλιώς πάντως θα υπάρξει μια λαϊκή κινητοποίηση και αυτό είναι μια ελπίδα.

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι θέλω να προσφέρω κάποια θεωρητική κάλυψη στην εγκατάλειψη. Έστω κι αν τα μικρά εμπόδια σταμάτησαν σήμερα εμένα κι αύριο εσένα φίλε αναγνώστη, ας μην τα αφήσουμε να μας σταματήσουν και μεθαύριο. Αυτοί που χάνουν την παραλία τους στο Ελληνικό κι αυτοί που βλέπουν τη ζωή τους να υποβαθμίζεται στη Χαλκιδική, κι οι άλλοι που αγωνίζονται παραπέρα, όλοι αυτοί είμαστε εμείς και πρέπει να συνεχίσουμε να τους στηρίζουμε παρά τις αληθινές δυσκολίες που έχει η κατάσταση. Κι ας είμαστε όλο και λιγότεροι. Ας είμαστε προσάναμμα για τη φωτιά που θα ανάψουν οι εκλογές ... έστω κι έτσι

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Συμμετείχα χτες για ένα διάστημα ακροθιγώς σε μια συζήτηση που έγινε σε μια “λέσχη φιλίας”. Παρεμπιπτόντως να πω ότι αυτή η λέσχη είναι μια πολύ καλή ιδέα που ξεκίνησε από το "Κόκκινο 105.5" και τον γνωστό δημοσιογράφο Στέλιο Ελληνιάδη και που δεν έμεινε σκέτος λόγος αλλά έγινε και πράξη.

Επανέρχομαι στο θέμα. Μετά από διάφορα λογοτεχνικά ζητήματα, που εγώ δεν τα παρακολούθησα γιατί δεν ήμουν από την αρχή, και όταν πια χαλάρωσαν όλοι, γύρισε η κουβέντα στην πολιτική και στο αν θα ήταν χρήσιμο να διοργανωθεί από τη λέσχη μια πιο πλατεία συζήτηση, ανοιχτή στον κόσμο, με επίκληση και ειδικών οικονομολόγων και πολιτικών, με θέμα “ευρώ η δραχμή”. Πολύ γρήγορα όμως το θέμα άλλαξε κι έγινε “δημοκρατία” σκέτα νέτα. Και ο δρόμος αυτής μετάλλαξης έχει μεγάλη σημασία και πιάνει ακριβώς το σημείο που θέλω να σημειώσω εδώ.

Ξέρετε, όλοι έχουμε κουραστεί από τον αργό θάνατο στον οποίο μας έχει καταδικάσει μια κυβέρνηση ξένων συμφερόντων που ακολουθεί τις διαταγές της γερμανικής κυβέρνησης χωρίς να μπορεί να πει το παραμικρό “όχι”, ακόμα και όταν βλέπει ότι αυτό που της ζητείται είναι αντιφατικό ως προς τον διακηρυγμένο στόχο του προγράμματος που υποτίθεται ότι υπηρετεί. Κι όλοι κοιτούν αν στην τσέπη τους έχουν αρκετό νόμισμα για να πάρουν τα βασικά στο σούπερ μάρκετ, να ανταποκριθούν σε υποχρεώσεις που έχουν επικρεμάμενη την απειλή διώξεων ή κατασχέσεων αν δεν πληρωθούν και να βρουν, ίσως, ένα μικρό περίσσευμα για μια στοιχειώδη διασκέδαση. Κανείς δεν νοιάζεται αν αυτό το νόμισμα θα είναι η δραχμή ή το ευρώ ή το δολάριο. Αν κάποιος εξασφάλιζε ότι με τη δραχμή θα τα έβγαζαν οι πολίτες καλύτερα πέρα, θα έτρεχαν όλοι προς αυτήν κι αν μας έπειθε κάποιος ότι με το ευρώ θα μπορούσαμε να ανακόψουμε την κατηφόρα, θα ήταν αναφανδόν όλοι με το ευρώ. Όμως κανείς δεν ξέρει τι, πραγματικά, θα συμβεί είτε με το ένα είτε με το άλλο νόμισμα. Και είναι καιρός να το μάθει … κανείς δεν αμφισβητεί ότι αυτό είναι πια μια αδήριτη ανάγκη.

Εγείρεται όμως το ερώτημα:  και  ... ποιος θα μας το πει;

 ο Άδωνις κραυγάζων, ο Σταθάκης χρησμοδοτών, ο Παπαδημητρίου ή ο Λαπαβίτσας; Θα μας το πουν ο Βενιζέλος ή ο Τσίπρας, ο Μηλιός ή ο Αλογοσκούφης; Και ποιος έχει αρκετή αξιοπιστία ώστε να μας προσφέρει τη σιγουριά τη γνώσης; Κάποιοι έχουν σίγουρα κακές προθέσεις και κάποιες καλές, δεν ταυτίζεται εδώ όμως το ήθος με τη γνώση. Οι οικονομολόγοι του Σύριζα δεν είναι λαμόγια και αναζητούν την καλύτερη λύση για τον λαό, αυτό όμως δεν εξασφαλίζει ότι δεν θα μας οδηγήσουν –χωρίς να το θέλουν- σε ένα χορό του Ζαλόγγου. Κι οι οικονομικοί αναλυτές που στηρίζουν την κυβέρνηση είναι στη μεγίστη πλειοψηφία τους πουλημένα κορμιά ή ψυχροί εκτελεστές λαών και ανθρώπων, αυτό όμως δεν συνεπάγεται απ’ ευθείας ότι έχουν άδικο στην συνταγή που προτείνουν. Δεν ταυτίζεται η ορθότητα της γνώμης με το ήθος. Επομένως;

Επομένως πρέπει να μάθουμε. Γιατί αλλιώς θα ψηφίσουμε ευρώ ή δραχμή με μόνα κριτήρια την ηθική απαξίωση ή την ανήθικη αξίωση αυτών που προτείνουν, το μίσος ή την αγάπη γι αυτούς που θα το υφίστανται, τον φόβο ή την αψηφισιά, την υποταγή ή την ασωτία, κριτήρια που, γενικώς, δεν οδηγούν με ασφάλεια σε ψύχραιμες αποφάσεις και σωστές λύσεις.

Και πως θα μάθουμε; Ακούγοντάς τους όλους. 

Όχι με κραυγές από τα τηλεοπτικά παράθυρα αλλά με (σωστό) εσωκομματικό διάλογο στα κόμματα, με (σωστές) ανοιχτές συζητήσεις στην κοινωνία, με ελεύθερη διατύπωση των απόψεων και με τη δημοσιοποίησή τους όχι με βάση την συμφωνία ή μη με αυτές, όχι δηλαδή με σκοπιμότητες αλλά με βάση την επιθυμία να διαχυθεί η γνώση και να γίνει ουσιαστικός διάλογος που θα δώσει την ευκαιρία να εξαχθούν σωστά συμπεράσματα. 

Μα τότε θέλουμε δημοκρατία, γιατί αυτά όλα είναι δημοκρατία. Η γνώση και κατόπιν η ελεύθερη έκφραση της βούλησης όλου του λαού και όχι κάποιων ολίγων αντιπροσώπων του.

Γι αυτό και το αίτημα να συζητηθεί δημόσια το θέμα “ευρώ ή δραχμή” μετατράπηκε πολύ σύντομα στη συζήτηση για το πως θα απαιτήσουμε και θα αποκτήσουμε δημοκρατία παντού, στο εσωτερικό των παρατάξεων, στα μέσα ενημέρωσης, στην κοινωνία. Γιατί δημοκρατία δεν είναι να ψηφίζει ο μη ενημερωμένος πολίτης κάθε τέσσερα χρόνια με άλλα κριτήρια και επί τέσσερα χρόνια ένας αντιπρόσωπός του (ένας για κάθε τριάντα περίπου χιλιάδες πολιτών) να παίρνει αποφάσεις σε θέματα που κανείς δεν γνώριζε ότι θα τεθούν και για τα οποία ο ψηφοφόρος του εκπροσώπου δεν έχει ούτε και θα αποκτήσει ποτέ ιδέα. 

Δημοκρατία ουσιαστική (με ελευθερία, όχι αποκλεισμούς και καθολική ψηφοφορία) μας χρειάζεται και τότε το δίλημμα ευρώ ή δραχμή που σήμερα είναι κυρίαρχο όπως και άλλα παρόμοια διλήμματα θα μπορούν να τίθενται και να βασανίζονται και να αποφασίζονται χωρίς φόβο και χωρίς πάθος.

Δύσκολα τα πράγματα ακόμα κι αν τους διώξουμε με εκλογές. Όπλα των αντιπάλων μας η Διακοπή Χρηματοδότησης, οι Ποινές και τα Πρόστιμα και, φυσικά, η Πέμπτη Φάλαγγα στο εσωτερικό της χώρας!

Έχω γράψει πολλές φορές ότι αν ο Σύριζα πάρει την κυβέρνηση, μόνος ή συνεργαζόμενος με άλλα κόμματα, θα πρέπει να αντιμετωπίσει ΑΜΕΣΑ τις συνέπειες που θα υποστεί η χώρα από την αντίδραση της Ευρώπης. Θα έχει να αντιμετωπίσει την εκδικητικότητα των Γερμανών αλλά και την προνοητικότητά τους να σταματήσουν εν τη γεννέσει της την πιο σημαντική κίνηση αμφισβήτησης της ηγεμονίας τους.

Δεν ξέρω αν το ανάστημα του Σύριζα και της Ελλάδας γενικότερα είναι αρκετό για να θέσει σε κίνηση μια διαδικασία αποδόμησης της γερμανικής μηχανής ισχύος που εδώ και πολλά χρόνια (ακόμα και πριν το Μάαστριχτ) έχει δέσει κόμπο όλη την Ευρώπη και τη σέρνει στο άρμα της. Έχουν αρκετά όπλα για να μας πολεμήσουν και να μας σταματήσουν με κυριότερα τα εξής τρία:

1) Πρώτο τους όπλο είναι ο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ εναντίον μας. Μπορούν να κόψουν την χρηματοδότηση. Προσοχή δεν λέω να κόψουν τα δανεικά, αυτά δεν τα χρειαζόμαστε. Μπορούν όμως να ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΟΥΝ αυτά που δικαιούμαστε από την τράπεζά μας –που είναι πια η ΕΚΤ- για κεφάλαια κίνησης, δηλαδή να μας στερήσουν ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ τη ρευστότητα, όπως έκαναν στην Κύπρο για να επιβάλουν έναν ωμό εκβιασμό! Σε αυτή την περίπτωση θα μας κάνουν να πεινάσουμε και θα μας εξωθήσουν να πάμε στη δραχμή. Είναι όμως και γι αυτούς πολύ επικίνδυνο αυτό το παιχνίδι!

2) Δεύτερό τους όπλο είναι ΟΙ ΠΟΙΝΕΣ και τα ΠΡΟΣΤΙΜΑ. Μπορούν πλέον με βάση το πλαίσιο που δέχτηκαν και οι δικές μας και οι άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις το 2010-13 αλλά και παλαιότερα να μας τιμωρούν με ποινές και πρόστιμα αν δεν συμμορφωνόμαστε προς τις υποδείξεις τους.

Υπάρχουν κάτι τιμωρίες που επιβάλλει η Ευρωζώνη στα μέλη της όταν δεν τηρούν κάποιες δεσμεύσεις τους. Αυτές οι τιμωρίες για την Ελλάδα ανέρχονται περίπου σε 450 εκ. ευρώ περίπου κάθε φορά που θα μας επιβάλλεται αφού πάει αναλογικά με το ΑΕΠ και είναι στο 0,2%

Τιμωρείται κάποιο κράτος που αποκλίνει από το Πρόγραμμα Σταθερότητας (μνημόνια) ή αν παραβιάζει τις υποχρεώσεις του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης (κάτι σαν πανευρωπαϊκό μνημόνιο), υπάρχει επί πλέον πρόστιμο αν ο τιμωρημένος αργεί να λάβει μέτρα (άλλα 450 εκ. ευρώ) εντός είκοσι (20) ημερών!!!, και αν αργήσει πάλι τότε νέο πρόστιμο για το παραπανίσιο από το επιτρεπτό 3% έλλειμμα, ενώ βέβαια παγώνει και ο δανεισμός από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανάπτυξης (προς το παρόν … τρίχες). Ακόμη και όλες οι χρηματοδοτήσεις από την Ε.Ε. μπορούν να αναστέλλονται αν ένα κράτος είναι απείθαρχο.

