SOS για τον Αιγιαλό

Ανέβασα στο Φέϊσμπουκ μιαν ανάρτηση που περιλαμβάνει ένα άρθρο από το σημερινό TVXS σχετικά με το νομοσχέδιο για τους αιγιαλούς.

Φτιάχτηκε ένα κείμενο διαμαρτυρίας (ΨΗΦΙΣΜΑ) για τις διατάξεις του νομοσχεδίου που είναι καταστροφικό για το περιβάλλον και επί πλέον αντισυνταγματικό, σύμφωνα με την ανακοίνωση.

ΒΟΤΣΑΛΑΚΙΑ απέναντι από την κάποτε PURFINA και κατόπιν BP..
Εδώ έμαθαν μπάνιο οι Δραπετσωνίτες οι γεννημένοι πριν το '70.
Είναι και πάλι ΠΑΡΑΛΙΑ. Με το νομοσχέδιο αυτό, δεν θα είναι για πολύ ακόμη! 

Η Επιτροπή Ανάπλασης που λειτουργούσε στον Δήμο το 2012-2013 είχε ασχοληθεί με τον αιγιαλό και με τον αποχαρακτηρισμό της (λιμενικής) παραλίας της βιομηχανικής ζώνης. Σήμερα τα πράγματα έχουν γίνει πολύ σοβαρά και η παραλία κινδυνεύει εκτός από τις ρυθμίσεις του ΥΠΕΚΑ και από αυτήν για τον αιγιαλό.

Μια νέα επιτροπή ανάπλασης ετοιμάζεται. Η πρώτη συγκέντρωση έγινε την περασμένη εβδομάδα και η δεύτερη θα γίνει προσεχώς. Μέσα στα θέματα με τα οποία θα ασχοληθεί είναι και ο αιγιαλός καθώς αυτό ήδη συζητήθηκε στην πρώτη σύσκεψη. Θα πρέπει μάλλον να μετάσχουμε κι εμείς μαζί με τους 97 επιστημονικούς και περιβαλλοντικούς φορείς στην διαμαρτυρία.

Το κειμενάκι που ανέβασα στο φέϊσμπουκ είναι το εξής: 

Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΟΥ ΣΥΣΚΕΦΤΗΚΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΖΩΝΗΣ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΝΕΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 7.30 ΜΜ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΣΧΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ 97 ΦΟΡΕΩΝ ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΙΓΙΑΛΟ ΠΟΥ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΧΕΙ ΑΜΕΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ

Το λινκ για το άρθρο στο TVXS θα το βρείτε πατώντας εδώ "ΑΡΘΡΟTVXS"

Το ΨΗΦΙΣΜΑ (δηλαδή το κείμενο της διαμαρτυρίας) λέει:

Οι φορείς που υπογράφουν παρακάτω, μετά τη συγκέντρωση στο Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος την Πέμπτη 15 Μαΐου 2014, λαμβάνοντας υπόψη τις διατάξεις του Σχεδίου Νόμου με τίτλο: «Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας», καταγγέλλουν ότι:

Μετά τη δημόσια γη, τον χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό και τις διαδικασίες περιβαλλοντικής αδειοδότησης, στο βωμό της«ανάπτυξης» επιχειρείται τώρα να θυσιαστεί και το πολυτιμότερο τμήμα της κοινόχρηστης δημόσιας γης, δηλ. ο αιγιαλός και οι παράκτιες και παραλίμνιες περιοχές.

Το νομοσχέδιο έχει συνταχθεί κατά παράβαση του άρθρου 24 του Συντάγματος και των διεθνών υποχρεώσεων της χώρας για την προστασία των ακτών και του τοπίου, χωρίς το αναγκαίο επιστημονικό έρεισμα και χωρίς τη συμμετοχή των αρμόδιων επιστημονικών δημοσίων φορέων, με σκοπό να άρει, μετά τους διαδικαστικούς, και κάθε ουσιαστικό περιορισμό στις επενδυτικές προτάσεις.

Οι ρυθμίσεις πλήττουν ευθέως και ανεπανόρθωτα τον πυρήνα του φυσικού και πολιτιστικού κεφαλαίου της χώρας, ακτές, υγρότοπους, ευπαθή οικοσυστήματα, ενάλιες και παράκτιες αρχαιότητες, τοπίο και φυσικούς σχηματισμούς, για πρώτη δε φορά στην ιστορία, οι ακτές χάνουν τον κοινόχρηστο χαρακτήρα τους και οι πολίτες την ελεύθερη πρόσβαση σ’ αυτές. Ταυτόχρονα, επιβραβεύονται για άλλη μια φορά οι καταπατητές σε βάρος του Κράτους Δικαίου.

Η εφαρμογή του νομοσχεδίου, αξιολογούμενη ακόμα και με στυγνή οικονομική λογική, θα στερήσει τη χώρα από το σπουδαιότερο συγκριτικό της πλεονέκτημα και τη μοναδική της ευκαιρία για ανάκαμψη μέσω βιώσιμης ανάπτυξης.

Οι οργανώσεις που υπογράφουν το παρόν ψήφισμα δηλώνουν ότι δεν θα επιτρέψουν στη μαύρη τρύπα του χρέους να καταπιεί το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον της χώρας, δηλ. την ίδια την επιβίωση, φυσική, ηθική και πνευματική του λαού της για το παρόν και το μέλλον.

Ενώνουν τη φωνή τους με τις αντιδράσεις φορέων και πολιτών που ήδη σε αριθμό 111.930 και πλέον ζήτησαν την απόσυρση του νομοσχεδίου και καλούν τους βουλευτές και τα κόμματα να γνωστοποιήσουν στους πολίτες άμεσα τη σαφή θέση τους απέναντί του.

Ακαδημία Πλάτωνος: Θανάσης επί Κολωνώ ...

Χτες, η επιτροπή κατοίκων Κολωνού, είχε μια εκδήλωση στον χώρο του πάρκου της Ακαδημίας του Πλάτωνα για να διεκδικήσει τους ελεύθερους χώρους της περιοχής που δέχονται και αυτοί μια κυβερνητική επίθεση ανάπτυξης-αξιοποίησης (για σούπερ μάρκετ ή κάποιο μολ μιλάμε εδώ) την οποία οι κάτοικοι δεν την θέλουν και ζητούν να προστατέψεουν το πράσινο και κάποιους περιβαλλοντικούς όρους διαβίωσης.