3) Τρίτο όπλο τους είναι οι ΕΦΙΑΛΤΕΣ που πούλησαν και τις Θερμοπύλες. Οι τοπικοί κλεφτοκοτάδες, που κατά πάσα πιθανότητα θα είναι καταζητούμενοι μετά τις εκλογές, μπορούν να παίξουν το ρόλο του Ταγματασφαλίτη (τον ίδιο ρόλο ακριβώς έπαιξαν και στο παρελθόν) και της Πέμπτης Φάλαγγας (κι αυτός ρόλος στα μέτρα τους). Με τις κατσαρόλες και την απαίτηση να γίνουν όλοι οι Έλληνες πλούσιοι σε ένα μήνα, θα κατέλθουν στα πεζοδρόμια φασίστες και δημοκράτες μαζί σε ένα φιλοευρωπαϊκό μέτωπο σαν κι αυτό που βλέπουμε στις μέρες μας στην Ουκρανία. Με τις υγείες μας!

Ο Σύριζα και οι δυνάμεις που θέλουν να αντισταθούν στο μνημόνιο και την πλήρη υποδούλωση της χώρας και την άνευ όρων παράδοσή της στους “δανειστές”, πρέπει να προετοιμαστούν για μια μάχη διαρκείας. Δεν θα τους αφήσουν να αποδομήσουν τόσο εύκολα ένα οικοδόμημα για το οποίο κατέβαλαν πολλές προσπάθειες και ξόδεψαν αρκετά χρήματα μέχρι να το στήσουν επί τέσσερα χρόνια.

Συνηγορία και στήριξη του Θοδωρή Δρίτσα από τον Λάκη Ιγνατιάδη και τη Σταγόνα4u. Όχι πως μπορούσε να γίνει αλλιώς, απλά μου δίνει την ευκαιρία να δημοσιεύσω την άποψή του. Ο Θοδωρής Δρίτσας μπορεί να τα καταφέρει με τη στήριξη όλων μας βέβαια!

Γράφει ο Λάκης Ιγνατιάδης στο Stagona 4U  για τον Θοδωρή Δρίτσα:

“Τον Θοδωρή Δρίτσα, αν και τον γνώριζα από παλιά, τον έζησα από κοντά και τον "έμαθα" την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα. Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Παμπειραϊκής Επιτροπής για την Ανάπλαση στην πρώην λιμενοβιομηχανική περιοχή Δραπετσώνας Κερατσινίου.

Συμμετείχε σ' αυτήν ως μέλος της διαδημοτικής κίνησης Πειραιά "Το λιμάνι της Αγωνίας". Ο Θοδωρής είναι ένας από τους εκείνους τους ανθρώπους που η συναναστροφή μαζί του σε κάνει να προχωράς με τα καλύτερα στοιχεία του εαυτού σου.

Δίχως κρυφή ή φανερή διάθεση για να επιβληθεί, αλλά με μια συμπεριφορά που ευνοεί τον διάλογο και με αγωνία για το πως η δουλειά θα ολοκληρωθεί με τον καλύτερο τρόπο. Όμως αυτό δεν το πετυχαίνει θολώνοντας το στίγμα του, χυλώνοντας τις απόψεις του, ή κάνοντας εκπτώσεις. Ο ήπιος χαρακτήρας του και η συνθετική του ικανότητα είναι δυο βασικοί παράγοντες που πιστεύω πως τον κάνουν απαραίτητο σε αγώνες όπου η ενότητα είναι το μέγα ζητούμενο. Ο Θοδωρής που γνώρισα ήταν ένας άνθρωπος που του είχα εμπιστοσύνη και ένιωθα ζεστά μαζί του, παρόλο που είχαμε και έχουμε άλλοτε λίγες κι άλλοτε αρκετές διαφορές. Διαφορές τις οποίες τις σεβόταν στην πράξη και λόγω της πολιτικής του παιδείας. Και γι' αυτούς τους λόγους, ευχόμαστε να είναι ο επόμενος δήμαρχος του Πειραιά. Πιστεύουμε πως σ' αυτή τη συγκυρία είναι η μόνη δυστυχώς ελπίδα για να βοηθηθεί να πετάξει ο Πειραιάς, αν το θέλει φυσικά.”

Συμφωνώ και επαυξάνω.

ΑΣ ΟΜΟΝΟΗΣΟΥΝ ΚΙ ΑΣ ΠΑΛΕΨΟΥΝ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΚΟΝΔΥΛΙΩΝ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ. Η ΚΟΝΤΡΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ Α’ ΘΜΙΑ ΚΑΙ Β’ ΘΜΙΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΕΝ ΤΙΜΑ ΤΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ!

Μια διαμάχη ακόμα έχει ξεσπάσει ανάμεσα σε Συριζαίους (γενικώς) και ΚΚΕδες (επίσης γενικώς) με αφορμή την κατανομή των χρημάτων που πάνε στα σχολεία. Η μάχη γίνεται ανάμεσα στην Πρωτοβάθμια (δημοτικά, νηπιαγωγεία) και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση (Γυμνάσια, Λύκεια, Τεχνικά) και είναι κρίμα που τσακώνονται όχι μόνο πλευρές της αριστεράς αλλά και φορείς εκπαιδευτικών, δασκάλων και γονέων.

Στην επιτροπή παιδείας που κάνει την εισήγηση για την κατανομή των χρημάτων μεταξύ Α' θμιας και Β' θμιας εκπαίδευσης πλειοψηφία έχουν οι Α' θμιοι γιατί έχουν δύο συλλόγους εκπαιδευτικών (ο "Ν.Πλουμπίδης" και "Πρόοδος" φιλοσυριζαίους) έναντι ενός μόνο των Β' θμιων (δεν ξέρω την πολιτική του προτίμηση) με αποτέλεσμα να έχουν μια σχετική υπεροχή οι της Α΄θμιας. Συνήθως όμως το αποτέλεσμα μπορεί να κριθεί με την ψήφο της Ένωσης Γονέων που κυριαρχείται από το ΚΚΕ.

Σε πιο παλιά κατανομή που ίσχυε μέχρι σήμερα, ο εκπρόσωπος των Γονέων είχε ψηφίσει υπέρ της Α' θμιας διαμορφώνοντας ένα ΤΡΟΜΕΡΟ ποσοστό 65% για τα δημοτικά και νηπιαγωγεία έναντι 35% (ή 38% με μια διόρθωση) μόνο για Γυμνάσια-Λύκεια και Τεχνικά. Το αποτέλεσμα είχε βγει με 4-3 υπέρ της α' θμιας και είχε κρίνει το αποτέλεσμα ο εκπρόσωπος των Γονέων (φιλοΚΚΕ). Τώρα που ξαναψήφισαν το αποτέλεσμα ήταν πάλι 3-3 (με τρομερή αντικειμενικότητα οι της α' θμιας ψηφίζουν α' θμια και οι της β' θμιας ψηφίζουν β' θμια) αλλά ο εκπρόσωπος των Γονέων είπε λευκό!!! Με το 3-3 μέτρησε η ψήφος του προέδρου σαν διπλή και η κατανομή από 65-35% έγινε 60-40%, σιγά τα αίματα δηλαδή!

Κι όμως οι της α' θμιας δεν έμειναν ευχαριστημένοι. Έβγαλαν ανακοίνωση καταγγέλλοντας ουσιαστικά το λευκό του εκπροσώπου των Γονέων. Και ο σύλλογος Γονέων, χρησιμοποιώντας ένα ρητό του Νίκου Πλουμπίδη απάντησε στον σύλλογο Ν.Πλουμπίδης ότι δεν θα διαλέγει ποιον να θυσιάσει αλλά θα παλεύει για να αυξήσει την πίτα της εκπαίδευσης.

Παρακάτω σας δίνω τις δυο επιστολές:

''Νίκος Πλουμπίδης'' - Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Κερατσινίου- Περάματος  

Δελτίο ενημέρωσης από τη συνεδρίαση της ΔΕΠ στο Δήμο Κερ/νίου-Δραπ/νας

Συνάδελφοι- ισσες. Πραγματοποιήθηκε  τη Δευτέρα 3/2, μετά από αρκετό καιρό, συνεδρίαση της ΔΕΠ του Δήμου Κερ/νιου Δραπ/νας, με θέμα το ποσοστό της κατανομής των χρημάτων για τις λειτουργικές δαπάνες των σχολείων.

Όπως είναι γνωστό, με προηγούμενη απόφαση της ΔΕΠ, το ποσοστό ήταν 65% για τα σχολεία της Π.Ε, 35% για τα σχολεία της Δ.Ε. και πριν την κατανομή υπήρχε ένα 2% με το οποίο ενισχυόταν τα ΕΠΑΛ εξαιτίας των ιδιαίτερων λειτουργικών προβλημάτων τους.

 Από τον πρόεδρο της Σχ. Επιτροπής Β΄ θμιας έγινε πρόταση για αλλαγή του ποσοστού σε 60% για τα σχολεία της Π.Ε , 40% για τα σχολεία της Δ.Ε.

Οι εκπρόσωποι των συλλόγων (Ν. Πλουμπίδη -Προόδου) επέμειναν στη διατήρηση του ποσοστού (με βάση των αριθμό των μαθητών 7.000-5.000, τον αριθμό των αιθουσών 338-230  αλλά και των σχολικών μονάδων 57-16 αντίστοιχα για την Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια).

Τελικά η απόφαση πάρθηκε  για 60%-40% με  την  λευκή ψήφο του εκπροσώπου της Ένωσης γονέων και τη χρήση της διπλής ψήφου του προέδρου.(Αλήθεια τι σημαίνει άραγε λευκό  σε τέτοιες ψηφοφορίες που αλλοιώνουν τα αριθμητικά δεδομένα; Μήπως ότι αποφεύγω να εκτιμήσω την πραγματικότητα  ή μήπως κάτι άλλο; Και γιατί τα προηγούμενα χρόνια ο εκπρόσωπος της ένωσης ψήφιζε το προηγούμενο ποσοστό; Άλλαξε κάτι;)

Καταδικάζουμε αυτή την απόφαση και όσους φυσικά την υποστήριξαν ή τήρησαν τη δήθεν πολιτική ουδετερότητα.

Συνάδελφοι – ισσες, Είναι γνωστά τα προβλήματα της εκπαίδευσης εξαιτίας της πολιτικής των μνημονίων  που διαλύουν την παιδεία και όλες τις κοινωνικές δομές, όπως και η υποχρηματοδότηση των σχολείων αφού τα χρήματα για τα σχολεία είναι λιγότερα από τα μισά.

 Θα συνεχίσουμε  τις αγωνιστικές  κινητοποιήσεις  ενάντια στη διάλυση του δημόσιου-δωρεάν σχολείου όπως εκδηλώνεται  με την υποχρηματοδότηση, με τις συγχωνεύσεις  ή συμπτύξεις, την αξιολόγηση και  τις απολύσεις."

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΕΝΩΣΗΣ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΓΟΝΕΩΝ

« Ο κόσμος δε χτίζεται σε μια παλάμη που ζητιανεύει, αλλά  σε αυτήν που σφίγγεται σε μια γροθιά» 

ΠΛΟΥΜΠΙΔΗΣ Ν.

Η Ένωση Συλλόγων Γονέων Κερατσινίου - Δραπετσώνας από πολύ νωρίς έχει επισημάνει προς όλες τις κατευθύνσεις ότι η πολιτική της υποχρηματοδότησης, ο Καλλικράτης, η λογική της ανταποδοτικότητας, της «αποκέντρωσης» των σχολείων και της λειτουργίας τους με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, θα οδηγήσουν τα σχολεία σε αδιέξοδα και σε αδυναμία λειτουργίας. Η κατάσταση με τη χρηματοδότηση των σχολείων είναι άθλια και δε χρειάζεται ιδιαίτερη περιγραφή σε όποιον ζει μέσα στο σχολείο. Όπως, δε χρειάζεται ιδιαίτερη περιγραφή η φτώχεια και η εξαθλίωση, την οποία βιώνουν η πλειοψηφία των μαθητών στο Κερατσίνι και τη Δραπετσώνα.

 Αυτή  την κατάσταση της πολιτική εξόντωσης των παιδιών μας, τόσο στο βιοτικό τους επίπεδο, όσο και στα μορφωτικά τους δικαιώματα, την καταγγέλλουμε συνεχώς με πιο πρόσφατη την κινητοποίηση στο Δήμο Κερατσινίου, με βασικό αίτημα τη χρηματοδότηση των σχολείων μας.

Αρνούμαστε να διαχειριστούμε την φτώχεια και τη μιζέρια. Αρνούμαστε να πάρουμε θέση υπέρ των σχολείων της α΄βαθμιας ή της β΄βαθμιας, όταν και οι 2 αφορούν τα παιδιά μας και τις ανάγκες τους. Θεωρούμε απαράδεκτο να μας καταγγέλλουν οι εκπαιδευτικοί της α΄βαθμιας, όταν στην αμέσως επόμενη παράγραφο του Δελτίου Τύπου, αναγνωρίζουν και οι ίδιοι, ότι τα χρήματα που έρχονται στα σχολεία δεν επαρκούν.

Η Ένωση Συλλόγων Γονέων, όλα αυτά τα χρόνια διεκδικεί και παλεύει τα δίκαια αιτήματα που αφορούν τη ζωή πρώτα όλων των μαθητών, δηλαδή των παιδιών μας. Σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσαμε να μεριμνήσουμε υπέρ της μιας ή της άλλης εκπαιδευτικής βαθμίδας.

Εμείς οι γονείς, πάψαμε πλέον να αναζητούμε σωτήρες, να παραμυθιαζόμαστε ότι αν καθόμαστε στον καναπέ, θα μας λύσουν οι άλλοι τα προβλήματα γιατί θα είναι καλύτεροι διαχειριστές, άφθαρτοι, ειδικοί, καπάτσοι με γνώσεις και άλλα τέτοια. Δεν μένουμε σε «αγωνιστικές κορώνες διεκδίκησης», μα κάνουμε πράξη αυτά που πρεσβεύουμε, προσπαθώντας να συσπειρώνουμε σε κοινό αγώνα όσους περισσότερους γονείς και μαθητές μπορούμε.

Ο ΤΡΟΧΟΣ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ  ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ.

«νόμος είναι το μέλλον των παιδιών μας»"

ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ:

Θα έλεγε κανείς από την παραπάνω αντιπαράθεση ότι ο Σύλλογος Γονέων στέκεται πάνω από ενδοοικογενειακές αντιπαραθέσεις, δεν μπαίνει στη διεκδίκηση κονδυλίων για τους μαθητές του δημοτικού με κόψιμο των κονδυλίων των μαθητών του γυμνασίου-λυκείου και δίνει ένα καλό μάθημα στους άπληστους της α' θμιας εκπαίδευσης που δεν έμειναν ικανοποιημένοι ούτε με το 60-40% υπέρ τους!

Αναρωτιέμαι, ποιο μάθημα θα έδιναν στα παιδιά όταν θα έπρεπε να τους μιλήσουν για δημοκρατία; Ό,τι με 4-3 ή με 3-3 όπου ο καθένας ψηφίζει ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ και ένας αρτανικολής κρίνει το αποτέλεσμα (αρχικά η Ένωση Γονέων, μετά ο Πρόεδρος) υπηρετείται η ανθρώπινη σχέση, αλληλεγγύη και επικοινωνία;

Ας το σκεφτούν όλοι λίγο καλύτερα!

ΔΟΜΗΜΕΝΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ... ΘΑ ΑΠΟΔΟΜΗΣΟΥΝ ΑΡΑΓΕ ΤΟ ΠΟΥΛΟΒΕΡ ΠΟΥ ΜΑΣ ΦΟΡΕΣΑΝ ΣΤΕΝΟ; ... ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ...!

Διώξεις ασκήθηκαν για την υπόθεση των δομημένων ομολόγων και "πιάνουν" όχι μόνο τους εκδότες αλλά και τις JP Morgan και τις χρηματιστηριακές που τα πούλησαν εισπράττοντας κέρδη που πλήρωσαν τα Ταμεία και εν τέλει όλοι εμείς αφού με απόφαση της Βουλής τα φορτώθηκε ο προϋπολογισμός. Την είδηση την άκουσα μόλις τώρα, πρωί-πρωί και μου φάνηκε σημαντική. Να σημειώσω αμέσως δύο-τρία πράγματα:

1.- Πρόκειται για άσκηση δίωξης και μόνο. Θα ακολουθήσουν κύρια ανάκριση και απολογίες και αργότερα η δίκη. Κανείς δεν προδικάζει ότι θα υπάρξουν ποινές. Στην υπόθεση του χρηματιστήριου αθωώθηκαν όλοι.

2.- Οι πραγματικοί εκδότες, Αλογοσκούφης και Καραμανλής δεν θα διωχθούν καθώς είναι πολιτικοί επομένως τα αδικήματά τους έχουν παραγραφεί εδώ και πολλά χρόνια.

3.- Η δίωξη εκτείνεται και στους ξένους οίκους που ουσιαστικά “έχτισαν” αυτά τα δομημένα ομόλογα που είναι τα περίφημα CDO που με την αποκάλυψη της τοξικότητάς τους δημιούργησαν-ξεκίνησαν την παγκόσμια κρίση του 2008.

Σε όλες τις μεγάλες χώρες οι εκδότες των CDO (τράπεζες και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, hedge funds) βοηθήθηκαν να τα καλύψουν με κρατικό χρήμα που πληρώνουμε εμείς, οι πολίτες του νότου κυρίως στην Ευρώπη και οι φτωχοί της Αμερικής. Εδώ, σε ένα ακραίο και μάλλον εξωτικό και πτωχευμένο κράτος της περιφέρειας ασκήθηκαν διώξεις! Είναι σαν τον περιφερειακό εισαγγελέα που δεν έχει πάρει χαμπάρι ότι η μεγάλη απάτη καλύφθηκε και ασκεί στην περιφέρειά του μια δίωξη αιφνιδιάζοντας την κεντρική νομική σκηνή.

Ας δούμε την πορεία αυτής της δίωξης λοιπόν που για όλους αυτούς τους λόγους θα έχει ενδιαφέρον, όχι μόνο ελληνικό! Να δούμε αν θα τρέξουν τα δικηγορικά γραφεία των μεγάλων να καθαρίσουν την υπόθεση κι εδώ στην περιφέρεια όπου ο τρελός εισαγγελέας δεν είχε ενημερωθεί για την ορθή πολιτικά στάση απέναντι στο ζήτημα…

Δακρυσμένα Μάτια

Δύο Έλληνες έφτασαν να κατακτήσουν τα Ιμαλάϊα, την κορυφή του κόσμου!
Ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Μίκης Θεοδωράκης

Σενάρια τρόμου!

Σύμφωνα με μια έκθεση του ΔΝΤ (πρέπει να έγινε κάπου ανάμεσα στο 2012-13) που μια περίληψή της διάβασα στο μπλογκ του Κατσανέβα είναι προτιμότερο για την Ελλάδα να επιστρέψει στη δραχμή παρά να επιδιώξει να επανέλθει στα συγκαλά της μέσα από το ευρώ. Βέβαια η ασάφεια γύρω από το πότε ακριβώς έγινε και ποιος ακριβώς την έκανε (πολλές εκθέσεις γίνονται από διάφορους τύπους) με κάνει να είμαι επιφυλακτικός απέναντί της, όμως μερικά συμπεράσματά της θα τα καταγράψω γιατί προδιαγράφουν μια πορεία της χώρας αν αποφασίσουμε να πάμε σε εθνικό νόμισμα. Τονίζω πως η έκθεση είναι του ΔΝΤ που μας έχει επιβάλει την φοβερή λιτότητα, την ύφεση και την καταστροφή της οικονομίας μας επομένως δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος για να δούμε τι θα κάνουμε. Το σενάριο είναι κάπως τρομακτικό αλλά ακόμα πιο τρομακτικό είναι το γεγονός ότι αυτό το βλέπει καλύτερο από την παραμονή στο ευρώ που θα επιφέρει ακόμα χειρότερα δεινά ... δηλαδή είναι να απορεί κανείς τι μας περιμένει αν μείνουμε στον δρόμο των ΓΑΠ-Σαμαρά-Βενιζέλου.

Λέει λοιπόν το σενάριο του ΔΝΤ

Φεύγοντας από την δραχμή μπορεί να ελπίζουμε ότι θα γίνουμε Αργεντινή αν και αυτό δεν είναι και τόσο εύκολο δεδομένου ότι είμαστε σε χειρότερο σημείο εκκίνησης από εκείνην.

Το ΑΕΠ που έχει πέσει στα επίπεδα του 2001, θα υποστεί άμεσα κάμψη κατά 12% και θα επέλθει σε ρυθμό ανάκαμψης αργότερα με ποσοστά γύρω στο 6%.

Ο πληθωρισμός θα ανέλθει στο 35% άμεσα και σιγά-σιγά θα υποχωρεί μέχρι που το 2020 θα πέσει κάπου κοντά στο 4% όπως είναι περίπου σήμερα

Η πραγματική ισοτιμία του νομίσματος θα φτάσει στο 50% υποτίμησής του σε σχέση με την αρχική του ως προς τα ανταγωνιστικά κράτη

Η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας θα βελτιωθεί άμεσα

Τρομακτικό; 

Το είπαμε, ναι! 

Το τρομακτικότερο; 

Ο,τιδήποτε άλλο θα είναι πολύ χειρότερο κι από αυτό!

Εδώ μας έφτασαν οι προδότες πολιτικοί που το 2010-2013 υπέγραψαν την καταδίκη της Ελλάδας βυθίζοντάς την στην ύφεση, καταστρέφοντας την οικονομία της και αφήνοντάς μας στο έλεος του διεθνούς τραπεζοκρατούμενου πτωχευμένου και καταρρέοντος –επομένως αρπακτικού και αδηφάγου- καπιταλισμού.

Η νεολαία είναι στόχος, γιατί η νεολαία είναι το μέλλον!

Αντιγράφω από το TVXS το ρεπορτάζ για ό,τι έγινε στο Κερατσίνι, στη γειτονιά μας.

Δεν θέλω να αναφέρω ό,τι γνωρίζω από το "σινάφι" το καθηγητικό μια και ακόμη μέρος του είμαι, και θα σταθώ στο ρεπορτάζ για να το σχολιάσω. Το ρεπορτάζ λέει τα εξής:

Μαθητές από το 2ο Λύκειο Κερατσινίου κλήθηκαν τις προηγούμενες ημέρες να καταθέσουν στο τοπικό αστυνομικό τμήμα για τις καταλήψεις του Οκτωβρίου στο πλαίσιο έρευνας για την πιθανή τέλεση αξιόποινων πράξεων. Στο μεταξύ, με σημερινή της ανακοίνωση η ΓΑΔΑ υποστηρίζει ότι οι επισκέψεις στα σχολεία και οι συναντήσεις με διευθυντές γίνονται για λόγους «προστασίας της νεολαίας» από διάφορους κινδύνους όπως τα ναρκωτικά και τα τροχαία.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Χρύσας Βαϊνανίδου στο "Κόκκινο", η διευθύντρια του σχολείου μετά το πέρας της κατάληψης κλήθηκε από το ΑΤ Κερατσινίου να καταθέσει ονόματα μαθητών που συμμετείχαν στην κατάληψη. Εκείνη έδωσε τα ονόματα 8 μαθητών οι οποίοι εκλήθησαν την προηγούμενη εβδομάδα από την Αστυνομία «για προσωπική τους υπόθεση».