Στην εκδήλωση τραγούδησε μερικά τραγούδια και ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Ακούσαμε κι ένα δυο από τα καινούρια του που ήταν πολύ καλά, όπως ήταν φυσικό άλλωστε ...

Προς τιμήν του, ήρθε κι έπαιξε δωρεάν για να ενισχύσει την προσπάθεια, όπως κάνει πάντα ο Θανάσης σε αντίστοιχες περιπτώσεις και χωρίς τυμπανοκρουσίες. Μαζί του και η Ματούλα Ζαμάνη. 

Κι εγώ ανεβάζω ένα βιντεάκι με ένα από τα τραγούδια του Θανάση που το τραγουδάει ο Αγγελάκας και είναι θαυμάσιο. "Όταν χαράζει" ... Το έφτιαξα τον Μάϊο του 2012, έχει τους στίχους και οι φωτογραφίες είναι από κάτι συλλογές που βρίσκει στο ίντερνετ ο φίλος μου Δημητράκης (Τσιούστας). Το τραγούδι και η φωνή είναι και τα δυο τόσο υπέροχα που το βιντεάκι προσπαθεί απλά να κυλά διακριτικά ανάμεσά τους χωρίς να ενοχλεί.

Για όποιον θέλει περισσότερες πληροφορίες για τον Θανάση Παπακωνσταντίνου και το έργο του υπάρχει το μπλογκ "Στην κοιλάδα των Τεμπών" που τα έχει όλα.

Πολιτικό σκηνικό σε διάλυση

Ο Σύριζα καλεί όλες τις δυνάμεις που θέλουν να φύγει η κυβέρνηση και να αλλάξει η πολιτική στον τόπο, ασχέτως της τοποθέτησης που είχαν μέχρι πρόσφατα και με μόνο κριτήριο το “ήθος εν γένει” στην πολιτική ζωή, να συσπειρωθούν για την ΔΕΗ αρχικά και για την μάχη της προεδρίας στη συνέχεια.

Ωστόσο στον ευρύ χώρο της “κεντροαριστεράς” και των ανεξάρτητων βουλευτών που έχουν φύγει από τα κόμματα, παίζουν αυτόν τον καιρό πολλά σχήματα και πολλές προσδοκίες.

Σύμφωνα με τα πρόσφατα και τα σημερινά ρεπορτάζ έχουμε:

• Η ΔημΑρ έχει εξαγγείλει συνέδριο για το Φθινόπωρο αλλά κανείς δεν ξέρει πόσοι θα φτάσουν σε αυτό.
• Το ΠαΣοΚ έχει επίσης εξαγγείλει κι αυτό συνέδριο της δημοκρατικής παράταξης όπως την ονομάζει αλλά κι αυτό δεν γνωρίζει με ποιες προϋποθέσεις θα φτάσει ως εκεί.
• Συναντήθηκαν σε εστιατόριο του Κολωνακίου με το όνομα “Τσίπουρο και Ελιά” δέκα βουλευτές από το ΠαΣοΚ και τη ΔημΑρ σύμφωνα με ρεπορτάζ των Νέων. Διαφωνούν με τον τρόπο με τον οποίο χειρίζονται το θέμα της κεντροαριστεράς οι ηγεσίες του ΠαΣοΚ και της ΔημΑρ. Ίσως φτιάξουν δικό τους κείμενο που να εκφράζει κάποιες απόψεις για τη σημερινή κατάσταση και το αύριο του χώρου.
• Ο Γιώργος Παπανδρέου ετοιμάζει “Συμπόσιο της Σύμης” σαν επικεφαλής της “σοσιαλιστικής διεθνούς” η οποία, για όσους δεν το γνωρίζουν, είχε πρώτο Πρόεδρό της τον Καρλ Μαρξ. Στα χνάρια του εξ άλλου πατάει και ο ΓΑΠ …! Τα βλέπουν στο ΠαΣοΚ και παθαίνουν σύγκρυο…
• Η επάνοδος του Λοβέρδου στην κυβέρνηση κάνει την “Ελιά” να μοιάζει με ένα καρναβάλι στο οποίο συμμετείχαν ένα σωρό άνθρωποι μόνο και μόνο για να μπορέσει να μεταμφιεστεί ο Λοβέρδος και να εισχωρήσει στο κυβερνητικό σχήμα χωρίς να χρειαστεί να κάνει δήλωση μετάνοιας.
• Το Ποτάμι κάνει συνέδριο και θα έχει μαζί του πολλούς γνωστούς πολιτικούς και βουλευτές από τον χώρο της “κεντροαριστεράς”, αποκλείοντας στην ουσία πολλά “καμένα” ονόματα από το παρελθόν.
• Η ΔημΑρ στέκεται πάνω σε ένα τεντωμένο σύρμα και ισορροπεί μετά δυσκολίας ανάμεσα στο να συνεργαστεί με τον Σύριζα ή να μην κάνει απολύτως τίποτε.
• Οι 58 που λιγοστεύουν ολοένα είναι σαν ζαλισμένοι μετά την ντρίπλα Βενιζέλου να αναγκάσει όλη την Ελλάδα να βάζει σταυρό στο ευρωψηφοδέλτιο ώστε το ΠαΣοΚ να πνίξει τους συνεργαζόμενους μαζί του στην Ελιά.

Μέσα σε όλο αυτό το ζοφερό για τις κεντροαριστερές δυνάμεις κλίμα, ο Σαμαράς και η Νέα Δημοκρατία μπορούν να ελπίζουν ότι θα ψαρέψουν στο τέλος αρκετούς από αυτόν τον χώρο που θα του δώσουν ένα δημοκρατικό κάλυμμα αναγκαίο για να γίνουν πιστευτά τα ψέματα που θα θέλει να μας πει. Θα έχει "τελειώσει" με την τρόικα, θα έχει μοιράσει όσα μπορεί από το “πρωτογενές πλεόνασμα”, θα σκίσει και μερικά μνημόνια σε συμφωνία με τον Σόϊμπλε και θα πορευτεί.

Χρειάζεται λίγη σοβαρότητα από όλους αν θέλουμε να ξεφύγουμε από την καταστροφική πορεία στην οποία μας έχει βάλει η συνεργασία του ΠαΣοΚ με την Δεξιά τα τελευταία χρόνια. 

ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ

Η Δραπετσώνα και η βιομηχανική της ζώνη στις αρχές του 20ου αι.

Δήμος

Προχτές (Τρίτη) το μεσημέρι έγινε σύσκεψη στο γραφείο Δημάρχου για την προσφυγή του δήμου (Δραπετσώνας και Κερατσινίου) στο Σ.τ.Ε. κατά της απόφασης του ΥΠΕΚΑ για την τροποποίηση του ΓΠΣ που αφορά και στην περιοχή της Ανάπλασης. Εγώ δεν ήμουν γιατί ενημερώθηκα γι αυτήν –από δικό μου λάθος βέβαια- όταν πια είχε τελειώσει.

Όλες οι παρατάξεις του ΔΣ, παλιές και νέες, τοποθετήθηκαν υπέρ της προσφυγής και δήλωσαν τη διάθεσή τους να την στηρίξουν με επιχειρήματα, κινητοποιήσεις και ό,τι άλλο χρειαστεί.

Υπενθυμίζω ότι το Δημοτικό Συμβούλιο έχει πάρει τη σχετική απόφαση για προσφυγή στο Σ.Ε. και στην  συνέχεια την απόφαση αυτή ενέκρινε (όπως και το σχετικό κονδύλι) η Οικονομική επιτροπή του Δήμου.

Πολεοδομικό Χωροταξικό Σχέδιο της Αθήνας

Εγκρίθηκε ο νόμος για το νέο πολεοδομικό και χωροταξικό σχέδιο της Αθήνας. (ΣΗΜΕΙΩΣΗ: αρχικά, στην ανάρτηση αυτή, είχα γράψει "ρυθμιστικό" αλλά έκανα λάθος και τώρα το έχω διρορθώσει. Το ρυθμιστικό βρίσκεται στην επιτροπή της Βουλής και θα ψηφιστεί μέσα στο καλοκαίρι). Μέσα στις διατάξεις του βρίσκεται και η περιοχή της Ανάπλασης με αρνητικές για τον δήμο μας ρυθμίσεις. Δεν το έχω στα χέρια μου, όμως από χτες ο νόμος αυτός είναι γεγονός και οι ρυθμίσεις του θα επηρεάζουν όλες τις ενέργειές μας από εδώ και πέρα.

Επιτροπή

Χτες (Τετάρτη) το απόγευμα πραγματοποιήθηκε μια σύσκεψη πολιτών που διοργάνωσε η Επιτροπή Πρωτοβουλίας, δηλαδή ο Νίκος Μπεάζογλου. Πήγα κι εγώ και ανταποκρίθηκαν αρκετοί συμπολίτες μας. Οι περισσότεροι ήταν από τη Δραπετσώνα όπως ήταν φυσικό αφού στη Δραπετσώνα έγινε η σύσκεψη. Επίσης σχεδόν όλοι ήταν έξω από τα κόμματα και τις παρατάξεις. Με αυτό δεν εννοώ, βέβαια, ότι όσοι ήρθαν είχαν ψηφίσει “λευκό”, όλοι κάποια προτίμηση είχαν δείξει προς κάποιες δημοτικές παρατάξεις, όμως στη σύσκεψη προσήλθαν σαν πολίτες χωρίς κομματική ένταξη ή ταυτότητα. Ο μόνος δημοτικός σύμβουλος ήμουνα εγώ (απερχόμενος μάλιστα) και ο μόνος τοπικός ο Αντωνόπουλος που είναι Πρόεδρος στο υπάρχον Κοινοτικό Συμβούλιο της Δραπετσώνας. Ούτε επικεφαλής παρατάξεων ήρθαν, ούτε νεοεκλεγμένοι ή παλιοί δημοτικοί σύμβουλοι, ούτε κανείς από τους γνωστούς “θεσμικούς” παράγοντες.

Περίπου 30 άτομα παραβρέθηκαν (ξεκίνησαν 18 και σιγά-σιγά πύκνωσαν τα καθίσματα). Συμφώνησαν όλοι ότι τα προβλήματα είναι πολλά και ότι η κατάσταση στον χώρο της ανάπλασης έχει χειροτερέψει πολύ τα τελευταία χρόνια, επομένως χρειάζεται αντίδραση από τον κόσμο. Συζήτησαν το είδος της συγκρότησής τους και της παρέμβασής τους και κατέληξαν ότι όλοι μαζί (όπως και άλλοι που δεν είχαν μάθει τα σχετικά) αποτελούν μια Επιτροπή που θα συνεδριάσει και πάλι την άλλη εβδομάδα για να συζητήσει τα οργανωτικά της και το περιεχόμενο των στόχων της.

Μέχρι τότε θα ετοιμαστεί ένα κείμενο με κάποιες αρχές, αιτήματα και κατευθύνσεις ώστε να συσπειρωθούν οι ενδιαφερόμενοι πολίτες γύρω από αυτό. Παράλληλα θα βοηθηθεί η προσπάθεια του Δήμου για την προσφυγή στο Σ.τ.Ε. με παρέμβαση υπέρ του δήμου αν χρειαστεί.

Γενικώς για τους “θεσμικούς”, δηλαδή την νέα διοίκηση και τη νέα αντιπολίτευση, προς το παρόν θεωρήθηκε ότι ήταν λογική και δικαιολογημένη η απουσία τους αλλά από τον Σεπτέμβρη θα πρέπει να βρεθεί ένα καινούριο modus vivendi.

Δεν κρατήθηκε κανένα πρακτικό αλλά κρατήθηκαν τηλέφωνα και e-mail και συμφωνήθηκε να είναι το κάλεσμα πιο οργανωμένο και πλατύτερο την επόμενη φορά.

Σύσκεψη- συζήτηση για την Ανάπλαση, σήμερα το απόγευμα (7.30μμ) στο δημαρχείο Δραπετσώνας

Μου ήρθε αυτή η πρόσκληση για συζήτηση.