Κατά την ίδια πηγή, οι ερωτήσεις των αστυνομικών δεν επικεντρώθηκαν μόνο στις καταλήψεις αλλά και σε άλλους τομείς όπως με ποιους κάνουν παρέα και που συχνάζουν, αν γνωρίζουν συγκεκριμένα άτομα, τι ψηφίζουν οι γονείς
τους, τι δουλειά κάνουν, αν είναι χωρισμένοι, τι εισόδημα έχουν. 

Μάλιστα, οι μαθητές κατήγγειλαν ότι τους ανακοινώθηκε πως δεν θα μπορούν να δώσουν πανελλήνιες εξετάσεις καθώς δεν έχουν "καθαρό" ποινικό μητρώο, ούτε και να καταθέσουν μηχανογραφικό. 

Οι γονείς επιρρίπτουν ευθύνες στην διευθύντρια του σχολείου που έδωσε τα ονόματα των μαθητών ακόμη και παρά το γεγονός ότι δήλωσε πως δεν υπήρξαν φθορές ούτε προβλήματα κατά τη διάρκεια της κατάληψης.

Τι γίνεται τελικά στην κοινωνία μας; Συντηρητικοποιείται με ταχύτητα φωτός!

Θυμάστε τη δεκαετία του '80 την καθιέρωση των μαθητικών συμβουλίων και των δεκαπενταμελών; Αυτά έγιναν στα πλαίσια της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και της ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑΣ που έπρεπε να υπάρχει στο μαθητικό κίνημα και της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ των μαθητών όχι μόνο σε ατομικό αλλά και σε συλλογικό επίπεδο. Σήμερα κανείς δεν σκέφτεται έτσι για τα συλλογικά όργανα των μαθητών, ούτε καν οι ίδιοι οι μαθητές στην πλειοψηφία τους δεν τα βλέπουν έτσι και τα απαξιώνουν εύκολα. Σήμερα τα παραπάνω λόγια μοιάζουν βγαλμένα από κάποιο νεκροταφείο. Σήμερα η κοινωνία βλέπει τους μαθητές μόνο σαν υποψήφιους των πανελληνίων και μελλοντικούς υπαλλήλους, εργάτες, έμπορους ή μαγαζάτορες.

Δυστυχώς η κοινωνία μας έχει εξελιχθεί με τρόπο που την οδηγεί σε πνευματικό μαρασμό και αυτοπαγίδευση σε αδιέξοδους κύκλους γύρω από τον εαυτό της. Την αναδάσωση την κάνει ο Σκάι, την επικοινωνία εξασφαλίζουν οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας και τις ευκαιρίες ζωής τις δίνουν τα μουσικοχορευτικά σόου.

Οι μαθητές είναι το μέλλον της Ελλάδας! Οι μεγαλύτεροι θα πεθαίνουμε (κατά πλειοψηφία) όταν οι νεαρότεροι θα μας αντικαθιστούν με τρόπο απόλυτα φυσικό. Αν αυτοί ψηφίζουν Χρυσή Αυγή, τότε θα έχουμε απολύτως φυσιολογικά, φασισμό. Αν αυτοί αντισταθούν, τότε θα έχουμε σύντομα ανατροπές. Το στοίχημα του μέλλοντος παίζεται με την εκάστοτε νεολαία και γι αυτό η νεολαία είναι ο στόχος.

Αυτήν τρομοκρατούν, αυτήν προσπαθούν να ελέγξουν (κυρίως μέσω των διαφημίσεων) και αυτήν εξοντώνουν με τα μέτρα που εκτοξεύουν την ανεργία των νέων πάνω από το τρομακτικό ποσοστό του 60%.

Εάν κάτι μπορούμε να κάνουμε εμείς οι μεγαλύτεροι, είναι να σταθούμε στο πλευρό τους όταν κυνηγιούνται, να σεβαστούμε τις επιλογές τους ακόμα κι όταν διαφωνούμε μαζί τους και να τους στηρίξουμε για να διαβούν μαζί μας όσο γρηγορότερα γίνεται αυτή τη θλιβερή περίοδο που βιώνει η χώρα.

Ο Θοδωρής Δρίτσας υποψήφιος δήμαρχος Πειραιά. Επιτέλους, ΑΥΤΟ είναι καλή είδηση, αυτό είναι ΕΛΠΙΔΑ για τον ευρύτερο Πειραιά και τη Δραπετσώνα!

Στη συνδιάσκεψη Σύριζα στον Πειραιά που έγινε χτες, ο Θοδωρής Δρίτσας ανακοίνωσε την πρόθεσή του να είναι υποψήφιος δήμαρχος Πειραιά. Η υποψηφιότητα βεβαίως θα αναδειχτεί μέσα από μια διαδικασία επιλογής από τη γενική συνέλευση του συνδυασμού "Λιμάνι της Αγωνίας", την δημοτική κίνηση της οποίας ηγήθηκε για πολλά χρόνια.

Ο Θοδωρής είναι ένα κεφάλαιο για τον Πειραιά. Όχι μόνο για την αγωνιστικότητα, το ήθος και τη δράση του αλλά και γιατί έχει γνώση και εμπειρία σε όλα τα ζητήματα και γιατί είναι ένα καθαρά αυτοδιοικητικό στέλεχος που μας τον είχε δανειστεί η κεντρική πολιτική σκηνή πριν μας τον επιστρέψει και πάλι.

Ο Θοδωρής είναι κεφάλαιο και για μας, τη Δραπετσώνα, την οποία γνωρίζει πολύ καλά σαν μέλος (και Πρόεδρος) της Παμπειραϊκής Επιτροπής στην οποία μετείχε όλα τα χρόνια που αυτή λειτούργησε και προσπάθησε να προχωρήσει μπροστά το θέμα της Ανάπλασης της Βιομηχανικής Ζώνης ή να αποτρέψει δυσάρεστες εξελίξεις που ήταν επί θύραις να συμβούν στις αρχές της δεκαετίας του 2000.

Σήμερα το πρωί άκουσα μια σύντομη συνέντευξή του στο "Κόκκινο". Τον ρώτησαν αν τον πειράζει που για να δώσει την μάχη στον Πειραιά "φεύγει" κατά κάποιον τρόπο από την κεντρική σκηνή. Η απάντησή του ήταν αντάξια του ονόματος που έχει δημιουργήσει. Η δημοκρατία και η κοινωνία είπε αναπνέουν μέσα στις τοπικές κοινωνίες, επομένως η ενασχόλησή μου με τον δήμο είναι ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ και δεν έχω κανένα παράπονο για αυτήν. (κάπως έτσι το είπε, αυτό εννοούσε). Άλλα γνωστά στελέχη του Σύριζα αρνήθηκαν συμμετοχή στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές πιστεύοντας πως θα εκλεγούν βουλευτές και θα γίνουν υπουργοί, για τον Θοδωρή όμως αυτά δεν ισχύουν... και το απέδειξε!  

Ο Θοδωρής Δρίτσας γνωρίζει πολύ καλά το θέμα της Βιομηχανικής Ζώνης, της "Δικής μας Ανάπλασης" και πιστεύω πως η παρουσία του στο τιμόνι του δήμου Πειραιά θα είναι ο καταλύτης για θετικές εξελίξεις στο μεγάλο αυτό ζήτημα της πόλης και ολόκληρου του Πειραιά. Μπορεί να βάλει στην θέση του τον ΟΛΠ, μπορεί να χειριστεί το θέμα των "ιδιοκτητών" που έχουν αποδειχθεί αδειανά πουκάμισα, θυγατρικές πτωχευμένων τραπεζών και, τέλος, μπορεί να κινήσει την κεντρική μηχανή του κράτους προς όφελος του Πειραιά και των δυτικών υποβαθμισμένων συνοικιών του. Γι αυτό και περιμένω πολλά από τον Θοδωρή Δρίτσα!

Δεν ξέρω πως βλέπετε οι αναγνώστες αυτής της ανάρτησης τον Δήμο Πειραιά και την περίπτωση Δρίτσα, εγώ όμως πρέπει να πω ότι με ενθουσίασε.

ΛΥΣΗ στην ΚΥΠΡΟ τώρα ... είναι κανείς που μπορεί να φανταστεί ότι θα μπορούσε να είναι κάτι καλύτερο από καταστροφή;

Λύση στο κυπριακό από τον Αναστασιάδη και μέσα σε συνθήκες γενικής αδυναμίας της Κύπρου και της Ελλάδας και οικονομικής κατοχής και των δύο από την Γερμανική Ευρώπη, μπορεί να είναι ο,τιδήποτε άλλο εκτός από μια καταστροφή;

Δεν έχω δει ούτε τι λένε, ούτε τι ετοιμάζουν, λέω μόνο πως το momentum είναι απόλυτα εις βάρος μας και επομένως η λύση θα είναι μάλλον μια ακόμη ήττα για τα ελληνικά δίκαια.

Η αλλαγή σε ευρωπαϊκό επίπεδο των συσχετισμών γίνεται όλο και πιο αναγκαία, και για τις εξελίξεις στην οικονομία αλλά και για λόγους γεωπολιτικούς, ή όπως αλλιώς το λέμε: εθνικούς! 

Ευρωεκλογές: κρίσιμες αποφάσεις του ελληνικού λαού!

ΕΥΡΩ ή ΔΡΑΧΜΗ;

Μια μάχη με περιεχόμενο το μέλλον της Ελλάδας θα δοθεί στις ευρωεκλογές που έρχονται καθώς θα συγκρουστούν από τη μια η στρατηγική της σημερινής κυβέρνησης, όπως την εξασκεί τέσσερα χρόνια τώρα (ΓΑΠ-Παπαδήμος-Σαμαράς), και από την άλλη η στρατηγική της Αριστεράς και των αντιμνημονιακών που προτείνουν στροφή στην ανάπτυξη εδώ και τώρα με όσες δυνάμεις έχουμε και χωρίς να περιμένουμε το αόριστο "κάποτε" της τρόικας. Αυτό προϋποθέτει βέβαια άρνηση των επιταγών της τρόικας και επομένως σύγκρουση με την ευρωζώνη και εν συνεχεία με την ΕΕ.

Ξέρουμε ότι ανταμοιβή (ή τιμωρία) για την πρώτη επιλογή, της διακυβέρνησης της χώρας από τους δανειστές, θα είναι η παραμονή στο ευρώ αν αυτό παραμείνει στον εαυτό του, ενώ τιμωρία (ή ανταμοιβή) για τη δεύτερη επιλογή, της αγνόησης εκείνων των εντολών των δανειστών που συμβάλουν στην ύφεση, είναι το ενδεχόμενο εξώθησής μας σε σημείο που να ζητήσουμε μόνοι μας την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα.

ΠΩΣ ΜΠΗΚΑΜΕ

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι σε ένα περιβάλλον αλληλεγγύης -όπως νομίζαμε οι περισσότεροι ότι είναι η ΕΕ- η εκχώρηση του νομίσματος και, εν πολλοίς, της οικονομικής μας πολιτικής στους ξένους είχε ρίσκο αλλά και πολλά απτά οφέλη. Γι αυτό μπήκαμε στο ευρώ και γι αυτό το ευρώ ήταν αποδεκτό ευρέως από τον ελληνικό λαό. Του έδινε δύναμη έστω κι αν του στερούσε δυνατότητες.

ΠΩΣ ΘΑ ΒΓΟΥΜΕ

Δεν υπάρχει επίσης η παραμικρή αμφιβολία ότι σε ένα περιβάλλον μιας εξελισσόμενης χρηματοοικονομικής μάχης (θύελλας) η χρησιμότητα του εθνικού νομίσματος είναι πρόδηλη, γι αυτό και κάθε μέρα όλο και περισσότεροι Έλληνες σκέφτονται σαν λύση την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, στο μόνο όπλο με το οποίο μπορείς να αντιμετωπίσεις την κρίση και τις αδηφάγες τράπεζες της βόρειας Ευρώπης, των οποίων υπάλληλοι είναι οι κυβερνήσεις των νεοφιλελεύθερων της Γερμανίας και συμμάχων της.

ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ

Για να πάμε στην βολική και εύλογη λύση του ευρώ τιμωρηθήκαμε το 2001 με μια μείωση του εθνικού μας πλούτου, από την ισοτιμία δραχμής-ECU-ευρώ όπως κλείδωσε, αλλά είπαμε ότι ήταν ένα αντίτιμο -δίκαιο ή άδικο δεν το ξέραμε- της εξυπηρέτησής μας.

Για να μεταβούμε και τώρα στην αναγκαία λύση της δραχμής, θα τιμωρηθούμε αυστηρά! Η διακοπή της ρευστότητας από την ΕΚΤ, όσο κι αν θα είναι παράνομη, ανήθικη και εκβιαστική, ωστόσο θα μας δημιουργήσει πολλά προβλήματα. θα χάσουμε και πάλι εθνικό πλούτο (ακόμα και από εδώ που είμαστε υπάρχει κι άλλο σκαλοπάτι προς τα κάτω) και θα εκτιμήσουμε αργότερα αν το αντίτιμο ήταν τελικά δίκαιο ή άδικο, δηλαδή αν άξιζε ή όχι τον κόπο! 

Αντισυνταγματικό το χαράτσι αλλά μη χαίρεστε και πολύ ... κρατήστε μικρό καλάθι εκτός αν είστε ένστολος ή παπάς!

Ο Άρειος Πάγος με 3-2 αποφάσισε ότι το πρώτο χαράτσι είναι αντισυντγματικό. Δεν είπε όμως ότι πρέπει να επιστραφούν τα χρήματα που έδωσαν οι πολίτες ούτε καν απαγορεύει στην κυβέρνηση να επιβάλλει τέτοια χαράτσια. Απλά το θεώρησε αντισυνταγματικό.

Το θέμα θα πάει στην Ολομέλεια του Άρειου Πάγου. Το 3-2 δεν προμηνύει τίποτε θετικό αλλά έστω ότι η Ολομέλεια λέει και αυτή ότι είναι αντισυνταγματικό επίσης. Τότε θα πάει το θέμα στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ξέρετε ... εκείνο που είπε ότι το κόψιμο των μισθών και συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων είναι συνταγματικό και καλώς έγινε! Βέβαια μετά όταν εξέτασε τους αστυνόμους, τους παππάδες, τους δικαστές και τους πανεπιστημιακούς καθηγητές, είπε ότι γι αυτούς δεν ισχύει η απόφαση και σε αυτούς πρέπει το κράτος να τους ξαναγυρίσει στους παλιούς μισθούς και να τους επισρέψει και ό,τι τους πήρε!!! Ωραίο το Συμβούλιο της Επικρατείας, είναι αυτό που λέμε και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ. Καταλαβαίνετε λοιπόν τι θα γίνει και με το χαράτσι. Το πολύ-πολύ να υποχρεωθεί ο Βενιζέλος να βρει ένα τρόπο να κάνει συνταγματική τη σχετική απόφαση φτιάχνοντας ένα κατάλληλο νόμο που να αντιμετωπίζει το ζήτημα.

Με λίγα λόγια, μη χαίρεστε και πολύ και κρατήστε μικρό καλάθι, ή μάλλον μην κρατήσετε κανένα καλάθι εκτός αν είστε αστυνομικός ή πυροσβέστης, παπάς ή πανεπιστημιακός, αν γενικώς φοράτε στολή και αν νιώθετε σκληρός πυρήνας του κράτους!

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΙΚΟΣΑΕΤΙΑΣ, ΠΡΟΕΟΡΤΙΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΤΟΥ 2008 ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ!

Σε όλες τις χώρες που εκδηλώθηκε καπιταλιστική κρίση τα τελευταία χρόνια (μετά την μετατρεψιμότητα του δολαρίου και το τέλος του Μπρέτον Γουντς το 1971) είχαμε παντού το ίδιο σενάριο

Πρώτα τη σύνδεση του εθνικού νομίσματος με ένα σταθερό διεθνές νόμισμα (δολάριο)

Κατόπιν την άνοδο των επιτοκίων που έφερνε ρευστότητα (αγορές ομολόγων τραπεζών αλλά και κράτους)

Στη συνέχεια τα κρατικά ομόλογα γίνονταν αγοραστική δύναμη (και δυνατότητα δανεισμού από τις τράπεζες) και τα τραπεζικά γίνονταν ενυπόθηκα δάνεια στην αγορά ακινήτων

Ακολουθούσε η φούσκα των ακινήτων μέχρι που κάποιο πιστωτικό γεγονός έσπαγε την φούσκα, οπότε οι τιμές των ακινήτων έπεφταν ραγδαία

Τα ενυπόθηκα δάνεια γίνονταν τοξικά λόγω αδυναμίας αποπληρωμής και κόκκινα από πτώση της αξίας της υποθήκης

Όλη η οικονομία κατέρρεε από την κατάρρευση των τραπεζών αφού εξανεμίζονταν οι καταθέσεις και χανόταν η ρευστότητα που επέτρεπε στους μισθούς και συντάξεις να μένουν σε κάποιο επίπεδο.

Τότε ερχόταν το ΔΝΤ για να δώσει δάνεια ώστε να αποπληρώνονται τα κρατικά και τραπεζικά ομόλογα, επιβάλλοντας όρους σκληρής λιτότητας με μειώσεις μισθών και αύξηση των φόρων ταυτόχρονα με την υποτίμηση του νομίσματος.

Η ύφεση που προκαλούσαν τα μέτρα τελείωνε την οικονομία βυθίζοντας στη φτώχεια μεγάλα τμήματα του πληθυσμού.

Όλα αυτά συνέβησαν με την σειρά που τα έγραψα πιο πάνω:

Στο Μεξικό το 1994

Στην Κορέα το 1998

Στην Ταϋλάνδη το 1998

Στη Ρωσία το 1998

Στην Αργεντινή το 2001

Όλες αυτές οι τοπικές κρίσεις (όπως και η Ιαπωνική 1990-92) τροφοδότησαν τις ανισότητες και την υπερσυγκέντρωση τοξικών ομολόγων και ιδιωτικού χρήματος στη Γουόλ  Στρητ όπου έσκασε επίσης το 2008 η αντίστοιχη φούσκα των ακινήτων, μετατρέποντας σε τοξικά το 75% των ομολόγων που κυκλοφορούσαν στις δυτικές τράπεζες (ΗΠΑ και ΕΕ). Η κρίση αυτή τη φορά ήταν παγκόσμια.

Το ΔΝΤ έπαιξε και πάλι τον ρόλο του με πρώτο θύμα αυτή τη φορά την Ελλάδα!

Ξεπέρασε τα προβλήματα των δημοτικών εκλογών ο Σύριζα!

Πικραμένη η Πορτάλιου επειδή ο υποψήφιος του Σύριζα για τον Δήμο της Αθήνας επιλέχτηκε και ανακοινώθηκε κεντρικά, χωρίς να ληφθεί υπ’ όψη η γνώμη της τοπικής κίνησης που κάλυπτε όλα αυτά τα χρόνια τον Σύριζα στην Αθήνα, της “Ανοιχτής Πόλης”.

Την επόμενη μέρα κι όλας της συνεδρίασης όπου ανακοινώθηκε και ψηφίστηκε ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης ως υποψήφιος στον δήμο της Αθήνας η κυρία Πορτάλιου είπε (μεταξύ άλλων) τα εξής:

Ως επικεφαλής της Ανοιχτής Πόλης αγωνίστηκα για να είναι προβεβλημένη η Ανοιχτή Πόλη και όχι η επικεφαλής της. Να είναι η Ανοιχτή Πόλη μέσα στην κοινωνία και όχι μόνο στις κλειστές αίθουσες του δήμου. Για να συνδεθούμε έμπρακτα και μαζικά με τους εργαζόμενους του δήμου και τις λαϊκές τάξεις της Αθήνας που τσακίζει η κρίση. Αυτό το υπόδειγμα συλλογικής λειτουργίας και σημαντικών αποτελεσμάτων νομίζω ότι δεν είναι πλέον αποδεκτό. Είναι χρήσιμο προς στιγμήν γιατί βοηθά στο εκλογικό ποσοστό αλλά δεν αποτελεί οργανικό στοιχείο του σχεδίου ανατροπής, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και αλλού. Μ’ άλλα λόγια αυτό το υπόδειγμα κι’ εγώ προσωπικά φαίνεται ότι δεν χωρούμε στο εν εξελίξει σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για την κυβέρνηση που επιδιώκει να πάρει και την πολιτική την οποία θα εφαρμόσει.

Ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης έσπευσε σήμερα, όπως άκουσα από το ραδιόφωνο, να πει ότι η Ανοιχτή Πόλη είναι για τον συνδυασμό του και τον ίδιο ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ του πως πρέπει να λειτουργεί  μια δημοτική κίνηση δείχνοντας ότι θέλει να γεφυρώσει αμέσως την διαφορά.

Τώρα θα μου πείτε, τι με νοιάζει εμένα για την Αθήνα;

Το γράφω σαν συνέχεια (και τέλος ελπίζω) της ανάρτησής μου της 27/1/14 με τίτλο η “Ελένη Πορτάλιου της γειτονιάς μας” όπου χρησιμοποιούσα την Αθήνα για να μιλήσω για τα δικά μας. 
Με τις επιλογές του ο Σύριζα και στις δυο περιπτώσεις (και στην Αθήνα και εδώ) έδειξε ότι αναγνώρισε μεν το πρόβλημα που υπάρχει αλλά το ξεπέρασε δημιουργικά, με την επιλογή ενός προσώπου ακόμα πιο νέου και από την Πορτάλιου στην Αθήνα και με την στήριξη εδώ του Βρεττάκου όπως είχε αποφασίσει ο “Άλλος Δρόμος”.

Κομβικής σημασίας βέβαια ήταν η απόφασή του να πολιτικοποιήσει έντονα τις ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ και τις ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ εκλογές και να αφήσει απ’ έξω τις δημοτικές, όπου έχει να κάνει με δικές του κινήσεις, δικά του πρόσωπα και παγιωμένες καταστάσεις στις μικρές κοινωνίες, μέσα από τις οποίες δεν είναι εύκολο να βγουν πολιτικά συμπεράσματα.

Υποψήφιος του Σύριζα ο Χρήστος Βρεττάκος

Υποψήφιος της κίνησης "ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ" που έχει τη στήριξη του Σύριζα στο δήμο μας ανακηρύχτηκε και τυπικά ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

Αγωνιστής, δάσκαλος, Δραπετσωνίτης και Κερατσινιώτης ταυτόχρονα, ο Χρήστος Βρεττάκος επιδιώκει να αλλάξει τα δεδομένα στον δήμο μας φέρνοντας ένα καινούριο αέρα στα δημοτικά πράγματα. 

Αντί για άλλο ρεπορτάζ θα καταγράψω την εππισημη ανακοίνωση της κίνησης "Άλλος δρόμος" σχετικά με την εκδήλωση ανακήρυξης που έγινε στο Α.Σαμαράκης την Κυριακή.

ΕΠΙΣΗΜΗ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΒΡΕΤΤΑΚΟΥ

Με την συμμετοχή εκατοντάδων δημοτών του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας, φίλων και μελών της Δημοτικής Κίνησης Πολιτών ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ, ανακηρύχθηκε υποψήφιος Δήμαρχος για τον Δήμο Κερατσινίου – Δραπετσώνας ο Χρήστος Βρεττάκος σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 2 Φεβρουαρίου στο πολιτιστικό κέντρο Αντώνης Σαμάρακης.

Στην εκδήλωση έδωσαν δυναμικό παρόν πολίτες που χρόνια τώρα συμμετέχουν στις συλλογικότητες, τα κινήματα και τους αγώνες της τοπικής κοινωνίας, παλαίμαχοι αγωνιστές που πρωτοστάτησαν στα κινήματα και τις διεκδικήσεις για την ποιοτική αναβάθμιση της ζωής στην πόλη μας και παραμένουν μάχιμοι, χωρίς ποτέ να εξαργυρώσουν την προσφορά τους, αλλά και πολλοί συνδημότες μας που επιθυμούν με την ενεργή συμμετοχή τους να αλλάξουν σελίδα, να καταργήσουν το παλαιοκομματικό κατεστημένο της αναξιοκρατίας, της αδιαφάνειας, των μνημονιακών πολιτικών της υποβάθμισης και της φτωχοποίησης, να προτείνουν λύσεις και να συμμετέχουν στους αγώνες και στις αποφάσεις για τη ζωή και τον τόπο τους.

Στο επόμενο διάστημα προχωράμε δυνατά, από γειτονιά σε γειτονιά να δώσουμε το μήνυμα της αλλαγής που θα είναι υπόθεση και νίκη του λαού αυτής της πόλης.

Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου ψηφίζουμε ''ΑΛΛΟ ΔΡΟΜΟ'' και Χρήστο Βρεττάκο...έναν από εμάς σαν όλους εμάς !

Στην εκδήλωση συμμετείχαν οι επικεφαλής των αριστερών προοδευτικών παρατάξεων των γειτονικών μας Δήμων : Νίκαιας -Ρέντη Κώστας Παπαδόπουλος ''Κόντρα στο Ρεύμα'', Περάματος Γιάννης Λαγουδάκης ''Μαζί για την Ανατροπή'', Κορυδαλλός αντιπροσωπεία του συντονιστικού της Δημοτικής Κίνησης ''Πάμε Αλλιώς'' με υποψήφια Δήμαρχο την Καίτη Κυλάκου, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Α΄Πειραιά Θοδωρής Δρίτσας  και Β΄Πειραιά Τζένη Βαμβακά.

Οι δικοί μας δρόμοι έχουν την δική τους ιστορία, πάμε αλλιώς, προχωράμε κόντρα στο ρεύμα, στον ΑΛΛΟ ΔΡΟΜΟ, για την ανατροπή και την ελπίδα!

Τράπεζες - Κυβερνήσεις, σημειώσατε ένα και πάλι!

Διάβασα στο Hot Dog (της 30-1-14) σήμερα σε άρθρο του Γιάννη Βαρουφάκη ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα πάρει πίσω την πρόταση νόμου που ετοιμαζόταν να την κάνει νόμο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για Απαγόρευση Στοιχηματισμού των Τραπεζών σε χρηματιστηριακά παράγωγα. Βρήκα κι άλλα ρεπορτάζ, ιδιαίτερα διαφωτιστικά όπως του Τομ Φέρλες στο Μπίζνες Σπεκτέϊτορ και του Τζιμ Μπράντστεν στο Μπλούμπεργκ που αναφέρουν πάνω κάτω τα ίδια και προσθέτουν ότι η σχετική απαγόρευση θα ίσχυε για τις 30 μεγαλύτερες ευρωπαϊκές τράπεζες, αυτές που είναι "πολύ μεγάλες για να πτωχεύσουν" (too-big-to-fail institutions) με κυριότερες την Ντόϊτσε Μπανκ, την Μπάρκλεϋ'ς, την ΒΝΡ-Παριμπά κλπ., τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη, και άλλες.

Τον νόμο αυτόν τον πρότεινε για λογαριασμό της Επιτροπής ο Μισέλ Μπαρνιέ, που είναι αρμόδιος επί του θέματος, απαγορεύει στις Τράπεζες να παίζουν σε παράγωγα τα χρήματα που έχουν στη διάθεσή τους γιατί αν μεν κερδίσουν βγάζουν πολύ μεγάλα κέρδη, αν όμως χάσουν τότε υφίστανται τέτοιες ζημιές που πτωχεύουν. Και επειδή ήδη πτώχευσαν το 2008 με την Κρίση και δεν αντέχουν νέα παρόμοια επεισόδια, γι αυτό και προτάθηκε αυτός ο νόμος, αντίστοιχος ενός αμερικανικού που έφτιαξε -κατ' εντολή Ομπάμα- ο Πώλ Βόλκερ, ένας γκουρού μεταξύ των Αμερικάνων οικονομολόγων σοφών. Και όταν λέμε "πτωχεύουν" αυτό δεν σημαίνει ότι κλείνουν ... απλά τα κράτη τις διασώζουν -γιατί είναι πολύ μεγάλες για να αποτύχουν- και έτσι τον λογαριασμό τον πληρώνει ο Ευρωπαίος πολίτης και πιο συγκεκριμένα πρώτα ο Έλληνας και μετά οι λοιποί νότιοι και μετά οι λοιποί Ευρωπαίοι.

Ο νόμος κατά του τραπεζικού στοιχηματισμού (propriety trading το λένε) βρήκε την αντίδραση των τραπεζιτών και, απ' ό,τι λένε ο Βαρουφάκης και ο Φέρλες και ο Μπραντστεν, κατάφεραν να πείσουν την Επιτροπή να τον πάρει πίσω, ο Βαρουφάκης λέει επ' αόριστον, στην ΕΕ λένε για μέχρι τις ευρωεκλογές. Θέλουν να ξεχωρίσουν τις επενδυτικές από τις καταθετικές τράπεζες ώστε στις επενδυτικές να επιτρέπεται να αναλαμβάνουν τέτοια ρίσκα μέσα σε κάποια όρια βεβαίως κλπ.. Ο διαχωρισμός και η πλήρης απαγόρευση θα ισχύσουν από το 2018 ή 2020. Βρίσκουν δηλαδή διάφορες δικαιολογίες για την καθυστέρηση.

Η κόντρα αυτή δείχνει πόσο πολύ υποταγμένες στις τράπεζες είναι οι κυβερνήσεις της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ολλανδίας κλπ.. Δεν μπορούν ούτε καν το συμφέρον των δικών τους λαών να διασφαλίσουν όταν αντιμετωπίζουν την αντίθεση των τραπεζιτών.

Ένα συμπέρασμα γρήγορο: Όσο πιο γρήγορα βάλουμε μπουρλότο στο σάπιο αυτό σύστημα τόσο πιο πολλές είναι οι πιθανότητες να βρεθούμε έξω από αυτόν τον τυφώνα που μας έχει πιάσει και μας αλλάζει τον αδόξαστο!

Μια μελέτη για τη Δραπετσώνα με πολλή αγάπη ...

Στην ιστοσελίδα της Αριστερής Κίνησης Εργαζομένων Αρχιτεκτόνων έχει αναρτηθεί μια εξαιρετική μελέτη (και για το αποτέλεσμα και για τον τρόπο κατάρτισης) της Αλεξάνδρας και του Ίωνα, δυο παιδιών που ήρθαν στη Δραπετσώνα, είδαν κατέγραψαν, 

σκέφτηκαν και έφτιαξαν μια διπλωματική εργασία που την παρουσίασαν στο ΕΜΠ. 

Τα δυο παιδιά τα γνώρισα φυσικά κι εγώ όπως και πολλοί Δραπετσωνίτες φίλοι και γνωστοί μια και επιδίωξαν τις γνωριμίες από τις οποίες προέκυψαν και τα περισσότερα συμπεράσματά τους.

Δεν είναι μια μελέτη του χώρου της Ανάπλασης αλλά του χώρου γύρω από την Ανάπλαση, δηλαδή της Δραπετσώνας ολόκληρης.

Δείχνουν τον αποκλεισμό της πόλης, προτείνουν τρόπους για μικροδιευθετήσεις που θα καλυτερέψουν την λειτουργία του χώρου σαν πόλης με κατοίκους και θα βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής.

Βρήκα το λινκ στο φεϊσμπουκ σε ποστ του Νίκου Μπελαβίλα που ήταν και καθηγητής τους και ανάρτησα και εγώ τον σύνδεσμο ώστε για να το δουν ακόμη περισσότεροι

Περπατώντας τη Δραπετσώνα με τους κατοίκους

akea2011.wordpress.com

Ίων - Σπυρίδων Μαλέας, Αλεξάνδρα Μούργου

Όπως γράφουν οι ίδιοι:

Η πρωτοτυπία της παρούσας διπλωματικής εργασίας βρίσκεται στις διαδικασίες συμμετοχικού σχεδιασμού που με επιμονή και επιτυχία ακολουθήθηκαν με στόχο τον ανασχεδιασμό του θαλάσσιου μετώπου της περιοχής της Δραπετσώνας. Ήπιες σχεδιαστικές επεμβάσεις σε αποκλειστικά δημόσιους χώρους, με σκοπό την επανοικειοποίηση της περιοχής, συγκροτούν ένα δίκτυο από εντοπισμένους “θύλακες” με χρήσεις και σε τοποθεσίες που υποδείχθηκαν σε συνεργασία με τους κατοίκους και τους συλλογικούς φορείς τους. Στο σημείο που η εργασία προχώρησε σε μικρότερη κλίμακα (στέκι νεολαίας, κέντρο πρόνοιας για άπορα παιδιά, αθλητικός εξοπλισμός και πάρκο υψηλού πρασίνου), ο σχεδιασμός πέρασε μέσα από μια τρίμηνη διαδικασία συναντήσεων και από κοινού εργασίας με μαθητές της Β’ τάξης του Γ.Ε.Λ. Δραπετσώνας.

Η εργασία παρουσιάστηκε τον Μάρτιο του 2013 στην αρχιτεκτονική Ε.Μ.Π. με επιβλέπουσα την Ντ.Βαΐου και σύμβουλους τους Ν.Μπελαβίλα και Κ.Μωραΐτη. Η παρουσίαση με τη μορφή που εμφανίζεται εδώ, αποτελεί αναδημοσίευση από το περιοδικό “Γεωγραφίες”, τεύχος 22

Να σημειώσω ακόμη ότι ήμουν παρών στην παρουσίαση αυτής της διπλωματικής στο ΕΜΠ και ήταν μια πολύ όμορφη εκδήλωση. Μου άρεσε που πήγα και ευχαρίστως θα το επαναλάμβανα αν κάτι τόσο αξιόλογο και φορτωμένο με αγάπη για τον τόπο έβγαινε στη δημοσιότητα οπουδήποτε αλλού.

Για όποιον δεν καταφύγει στον σύνδεσμο, θα αντιγράψω πιο κάτω την παρουσίαση του περιοδικού "Γεωργαφίες" που περιλαμβάνει συνοπτικά τα κυριότερα σημεία της μελέτης.

Περπατώντας τη Δραπετσώνα με τους κατοίκους

Posted on 03/02/2014 

by Αριστερή Κίνηση Εργαζόμενων Αρχιτεκτόνων - ΑΚΕΑ

Ίων – Σπυρίδων Μαλέας, Αλεξάνδρα Μούργου

Η διπλωματική εργασία αφορά στη δημιουργία ενός δικτύου δημόσιων ελεύθερων  χώρων και κτιρίων στον αστικό ιστό της Δραπετσώνας στον Πειραιά με όσο το δυνατό ηπιότερες παρεμβάσεις, δίνοντας έμφαση στην αξία χρήσης της γης. Κύριο μέλημα είναι η υπεράσπιση του δικαιώματος των κατοίκων στην πόλη. Για αυτόν ακριβώς τα λόγο, προσπαθήσαμε να συγκροτήσουμε μια μεθοδολογία διαβούλευσης και στη συνέχεια σχεδιασμού μαζί με αυτούς που θα τη ζουν, δηλαδή τους κατοίκους της. Ταυτόχρονη ανάγκη μας ήταν να γίνουμε κι εμείς ένα κομμάτι της γειτονιάς.

ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ ΤΟΥ ΧΤΕΣ, ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ

Μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία της περιοχής, αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να προσεγγίσουμε τα στάδια εξέλιξής της. Ξεκινώντας από τα τέλη του 19^ουαιώνα, μελετάμε τη χωροθέτηση της βιομηχανικής ζώνης, της ζώνης του Ο.Λ.Π. (Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς), την συγκρότησή της ως εργατούπολη, μέχρι την αποβιομηχάνιση, την ανακύρηξη των πρώην Βιομηχανικών Περιοχών (ΒΙ.ΠΕ.) και κτιρίων ως περιοχές ανάπλασης. Η συγκρότηση και η εξέλιξη της γειτονιάς μέσα στο χρόνο και το πλέγμα των κοινωνικών σχέσεων που αναπτύσσονται μέσα σ’ αυτή, αποτελούν ένα ιδιαίτερο ζήτημα, που διερευνάται ταυτόχρονα με τις μεταλλαγές του αστικού χώρου και των εκάστοτε συνθηκών κατοίκησης, καθώς και τις αναδιαρθρώσεις του κεφαλαιοκρατικού τρόπου ανάπτυξης και τη συγκρότηση κοινωνικών τάξεων και ομάδων στο χώρο. Η παράλληλη μελέτη της οικονομικής, αστικής-οικιστικής και πολιτικής εξέλιξης της περιοχής από τη μία, και η διαμόρφωση του ανθρώπινου δυναμικού που την απαρτίζει, σε διάφορα επίπεδα από την άλλη, καθορίζουν την πορεία που χαράσσεται τελικά και γίνεται κληροδότημα για το σήμερα και το αύριο.