Το θέμα της Ανάπλασης βρέθηκε στην επικαιρότητα με κάπως δραματικό τρόπο και πάλι επομένως ο συντονισμός πολιτών και φορέων για μια ουσιαστική παρέμβαση είναι αναγκαίος.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Φίλε,

      Σας  προσκαλούμε,   την Τετάρτη 25  Ιούνη 2014  στις 7.30.μ.μ.  στο πρώην Δημαρχείο Δραπετσώνας ( 2^ος όροφος )  σε σύσκεψη - συζήτηση – ενημέρωση και ανταλλαγή απόψεων για την πρώην βιομηχανική περιοχή  των εργοστασίων

Αντί να δούμε ανάπλαση  με χρήσεις κοινωνικού χαρακτήρα πράσινο,  αθλητισμό,  πολιτισμό, αναψυχής, τουρισμού,  ελεύθερη παραλία κλπ ετοιμάζουν να ξανακτίσουν βιομηχανίες οχλούσες,  επικίνδυνες, ρυπογόνες  και παραλία αποκλεισμένη από το λαό.

Παίρνουμε την υπόθεση στα χέρια μας

Στέλνουμε   μήνυμα αισιοδοξίας και ελπίδας για μας και τα παιδιά μας.

Αποτρέπουμε   το έγκλημα σε βάρος της προοπτικής της πόλης μας

Απομονώνουμε   όλους αυτούς  που μας  κρύβουν την αλήθεια και μας  γεμίζουν  με ψέματα.

                               Δραπετσώνα – Κερατσίνι             

                                                                Ομάδα  Πρωτοβουλίας   

Διεκδικούμε  αυτά που μας στέρησαν,  αυτά που μας αξίζουν  στο όραμα μιας καλύτερης πόλης,   για μας  και τα παιδιά μας

Δεν ξέρω ποιοι ακριβώς αποτελούν την ομάδα πρωτοβουλίας, μου αρέσει όμως που πήραν αυτή την πρωτοβουλία και θα πάω.

Ψαρεύοντας κεντροαριστερούς της "δημοκρατικής" παράταξης ..

Ο φίλος μου Μανώλης (manos) έγραψε στο μπλογκ του μια ανάρτηση εμπνευσμένη από τα χτεσινά που έγραψα εγώ για το Δημάρι. [η σχετική ανάρτησή μου εδώ].

Την είχε αυτή τη συνήθεια ο Μάνος από παλιά και του ξύπνησα -καθώς φαίνεται- τα κοιμισμένα εδώ και πολύ καιρό ένστικτα. [Η ανάρτησή του βρίσκεται εδώ]. 

Αυτά τα ένστικτα (και μαζί του οι αναρτήσεις του) κοιμόντουσαν μέχρι χτες περίπου από το περσινό καλοκαίρι που κάτω από την πίεση του αίσχους της ΕΡΤ η ΔημΑρ τα έπαιξε και έφυγε από τη στρούγκα. Πολλοί φίλοι της έπαθαν την πλάκα τους τότε και πολλοί αποφάσισαν από τότε να την τιμωρήσουν. Έφυγε και ο Μανώλης.

Αργότερα οι πολλοί έγιναν πάρα πολλοί καθώς η ΔημΑρ έφυγε από κάπου χωρίς να αποφασίσει να πάει -έστω- κάπου αλλού. Σταμάτησε να υπερασπίζεται επί ματαίω την κυβέρνηση του Σαμαρά και τις εντολές της Τρόϊκας αλλά φοβήθηκε την κατακραυγή αυτών που "πάγωσαν" με την στάση της και δεν προχώρησε στην υπεράσπιση της δημοκρατίας και των λαϊκών συμφερόντων μένοντας σε ένα στείρο "ναι μεν αλλά". Οι επικριτές της πλέον έγιναν πάρα πολλοί και αυτό εκφράστηκε με ένα απογοητευτικό ποσοστό στις ευρωεκλογές.  

Απάντησα στην ανάρτησή του με σχόλιο που μπορείτε να βρείτε (αν το θελήσετε) κάτω από αυτήν την ανάρτηση στα σχόλια που την συνοδεύουν.

Αυτός είναι ένας διάλογος που για Δημαρίτες και άλλους μεταρρυθμιστές ίσως έχει ένα κάποιο νόημα. Δεν θα τον επαναλάβω εδώ, με την ευκαιρία αυτή όμως έχω να γράψω κάποια πράγματα.

Το πρόβλημα των Δημαριτών το έχουν πολύ περισσότεροι Έλληνες πολίτες από το 1,2 που πήρε το το Δημάρι το 2014 ή το 6% που πήρε το 2012. Είναι πρόβλημα για μεγάλο μέρος πολιτών που ψήφισαν τον Σύριζα, πρόβλημα για πολλούς (τους περισσότερους) που βρήκαν μια (προσωρινή) στέγη στο Ποτάμι, πρόβλημα και για αρκετούς που παρέμειναν ακόμα και τώρα στην Ελιά. Είναι το πρόβλημα της έκφρασης του δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου ή της κεντροαριστεράς όπως την ονομάζουν τα τελευταία χρόνια. Ανεξάρτητα από ονομασία, είναι ένας χώρος που αποτελείται από ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος. Αυτό έδινε τα μεγάλα ποσοστά στο ΠαΣοΚ, αυτό έδωσε μεγάλα ποσοστά στην Αριστερά το 2012 και το 2014 και αυτό το μέρος του εκλογικού σώματος δεν έχει ακόμα καταλήξει αν πρέπει ή όχι να πετάξει την τρόϊκα στο ποτάμι με αποτέλεσμα να δίνει στον Σύριζα πρωτιά αλλά όχι δυναμική οδοστρωτήρα.

Συνήθως λένε στην πολιτική, όταν θέλουν πολλοί με διάφορες απόψεις να συγκλίνουν, ότι "ανεξάρτητα από την αφετηρία του καθενός, σημασία έχει ότι δίνουμε μαζί τις ίδιες λύσεις"

Εδώ που έχουμε βρεθεί όμως είναι πολύ δύσκολο να δώσουμε μαζί ίδιες ή παρόμοιες λύσεις αν δεν ξαναπάμε ο καθένας στην αφετηρία του να ψάξουμε πως φτάσαμε εδώ. Θέλω να πω ότι στις σημερινές συνθήκες εκείνο που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι το τι πιστεύουμε πως φταίει για την κατάστασή μας.

Αν θεωρούμε ότι για όλα φταίει το παλιό διεφθαρμένο σύστημα του δικομματισμού, απορρίπτουμε όλες τις πιθανές συνεργασίες με στελέχη και τμήματά του και αναζητούμε μια καθαρότητα που μπορεί να μας οδηγήσει σε απομονωτισμό. 