Η Δραπετσώνα είναι μια χερσόνησος δυτικά του Πειραιά. Όμως, παρά τα γεγονός ότι βρέχεται από τρεις πλευρές από τη θάλασσα, ο αστικός της ιστός είναι αποκλεισμένος από αυτή, αφού το κομμάτι της ακτογραμμής της αποτελείται από εκτάσεις υποδομών και ανενεργές εκτάσεις πρώην ρυπογόνων χρήσεων βιομηχανίας (Ο.Λ.Π. και τμήμα της πρώην Βιομηχανικής ζώνης -ΒΙ.ΠΕ. Κερατσινίου- Δραπετσώνας). Επίσης, αξίζει να σημειωθεί η τεράστια υψομετρική διαφορά του αστικού ιστού από το λιμάνι (πάνω από 20 μέτρα)  και οι αυτοκινητόδρομος που παρεμβάλλεται μεταξύ τους. (βλ. εικόνα 1)

Εικόνα 1: Θέση της Δραπετσώνας – Αποκλεισμός από το παραλιακό μέτωπο

Αναλύοντας σε πιο λεπτομερή κλίμακα τον αποκλεισμό της Δραπετσώνας από την ακτογραμμή, εντοπίζει κανείς τα εξής: δυτικά εκτείνεται η περιοχή της πρώην ΒΙ.ΠΕ. που αποτελείται από συγκρότημα της Lafarge (πρώην Α.Γ.Ε.Τ. Ηρακλής) το οποίο υπολειτουργεί, καθώς και τις ανενεργές από το 1999 εκτάσεις της Ανώνυμης Ελληνικής Εταιρείας Χημικών Προϊόντων και Λιπασμάτων (Α.Ε.Ε.Χ.Π.Λ). Η έκταση αυτή ανήκει κατά μεγαλύτερο ποσοστό στην Εθνική Τράπεζα, και κατά μικρότερο σε άλλους μετόχους, όπως η BP και ο  Ο.Λ.Π. Σε περίπτωση επανάχρησής της δίνεται στο δήμο 30% της έκτασής της. Νότια και Ανατολικά, εκτείνεται τμήμα του επιβατηγού λιμένα του Οργανισμού Λιμένα Πειραιώς (Ο.Λ.Π) (Πύλες Ε1, Ε2, Ε3).  Και οι δύο περιπτώσεις, έχουν αποτελέσει, συνολικά ή τμηματικά, πρόσφορο πεδίο για προτάσεις παρέμβασης. Έχουν εκπονηθεί πολλές μελέτες που αποδίδουν νέες χρήσεις στα πεδία αυτά. Πιο συγκεκριμένα, για την περιοχή της ΒΙ.ΠΕ. έχουν πραγματοποιηθεί από το 1996 (πριν ακόμα κλείσουν οριστικά τα Λιπάσματα) έξι επίσημες μελέτες, μεταξύ των οποίων το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Terra Posidonia, η πρόταση του Ο.Λ.Π. για μαρίνα επιβίβασης για κρουαζιερόπλοια και τελευταία (2011), η πρόταση του Δημάρχου Κερατσινίου-Δραπετσώνας κου Τζαννή για δημιουργία πίστας formula 1.

Στον αντίποδα βρίσκονται ομάδες πολιτών και δημοτικές κινήσεις που δραστηριοποιούνται στο ζήτημα της ανάπλασης της περιοχής και χαρακτηρίζουν τις πιο πάνω προτάσεις αρνητικές. Υποστηρίζουν πως  οι προτάσεις αυτές δεν κατευθύνονται σε μία λογική προς όφελος της πόλης , των κοινωνικών υποδομών και του περιβάλλοντος και διεκδικούν τη μετατροπή της περιοχής σε μητροπολιτικό άλσος. Καμία όμως από τις ανεπίσημες ή τις επίσημες προτάσεις δεν έχει υλοποιηθεί μέχρι σήμερα. Από την άλλη, ο Ο.Λ.Π.  προτείνει την αντικατάσταση της χρήσης του επιβατηγού λιμανιού στην πύλη Ε2 με πολιτιστικές χρήσεις, την λεγόμενη «Πολιτιστική Ακτή» απέναντι από την Ηετιώνεια Πύλη για την οποία προβλέπεται η επανάχρηση διατηρητέων πρώην βιομηχανικών συγκροτημάτων και η δημιουργία μουσείων, μεταξύ των οποίων το μουσείο ενάλιων αρχαιοτήτων στο SILO για το οποίο πραγματοποιήθηκε αρχιτεκτονικός διαγωνισμός στις αρχές της φετινής χρονιάς.

Υπαγορεύεται λοιπόν η δημιουργία έργων υποδομής με έντονο εμπορευματικό χαρακτήρα, που προδιαγράφει έντονες φορτίσεις στο «αύριο» της γειτονιάς. Στις δύο πλευρές πρόκειται να δημιουργηθούν δύο υπερτοπικοί πόλοι, που θα ασκήσουν πίεση στην μικρή τοπική κλίμακα της γειτονιάς της Δραπετσώνας.

(ΑΝΑ)ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ

Μέσα σε όλα όσα συμβαίνουν γύρω, οι πολίτες, οι Δραπετσωνίτες δεν υπολογίζονται, ενώ οι ίδιοι αγωνιούν και δραστηριοποιούνται προκειμένου να επηρεάσουν τις εξελίξεις στο βαθμό που μπορούν. Τον Ιούνιο 2012, για παράδειγμα, επιχειρούν να επανοικειοποιηθούν την πρώην ΒΙ.ΠΕ., μπαίνοντας για πρώτη φορά μέσα στο χώρο αυτό και διοργανώνοντας πολιτιστικές δραστηριότητες με θέμα το άνοιγμα της πόλης τους στο παραλιακό μέτωπο. Το ζήτημα άλλωστε αυτό είναι ένα από τα πρωταρχικά που απασχολούν εδώ και χρόνια την τοπική κοινωνία.

Καθώς επιχειρούσαμε μια ανάγνωση/αναγνώριση της περιοχής και των επερχόμενων φορτίσεων, οι προσπάθειες παρέμβασης και τα αιτήματα των κατοίκων άρχισαν να διαμορφώνουν νέα «πολεοδομικά δεδομένα» για την εργασία μας – δεδομένα που μας ώθησαν να αναζητήσουμε μαζί με τους κατοίκους νέες ποιότητες για το μέλλον της γειτονιάς/πόλης τους. Έτσι, προσπαθήσαμε να διαμορφώσουμε μία μεθοδολογία σχεδιασμού μαζί με τους κατοίκους σε μία κατεύθυνση που θα βασιζόταν στο «πάτημα» της γειτονιάς πάνω στα υπερτοπικά σχέδια προς όφελος της. Προσπαθήσαμε δηλαδή να δημιουργήσουμε μια διαδικασία διαβούλευσης και στη συνέχεια σχεδιασμού μαζί τους, δανειζόμενοι ιδέες από υλοποιημένα παραδείγματα συμμετοχικού σχεδιασμού, όπως για παράδειγμα στη Θήβα (1984-1992), στη Louvain, Βέλγιο (1981-1982), ή στη Θεσσαλονίκη (2012). (βλ. εικονα 2)

 Εικόνα 2: Ανάλυση του αποκλεισμού της Δραπετώνας – Υπάρχων σχεδιασμός έργων υποδομής.

Ο συμμετοχικός σχεδιασμός αποτελεί μια πειραματική μεθοδολογία, που επιχειρεί να σχεδιάσει μαζί με τους πιθανούς χρήστες του χώρου, και όχι στο όνομά τους. Ιστορικά, γεννήθηκε τη δεκαετία του ’60 στη Σκανδιναβία ως απάντηση σε μια στείρα λογική σχεδιασμού του μοντερνισμού (οι «ειδικοί» σχεδιάζουν από τα γραφεία τους, μέθοδοι zoning, κτλ). Δεν μπορεί όμως να οριστεί με απόλυτο τρόπο. Μπορεί να αφορά ζητήματα σχεδιασμού φυσικού περιβάλλοντος, αστικού σχεδιασμού, χωροταξίας, πολεοδομίας, συλλογικής κατοίκησης, κτλ. Δεν υπάρχει καθιερωμένη συγκεκριμένη αυστηρή μέθοδος, καθώς το εγχείρημα εξαρτάται κάθε φορά από τοπικές ιδιαιτερότητες  και μπορεί να περιλαμβάνει πολλά επίπεδα και κλίμακες συμμετοχής[1].  Με τις ιδέες και τα εργαλεία αυτά, προσπαθήσαμε να ακολουθήσουμε μια διαδικασία συμμετοχής των κατοίκων στον σχεδιασμό,  παράλληλα με μεταβάσεις σε διάφορες κλίμακες σχεδιασμού κατά τη διάρκεια της εκπόνησης ολόκληρης της εργασίας. Πρόκειται για μία διαδικασία σίγουρα χρονοβόρα, καθώς εμπεριέχει τη συμμετοχή πολλών ατόμων, και την δημιουργία από το μηδέν ενός κοινού κώδικα επικοινωνίας σχετικά με το «λεξιλόγιο» του σχεδιασμού.

Στο πρώτο στάδιο αναγνώρισης της περιοχής λοιπόν, ξεκινήσαμε με συνεντεύξεις με κατοίκους – προνομιακούς πληροφορητές, ψηλαφίζοντας τη σχέση τους με τη πόλη. Το ζήτημα της επαφής της γειτονιάς τους με την ακτογραμμή και τη θάλασσα ήταν το πιο συχνό θέμα που προέκυπτε μέσα από τη συζήτηση. Στη συνέχεια, παρακολουθήσαμε και συμμετείχαμε σε τοπικές συνελεύσεις κατοίκων και συνομιλήσαμε με διαφορετικές συλλογικότητες (όπως τη λαϊκή συνέλευση της περιοχής, διάφορες δημοτικές παρατάξεις, δημοτικές αρχές, κ.α.) , προσπαθώντας να εντοπίσουμε τα ζητήματα που  αναδεικνύονταν συχνότερα. Στη συνέχεια, με όσους είχαν ασχοληθεί εκτεταμένα με το ζήτημα της γειτονιάς, ξεκινήσαμε να περπατάμε μαζί στην περιοχή ζητώντας τους να αποτυπώσουν σε χάρτη τα σημεία που αναγνωρίζουν ως κρίσιμα. Εντυπωσιακό ήταν το γεγονός ότι οι χάρτες των κατοίκων σε μεγάλο βαθμό ταυτίζονταν, όπως και τα σχόλιά τους. Έμφαση κυρίως δόθηκε στο μέτωπο της γειτονιάς που βρίσκεται σε οπτική επαφή με τη θάλασσα καθώς και σε συγκεκριμένα αστικά κενά μέσα στον πολεοδομικό ιστό ενώ μεγάλη αγωνία εξέφραζαν σχετικά με τη νεολαία της περιοχής που φεύγει από την περιοχή της Δραπετσώνας. Οι νέοι μάλιστα στην πλειοψηφία τους εξέφρασαν έντονα ότι αυτή τους την ανάγκη που προέρχεται από το γεγονός ότι στη γειτονιά δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ιδιωτικότητα στο επίπεδο της κοινωνικοποίησής τους.

Μέσα από το υλικό που προέκυψε από τις συνεντεύξεις και συζητήσεις με τους (διαφορετικούς) κατοίκους[2], συγκροτήσαμε δύο λίστες τις με προτεινόμενες χρήσεις για υπαίθριους και στεγασμένους χώρους, επιχειρώντας μία επαναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χώρου μέσα από το σχεδιασμό. Στην κατεύθυνση αυτή χρησιμοποιήσαμε καθιερωμένα εργαλεία (χάρτες χρήσεων γης, ελεύθερων χώρων, ύψη κτιρίων), αλλά και, κυρίως, επιτόπιες συστηματικές καταγραφές για τη ζωή της πόλης,  τα σημεία και τους χώρους που συσσωρεύουν ένα κομμάτι της κοινωνικής ζωής, της καθημερινότητας κλπ.

Έτσι συμπυκνώσαμε τα στοιχεία που μας έδωσαν οι κάτοικοι σε ένα νέο χάρτη, που θα μπορούσε να αποτυπώσει σ’ ένα βαθμό βιωματικά στοιχεία των κατοίκων για την περιοχή. Παράλληλα δημιουργήσαμε μία πινακίδα με ανάλυση των ιδιοκτησιακών στοιχείων στα σημεία ενδιαφέροντος έτσι ώστε να εντοπίσουμε το βαθμό και τον τρόπο που θα μπορούσαμε να προτείνουμε παρεμβάσεις στο δημόσιο χώρο. Η παραπάνω διαδικασία πέρασε μέσα από αλλεπάλληλες επισκέψεις στην Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου και την Πολεοδομική Υπηρεσία καθώς και διαδοχικές συναντήσεις με τους κατοίκους.Η εργασία με χάρτες της περιοχής τελικά οδήγησε στην εκπόνηση από κοινού του γενικού σχεδίου διάταξης (masterplan) (βλ. εικόνα 3)

Εικόνα 3: Χάρτης κατοίκων – ιδιοκτησιακά στοιχεία περιοχής

Η ΣΥΝΤΑΞΗ ΕΝΟΣ ΓΕΝΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ – MASTERPLAN – ΚΑΙ ΕΝΤΟΠΙΣΜΕΝΩΝ ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΝ

Οι αναζητήσεις που επιγραμματικά αναφέραμε εκκινούν από ένα πλέγμα ιδεών για το δημόσιο χώρο ως πεδίο που διαμορφώνει τις υλικές συνθήκες της κοινωνικής ζωής και ταυτόχρονα διαμορφώνεται από αυτήν. Στο βαθμό που αυτός αποτελεί πεδίο διεκδίκησης της κοινωνικής ζωής, θεωρούμε πως λόγος πρέπει να δίνεται σε εκείνους που θα ζουν εκεί, τους κατοίκους της περιοχής, μιας και οι όποιες απόπειρες επανάχρησης θα προκαλέσουν πολύπλευρες ανακατατάξεις. Για την εργασία μας πρόταγμα λοιπόν είναι η δημιουργία ενός φίλτρου που θα συμπυκνώνει χρήσεις και μορφές τέτοιες που να ευνοούν τη συνεύρεση μεταξύ των ανθρώπων και τη διακίνηση των ιδεών.

Ως τέτοιο προτείνεται ο σχεδιασμός ενός δικτύου δημόσιων χώρων, με υπαίθρια και στεγασμένα τμήματα διαρθρώνεται σε τέσσερις θύλακες στο μέτωπο της πόλης (ψυχαγωγίας, νεολαίας – αθλητισμού – πρασίνου, πολιτισμού και βιομηχανικής ιστορίας της Δραπετσώνας) που στόχο έχουν την αποδέσμευσή του από τη λογική της εμπορευματοποίησης. Οι προτεινόμενες χρήσεις πηγάζουν από το προηγούμενο στάδιο διαβούλευσης με τους κατοίκους  και παίρνουν υπ’ όψη ήδη υπάρχουσες γειτονικές χρήσεις. Οι επεμβάσεις μας είναι όσο το δυνατόν πιο ήπιες και χαμηλού κόστους, ενώ πραγματοποιούνται αυστηρά σε δημόσιο χώρο και σε κτίρια που ανήκουν στο δήμο (με εξαίρεση το οικόπεδο Μελετόπουλου, το οποίο διεκδικεί δικαστικά ο Δήμος εδώ και κάποια χρόνια, και για το οποίο υποθέτουμε πως κερδίζει τη δίκη ο Δήμος).

Ο πρώτος θύλακας είναι το «καστράκι», που βρίσκεται δίπλα από την Ηετιώνεια Πύλη. Εδώ ο δήμος σχεδιάζει να δημιουργήσει αμφιθέατρο και δημοτικό αναψυκτήριο (έχει πραγματοποιηθεί μελέτη το 1996 την οποία θα υλοποιήσει με επιδότηση από το ΕΣΠΑ). Ο δεύτερος είναι θύλακας αθλητισμού και νεολαίας, που βρίσκεται πίσω από το 2^ο Γ.Ε.Λ. Δραπετσώνας. Προβλέπεται η επανάχρηση υφιστάμενων κελυφών, και προτείνεται η δημιουργία σε αυτά στεκιού νεολαίας, πρόνοιας άπορων παιδιών, δημοτικού γυμναστηρίου και κολυμβητηρίου (για το τελευταίο ο δήμος ήδη είχε πάρει απόφαση να χωροθετηθεί στο σημείο αυτό). Δίπλα ακριβώς σχεδιάζεται ένα πάρκο με αθλητικές χρήσεις στο εσωτερικό του. Ο τρίτος θύλακας βρίσκεται δίπλα στο υφιστάμενο Κέντρο Περιβαλλοντικής εκπαίδευσης Δραπετσώνας (Κ.Π.Ε.Δ.) και είναι θύλακας πολιτισμού και περιβάλλοντος. Επαναχρησιμοποιούνται κελύφη που στεγάζουν το Πολιτιστικό Κέντρο Δραπετσώνας και τον Δημοτικό Κινηματογράφο και  στον υπαίθριο χώρο οργανώνεται μια έκταση με αστικές καλλιέργειες που θα τις διαχειρίζεται το Κ.Π.Ε.Δ. σε όφελος των κατοίκων. Ο τέταρτος θύλακας τέλος, που είναι και το «πάτημα» στην περιοχή των λιπασμάτων, είναι το Πάρκο Εργατιάς όπως λέγεται, που θα στεγάσει στο «οίκημα» (πρώην εργατική κατοικία της Α.Ε.Ε.Χ.Λ.Π) το αρχείο βιομηχανικής ιστορίας της Δραπετσώνας που αυτή τη στιγμή φυλάσσεται κάτω από κακές συνθήκες.

Οι θύλακες αυτοί συνδέονται μεταξύ τους αλλά και με τη γειτονιά με άξονες που διαμορφώνουν διαφορετικές ποιότητες, όπως πεζόδρομοι, ποδηλατόδρομοι, δρόμοι ήπιας κυκλοφορίας, δρόμοι παράλληλοι κίνησης αυτοκινήτου και πεζού. Η μελέτη πλαισιώνεται επίσης και με ρύθμιση κυκλοφοριακού συστήματος, μέσων μαζικής μεταφοράς, οργάνωση και αύξηση χώρων στάθμευσης, ρύθμιση Σ.Δ. στην πρώτη γραμμή ιδιοκτησίας, κλπ. (βλ. εικόνα 4)

Εικόνα 4: Γενική διάταξη σχεδίου – masterplan

Θεωρούμε σημαντική την ύπαρξη διαφορετικών θυλάκων στον αστικό ιστό σε αντιδιαστολή με τη δημιουργία ενός ενιαίου κέντρου, μιας και η πόλη από μόνη της συμπυκνώνει και μεταφράζει σε χώρο ένα σύνολο κοινωνικών συσχετισμών.  Η διάρθρωση των χώρων σε διαφορετικά σημεία του αστικού ιστού μπορεί να τονώσει την αξία χρήσης της γης και να ενθαρρύνει τη συνεύρεση στο δημόσιο χώρο διαφορετικών κοινωνικών ομάδων. Τέλος, η διπλωματική προχώρησε σε ακόμη μικρότερη κλίμακα σχεδιασμού, εστιάζοντας στο δεύτερο θύλακα που περιλαμβάνει στέκι νεολαίας, κέντρο πρόνοιας για άπορα παιδιά, αθλητικό εξοπλισμό και πάρκο υψηλού πρασίνου. Ο σχεδιασμός στην κλίμακα αυτή συνδέθηκε με ένα ακόμη επίπεδο διαβούλευσης με τους κατοίκους, στην περίπτωση αυτή με μαθητές της Β’ τάξης του Γ.Ε.Λ. Δραπετσώνας. Η διαδικασία αυτή διήρκησε τρεις μήνες, και περιλάμβανε διαδοχικές συναντήσεις και εργασία από κοινού στην τάξη. Βασικά εργαλεία μας ήταν οι μακέτες και τα σχέδια της περιοχής. Ο σχεδιασμός του πάρκου έγινε με τρόπο ώστε να παραλαμβάνει κινήσεις από την πόλη και να τις περνάει μέσα από το πάρκο συνδέοντάς τες με το παραλιακό μέτωπο. Οι χρήσεις που τοποθετούνται μέσα στο πάρκο είναι λίγες και αφορούν στον αθλητισμό και την ψυχαγωγία νέων. Η επιλογή της φύτευσης έγινε μαζί με τους μαθητές συμβουλευόμενοι βιβλιογραφία για τα χαρακτηριστικά των φυτών που ενδείκνυνται για αστική φύτευση κοντά στη θάλασσα,στα πλαίσια της επιδίωξής μας  για χαμηλότερο κόστος με την υψηλότερη δυνατή αξία. Έτσι, δώσαμε έμφαση στην εντοπιότητα και την αντοχή των δέντρων και των θάμνων στο ιδιαίτερο μικροκλίμα της περιοχής. Τα αειθαλή δέντρα δημιουργούν ορισμένες διαδρομές μες στο πάρκο, ενώ τα φυλλοβόλα διαμορφώνουν χώρους στάσης με θέα στις οπτικές φυγές προς τη πολιτιστική ακτή, το λιμάνι και το παραλιακό μέτωπο. Στο κέντρο διαμορφώνεται πλατεία, που παραλαμβάνει τις διάφορες κινήσεις του πάρκου για να τις μεταφέρει στην κεντρική διαδρομή που καταλήγει από τη μία στο παραλιακό μέτωπο κι από την άλλη σ’ ένα από τα νευραλγικά σημεία του αστικού ιστού. Κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού του πάρκου μας απασχόλησε ιδιαίτερα η δυναμική αλλαγή του τοπίου κατά την αλληλουχία των τεσσάρων εποχών, γι αυτό και δώσαμε έμφαση στις διαφορετικές περιόδους άνθισης των φυτών (βλ. εικόνα 5).

Εικόνα 5: Σχεδιάζοντας στην τάξη με τους μαθητές

Σημαντικότερος στόχος της εργασίας μας ήταν  μέσα από τον επανασχεδιασμό του χώρου με παρεμβάσεις χαμηλής κλίμακας να διαφυλάσσεται ο χαρακτήρας της γειτονιάς, δίνοντας βήμα στους κατοίκους να επανοικειοποιηθούν το δημόσιο χώρο, μέσα από τη δημιουργία ενός πλέγματος σχέσεων μεταξύ των εμπλεκόμενων στη διαδικασία αυτή. Παραμένει μία εργασία που διαπραγματεύεται τον αστικό σχεδιασμό της περιοχής, στοχεύοντας όμως στη δημιουργία των υλικών συνθηκών ώστε οι κάτοικοι να μπορούν να συνομιλούν, να σχεδιάζουν και να διεκδικούν το χώρο τους μέσα στην πόλη.

---

[1] Αναγνωστάκη, Α.& Κλειδωνάς, Α., Μάρτιος 2013,«Κουαρτέτο για 4 φτυάρια» από το περιοδικό Αρχιτέκτονες, τεύχος00

[2] Τα Δημογραφικά στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας για την περιοχή δείχνουν ότι οι κάτοικοι είναι σε μεγάλο ποσοστό εργατοτεχνίτες ή οικονομικά μη ενεργοί, και πως η παρουσία νέων οικονομικά ενεργών είναι μικρή σε σύγκριση με την υπόλοιπη Αττική.