Ερώτηση: Δηλαδή άσχημα θα ήταν να γυρίσουμε στην Ελλάδα του 2004 ή έστω του 2007, προ της παγκόσμιας κρίσης δηλαδή; Μήπως αυτό είναι πια ένα τόσο άπιαστο όνειρο που ούτε καν το θέτουν ως στόχο οι σημερινές πολιτικές δυνάμεις; Και όσο διεφθαρμένες κι αν τις πεις αυτές τις κυβερνήσεις (που ψηφίζονταν με ποσοστά γύρω στο 80%) μπορείς να μην αναγνωρίσεις την αποτελεσματικότητά τους να διατηρούν ανάπτυξη γύρω στο 4-5% και χρέος κάτω από το 100%, πράγματα δηλαδή που σήμερα ούτε να ονειρευτούμε δεν μπορούμε.

Αν θεωρούμε ότι για όλα φταίει ο χειρισμός των κυβερνήσεων γύρω στο 2010 (έστω και το 2011-12) τότε απορρίπτουμε ότι έχει σχέση με "μνημονιακές" υπερψηφίσεις του παρελθόντος και αναζητούμε την αντιμνημονιακή καθαρότητα σαν κολυμβήθρα καθαρισμού των αμαρτιών. Υπό αυτές τις συνθήκες ίσως τα κουκιά δεν βγαίνουν για να ελπίζουμε ότι κάποτε θα ανατρέψουμε εκείνη την κατάσταση.

Ερώτηση: Αν κάποιος κατάλαβε ότι τα μνημόνια βλάπτουν αλλά άργησε κάπως, ας πούμε το κατάλαβε το 2013 ή το κατάλαβε νωρίτερα αλλά πήρε την απόφαση να ταχθεί εναντίον το 2013, αυτός γιατί πρέπει να απορριφθεί ... για τις θέσεις του ή για το ότι άργησε να τις πάρει; Είναι συνάρτηση του χρόνου, κι αν ναι, είναι αυτή η συνάρτηση τόσο αποκλειστική που έχει κόκκινη γραμμή το 2010;

• Αν πιστεύουμε ότι για την ελληνική κρίση φταίει η κρίση του καπιταλισμού που συσσώρευσε κεφάλαιο με την  μορφή ιδιωτικού χρήματος και όταν χρειάστηκε να καταστρέψει την παραγωγή του χρεοκόπησε τους κεφαλαιούχους που ήταν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. 
• Αν πιστεύομε ότι για να σώσουν τις τράπεζες οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου αποφάσισαν με κόλπα και ψέματα να ρίξουν τα βάρη στους πολίτες μειώνοντας τα εισοδήματά τους με τη λιτότητα, με την διάλυση των εργατικών δικαιωμάτων, με την καταστροφή των Ταμείων και των αποταμιεύσεων κλπ.. 
• Αν πιστεύουμε ότι ΑΥΤΟ είναι που πρέπει να αντιμετωπίσουμε

τότε θα βάλουμε τα ΗΘΙΚΟΥ τύπου ψευτοπροβλήματα (ο "μνημονιακός", ο "συμβιβασμένος", ο "έτσι κι αλλιώς") στην άκρη και θα κεντράρουμε στο πρόβλημα που είναι ένα:

Πως θα πάρουμε την ΠΟΛΙΤΙΚΗ αρχικά και μετά την ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ εξουσία; Πως θα αντιμετωπίσουμε τα ψέματά τους;

Ας μαζευτούν κάπου σε κάποιο μέρος οι "εγκέφαλοι" τα think tanks της αριστεράς και ας αποφασίσουν. Ας καταλήξουν στον τρόπο που θα φτάσουμε στον στόχο μας που είναι η ανατροπή της κατοχής που μας έχουν επιβάλει, με ποιο τρόπο, με ποιους συμμάχους και με ποια βήματα; Κι ό,τι αποφασίσουν, ας το συζητήσουμε, ας το παιδέψουμε, ας το καταλάβουμε και στο τέλος, ας το τηρήσουμε κατά γράμμα. 

Η ΔημΑρ είναι μέσα σ' αυτό το παιχνίδι; Το Ποτάμι, όπως κι αν έγινε, είναι πιθανός σύμμαχος; Οι ΑνΕλ είναι για πέταμα; Ο Σύριζα θα συνεχίσει να πορεύεται μόνος απευθυνόμενος στο ΚΚΕ που ό,τι κι αν του λες δεν έρχεται και στην Ανταρσύα που δεν χρειάζεται να πεις τίποτα γιατί έρχεται και από μόνη της;

Ο προβληματισμός που αναφέρω πιο πάνω αφορά σε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της "προοδευτικής", όπως θα λέγαμε παλιά, παράταξης. Εκείνης που, ιστορικά, στήριξε το ΕΑΜ, την ΕΔΑ και κατόπιν την Ένωση Κέντρου, το ΠαΣοΚ και μετά τον Σύριζα και τη ΔημΑρ (αθροιστικά 32% το 2012).

Ο Σύριζα πρέπει να ξέρει ότι ένας λαός έχει εναποθέσει τις ελπίδες του στους ώμους του. Ας ελπίσουμε ότι αυτό το βάρος δεν θα πέσει να τον πλακώσει.

Ζειν επικινδύνως στο Δημάρι

Βλέπω τη σταδιακή διάλυση της ΔημΑρ και θέλω κάτι να γράψω επ’ αυτού αλλά όλο και το αποφεύγω καθώς πολλοί φίλοι μου ποντάρισαν στη ΔημΑρ από το 2011 και έχουν βρεθεί τώρα όλοι σε δύσκολη θέση. Ήδη από το 2011-12 που έγραφα για το Δημάρι, το χωριό των Δημαριτών με τον καθαρό αέρα και το βουκολικό περιβάλλον, τα είχα ακούσει για τα καλά. Τώρα, που μια σειρά καταστροφές έπεσαν στο χωριό, σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί, και το άφησαν σχεδόν έρημο από κατοίκους, θέλω κάτι να πω. 

Από τους παλιούς δημαρίτες (ή δημαροχωρίτες) άλλοι βρίσκονται ακόμη στο κόμμα κι άλλοι βγήκαν έξω από αυτό, αλλά όλο εκεί τριγύρω και όλο από δίπλα βρίσκονται όλοι τους, στενοχωρημένοι και προβληματισμένοι από τις εξελίξεις και την εκλογική δυσπραγία του χώρου συνολικά. Μη θέλοντας να τους στενοχωρήσω περισσότερο, διάλεγα τη σιωπή, αλλά είναι φανερό πως κι αυτή η στάση έχει τα όριά της.

Ξεκινάμε με το δεδομένο ότι "ΔημΑρ" σημαίνει δημοκρατική αριστερά και πως όσοι την ακολούθησαν αυτοπροσδιορίζονται σαν δημοκράτες και αριστεροί. Και μπαίνει το ερώτημα:

Ποιος δημοκράτης μπορεί να συναγελάζεται με τον Σαμαρά και να τον στηρίζει;

Ποιος αριστερός μπορεί να συναγελάζεται με τον Σαμαρά και να τον υπηρετεί;

Ποιος δημοκράτης και αριστερός μπορεί να δέχεται για “συντρόφους” του υπουργούς τους Βορίδη, Γεωργιάδη αλλά, κυρίως, για πρωθυπουργό του τον ίδιο τον Σαμαρά;

Τα ερωτήματα είναι θεμελιακά για την ίδια την ύπαρξη της ΔημΑρ και για την στήριξή της από τους ψηφοφόρους αυτού του χώρου.

Το ΠαΣοΚ ταυτίστηκε με τα μέτρα της Μέρκελ και συνεργάστηκε με την Δεξιά του Σαμαρά (κυρίως στην κυβέρνηση Παπαδήμου) με αποτέλεσμα να καταρρεύσει.

Η ΔημΑρ εφάρμοσε τα (ψηφισμένα) μέτρα της Μέρκελ και συνεργάστηκε με τον Σαμαρά πρωθυπουργό, με αποτέλεσμα να καταρρεύσει κι αυτή.

Απλοϊκή η εξήγηση; Όχι, δεν είναι απλοϊκή, απλά, είναι … απλή!

Ναι, απλή η εξήγηση αλλά μόνο απλές μπορεί να είναι οι εξηγήσεις γιατί σαν εξηγήσεις πρέπει να είναι κατανοητές, άρα απλές!

Η ΔημΑρ αυτοπροσδιορίστηκε σαν κάτι και έπραξε σαν κάτι άλλο. Αυτό πλήρωσε.

Το ίδιο όπως και το ΠαΣοΚ είχε αυτοπροσδιοριστεί ως “σοσιαλιστικό” και κυρίως “αντιδεξιό” κόμμα και όταν έπραξε κάτι άλλο το πλήρωσε με τον ίδιο τρόπο.

Υπάρχουν δύο κυρίως τάσεις στον χώρο της δημοκρατικής αριστεράς, όχι πλέον μέσα στο κόμμα της ΔημΑρ αλλά στον ευρύτερο δημοκρατικό και αριστερό χώρο που είχε καταλάβει το κόμμα.

Η μια τάση ζητά συνεργασία με τον Σύριζα, με τον οποίο εξ άλλου η ΔημΑρ είναι ομογάλακτη ή ομόσταυλη, όπως θέλετε πείτε το. Είναι σε δύσκολη θέση μετά το πείραμα της τρικομματικής όμως νιώθουν πιο άνετα στη σκέψη της συμβίωσης με αριστερούς ως χτες συντρόφους τους στον ενιαίο Συνασπισμό.

Η άλλη τάση ζητά συνεργασία με την Δεξιά και πάλι καθώς θεωρεί την αποχώρηση από την κυβέρνηση ως λάθος. Όσοι ακολουθούν αυτή την τάση εμφανώς αναπολούν την εποχή που συνεργάζονταν με τους Σαμαρά-Βενιζέλο για τις “μεταρρυθμίσεις” και θέλουν να βρουν τρόπο να τις συνεχίσουν. Αν και είναι πια δύσκολο να συνεργαστούν απ’ ευθείας, μπορούν να το επιδιώξουν μέσω της Ελιάς ή του Ποταμιού που μπορούν να αποτελέσουν το όχημα μιας τέτοιας νέας συνεργασίας.

Όλα του γάμου δύσκολα εκεί στο Δημαροχώρι, όπου μια εποχή κυκλοφορούσε κανείς άφοβα, με γαλήνη στην ψυχή και με φυσικά προϊόντα που εξασφάλιζαν υγιεινή ζωή. Μετά την τρέλα της εξουσίας που ενέσκηψε στο Δημάρι, το ζειν επικινδύνως (πολιτικά) τους έγινε δεύτερη φύση.

Εύχομαι τα καλύτερα. Δηλαδή εύχομαι να βρουν έναν αριστερό δρόμο, να συνεργαστούν με τον Σύριζα ο οποίος χρειάζεται κι αυτός μια προσγείωση και να αποτινάξουν από πάνω τους οριστικά τον Σατανά.

Οι υπόλοιποι δεν θα χαθούν. Μερικοί θα πάνε χωρίς φόβο και πάθος στην Ελιά του Βενιζέλου και οι λοιποί θα βρουν νερό να ξεδιψάσουν στο Ποτάμι του Θεοδωράκη. Ίσως μάλιστα γίνουν (άθελά τους; συνειδητά;) ο καταλύτης που θα φέρει το Ποτάμι αριστερότερα (αντιδεξιότερα θα το έλεγα) και βρει ο Σύριζα κάποιους αναγκαίους καινούργιους πιθανούς συνεργάτες για την εξουσία.

ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΣΗ ΜΑΣ!

Ρίχνοντας μια ματιά στις αναρτήσεις των διάφορων σάϊτ και μπλογκ (όπως π.χ. του μπλογκ “Δραπετσίνι”) δεν γίνεται παρά να σε πιάσει η ψυχή σου για το μέλλον που μας επιφυλάσσουν στο θέμα Παιδεία:

Α) Το “κουπόνι” απειλεί να διαλύσει το σύστημα δωρεάν παροχής δημόσιας εκπαίδευσης,

Β) Εκτός παιδικών σταθμών χιλιάδες οικογένειες καθώς έρχονται και δίδακτρα.

Η τράπεζα θεμάτων για τα Λύκεια, η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των σχολείων, τα νέα πανεπιστήμια χωρίς διοικητικούς υπαλλήλους, η διάλυση της τεχνικής εκπαίδευσης για χάρη των ιδιωτικών ΙΕΚ, το νέο πειθαρχικό δίκαιο … όλα μαζί συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι η Δημόσια Παιδεία είναι υπό διωγμό.

Το ίδιο συμβαίνει και με την Δημόσια Υγεία, από την πληρωμή για τις επισκέψεις μέχρι τις συνταγές των φαρμάκων, τη διάλυση των νοσοκομείων κλπ.

Το ίδιο συμβαίνει στην Ασφάλιση όπου με τεχνητούς τρόπους εξανεμίζονται τα αποθεματικά και νέοι νόμοι ορίζουν πως θα μοιράζονται οι ασφαλισμένοι μόνο όσα έχουν (δηλαδή: δεν έχουν) τα Ταμεία.

Το ίδιο συμβαίνει και με τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους που συρρικνώνονται με αποτέλεσμα να μην ελέγχονται σωστά ούτε οι επιχειρήσεις, ούτε οι συνθήκες εργασίας, ούτε καν το παράνομο παρκάρισμα.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει με την δημόσια περιουσία που ξεπουλιέται με τρόπο καταφανώς ασύμφορο για την Ελλάδα.

Σχεδόν όλα τα παραπάνω “μέτρα” έχουν πολύ μικρή επίδραση στο δημοσιονομικό ισοζύγιο. Ακριβέστερα, επιδρούν πολύ “λίγο” θετικά σε σχέση με τις πολλαπλές αρνητικές επιδράσεις που προκαλούν με αποτέλεσμα να προβληματίζουν ακόμα και τον διεθνή τύπο και έγκυρους σχολιαστές. Λαμβάνονται αβλεπί (ελληνιστί: σαμβουαρ) γιατί αποτελούν, κατά βάση, μνημονιακές δεσμεύσεις που τις χαρακτηρίζουμε συλλήβδην ως “προαπαιτούμενα” για την εκταμίευση των δόσεων που κρατούν την οικονομία ζωντανή. Είναι οι περίφημες διαρθρωτικές αλλαγές (ένα σημαντικό μέρος τους) που μας ζητούν οι εκπρόσωποι των δανειστών, δηλαδή το ΔΝΤ και η ΕΕ και που τις έχουν κάνει σημαία οι κυβερνητικοί κύκλοι.

Θεωρούν προαπαιτούμενο να διαλυθεί η χώρα και να περιέλθουν σε κατάσταση συνεχούς φόβου για το αύριο οι πολίτες προκειμένου να εξασφαλίσουν τη στοιχειώδη ρευστότητα στην ελληνική οικονομία. Και είναι σε θέση να μας απειλούν και να μας επιβάλουν τη θέλησή τους επειδή εκείνοι διαθέτουν το κοινό χρηματοκιβώτιο του συνεταιρισμού μας (την Ευρωζώνη) στον οποίο –όπως αποδεικνύεται κάθε μέρα- κάποιοι είναι πιο “συνεταίροι” από τους άλλους.

Όλα αυτά δείχνουν πως η χώρα μας έχει γίνει πραγματικά ένα εργαστήριο εφαρμογών διαφόρων συνταγών με αμφίβολο αποτέλεσμα και δεν έχει σχεδόν καμιά άλλη επιλογή όσο επιμένει να παραμένει στο ευρώ. Το έχουν παραδεχτεί σχεδόν όλα τα ξένα ΜΜΕ ότι η Ελλάδα είναι πράγματι ένα πειραματόζωο.

Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε;

Επανάσταση λέει η μια πλευρά. Που θα πει ότι μένουμε εκτός ευρώ και τα μέτρα μένουν κι αυτά εκτός εφαρμογής. Το ζητούν επιτακτικά το ΚΚΕ και οι Αλαβάνος, ΕΠΑΜ κλπ.

Συμβιβασμό, λέει η άλλη πλευρά. Που θα πει ότι μένουμε στο ευρώ και συζητάμε για μια “καλύτερη” εφαρμογή των πολιτικών του ΔΝΤ και της ΕΕ. Στο “καλύτερη” κρύβεται βεβαίως η διαφορά, ωστόσο Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση αυτή τη στιγμή κινούνται στον αστερισμό του συμβιβασμού αφού δέχονται την πορεία μας εντός ΕΕ και εντός ευρώ. Ας δούμε που βρίσκονται οι πλέον αισθητές διαφορές στην πολιτική τους.

Η αντιμνημονιακή πλευρά ονομάζει “Ανεξάρτητη” την πολιτική της και προτάσσει την απαίτηση για σταμάτημα των μνημονιακών δεσμεύσεων, ακόμη και μονομερώς και ιδιαιτέρως όταν αυτές δεν έχουν κανένα άμεσο δημοσιονομικό όφελος.

Προαπαιτούμενο για να δεχτούμε να παίρνουμε τη δόση μας και να μένουμε στο ευρώ, λένε όσοι υποστηρίζουν αυτή την άποψη (Σύριζα, ΑνΕλ, εν μέρει Δημαρ κλπ.) είναι ο σεβασμός της κοινωνίας μας και των ανθρώπων που την αποτελούν. Ναι, να φέρουμε τα ισοζύγιά μας σε θετικά πρόσημα και να κάνουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές που χρειάζεται η χώρα (αξιοκρατία, διαφάνεια, ορθολογισμός κλπ.) αλλά να σταματήσει η ιδεολογική προσαρμογή μας σε καλούπια που συνιστούν πειραματισμούς και μόνο για τη μέτρηση των συνεπειών από την εφαρμογή των πολιτικών του νεοφιλελευθερισμού. Και να προσμετρήσουμε στο δούναι και λαβείν και κάποιες άλλες παραμέτρους όπως τα χρέη της Γερμανίας, τα ενεργειακά μας κοιτάσματα κλπ.

Ο) Συμβιβασμός που διαπραγματεύεται η μνημονιακή πλευρά (ΝΔ και ΠαΣοΚ) είναι ένα είδος ανταμοιβών για την καλή και υπάκουη συμπεριφορά της Ελλάδας. Δηλαδή, εφαρμόζω ακόμη και μέτρα παράλογα χωρίς προφανές δημοσιονομικό κέρδος και επιτρέπω να πειραματίζεστε με τους Έλληνες και τη χώρα, ζητώ όμως κάποια μπόνους. Θέλω τις κατάλληλες στιγμές, κυρίως προ διαφόρων εκλογικών αναμετρήσεων, να δημιουργείτε κάποια σαξές στόρυ όπως τη σκηνοθετημένη “έξοδο στις αγορές”, την αποδοχή του “πρωτογενούς πλεονάσματος”, την προγραμματισμένη εξαγγελία χαλάρωσης ή ακόμη και την ίδια την χαλάρωση της οικονομικής πολιτικής σε ορισμένους τομείς κλπ. Με λίγο λόγια, μπορείτε να πειραματίζεστε όσο θέλετε αρκεί να λέτε κάποια καλά λόγια τη στιγμή που θα τα χρειάζομαι για να επανεκλεγώ. Έτσι κι αλλιώς η επανεκλογή μου θα είναι και προς το δικό σου συμφέρον.

Μέσα σε αυτό το ζοφερό κλίμα θα πορευτούμε μέχρι τις επόμενες εκλογές. Που δεν ξέρουμε πότε ακριβώς θα γίνουν αφού οι πιέσεις για εκλογή Προέδρου από την παρούσα Βουλή θα γίνουν στις αρχές του νέου χρόνου ασφυκτικές και θα κυκλοφορήσει πολύ χρήμα προς τούτο. Και ακόμη δεν ξέρουμε ποιος θα τις κερδίσει καθώς η προπαγάνδα που έχει να πέσει θα είναι χωρίς κανένα προηγούμενο. Όλα παίζονται λοιπόν και μαζί με αυτά τα “όλα” παίζεται και το μέλλον της χώρας και των ανθρώπων της για πολλές δεκαετίες.

Τι είδε ο Κινέζος στην Ακρόπολη;

Δεν ξέρουμε ούτε τι είδε ούτε τι σκέφτηκε ο Κινέζος πρωθυπουργός σήμερα το πρωί που επισκέφτηκε την Ακρόπολη. Είπε κάτι θετικά για τον πολιτισμό της Ελλάδας (της αρχαίας, εννοείται) και ότι η Ακρόπολη αυτόν τον πολιτισμό συμβολίζει και πέρασε στα επόμενα και σπουδαιότερα, στην ΚΟΣΚΟ.

Κάποιοι Κινέζοι τουρίστες μαζεύτηκαν στην είσοδο της Ακρόπολης, τον χειροκρότησαν και φωτογραφήθηκαν μαζί του. Είπαν κάτι μεταξύ τους αλλά δεν ξέρουμε αν συνεννοήθηκαν στ’ αλήθεια καθώς οι Κινέζοι μιλάνε πολλές διάφορες μεταξύ τους γλώσσες και δύσκολα καταλαβαίνουν οι μεν τους δε.

Ωστόσο μπορούμε να αντιληφθούμε τι σκέφτηκε ο Κινέζος όταν είδε την Ακρόπολη και τη χώρα μας γενικά αν παρακολουθήσουμε ολόκληρο το πλαίσιο της επίσκεψής του.

Η πρώτη θετική του σκέψη θα έγινε όταν διαπίστωσε ότι από τον Παρθενώνα έλειπε το χρυσελεφάντινο άγαλμα της θεάς Αθηνάς, το σύμβολο της πόλης. “Αυτό σημαίνει νίκη του Ποσειδώνα, του θεού της θάλασσας”, θα σκέφτηκε ο Κινέζος, “άρα τα σχέδιά μας για τον ΟΛΠ και την επέκταση της ΚΟΣΚΟ πάνε καλά”

Μια δεύτερη ενθαρρυντική σκέψη θα έκανε όταν θα είδε τον Σαμαρά δίπλα του. “Ο άνθρωπός μας είναι εδώ” θα σκέφτηκε ο Κινέζος, “μπορούμε λοιπόν να πάρουμε και τον ΟΣΕ”.

Φτάνοντας στον Πειραιά θα είδε σίγουρα τις αφίσες του Μαρινάκη, του νέου δήμαρχου Πειραιά (με τον υπάλληλό του Μώραλη στο πόδι του). “Είμαστε σε φιλικό περιβάλλον” θα σκέφτηκε, ο Κινέζος “θα χτίσουμε φτηνά ένα πλοίο για τον δήμαρχο και θα πάρουμε και ολόκληρο τον Πειραιά δικό μας”.

Εκεί στο Ικόνιο θα είδε τα γραφεία της Χρυσής Αυγής με τη σημαία και το σήμα της και θα σκέφτηκε ο Κινέζος: “Εδώ λατρεύουν τον Λάο Τσε, αυτό το ιδεόγραμμα δείχνει πόσο θαυμάζουν τον πολιτισμό μας οι Έλληνες. Θα πάρουμε και το Πέραμα”.

Ευχαριστημένος με τις μέχρι στιγμής διαπιστώσεις και, βλέποντας τις τεράστιες γερανογέφυρες στην προβλήτα 3, θα σκέφτηκε στα σίγουρα ο Κινέζος: “Τους εκσυγχρονίσαμε, τους κάναμε ανθρώπους, αν δεν πάρουμε τσάμπα τον ΟΛΠ θα χάσω πάσα ιδέα γι αυτούς τους Έλληνες”.

Εκείνη τη στιγμή φαίνεται στο βίντεο ο Σαμαράς να σκύβει και να λέει στον Κινέζο Πρωθυπουργό:

“Αγαπητέ μου, βλέπεις πόσο έχουμε προοδεύσει, επισκευάζουμε την Ακρόπολη, γεμίσαμε τη χώρα με τουρίστες, αναβαθμίζουμε τους επιχειρηματίες σε θεσμικούς ρόλους, βάλαμε στη φυλακή τους φασίστες και αναπτύσσουμε το λιμάνι μας. Όπως καταλαβαίνετε είμαστε πλέον αξιόπιστοι κι ελπίζω να αγοράσετε τα ομόλογά μας”

Μη καταλαβαίνοντας λέξη ελληνικά και χωρίς τον διερμηνέα που αφηρημένος κοίταζε κάπου αλλού, είπε ο Κινέζος απαντώντας στον Σαμαρά:

“Αγαπητέ μου βλέπω πόσο έχετε βυθιστεί στην κρίση, η Ακρόπολη έχει μείνει με τα μερεμέτια, ξεμείνατε από τουρίστες και μόνο Κινέζοι σας έρχονται πια, ξεπουλήσατε ακόμη και τους δήμους στους επιχειρηματίες, οι φασίστες βρίσκονται πλέον παντού και αν δεν φτιάχναμε εμείς γερανογέφυρες θα φορτώνατε τα πλοία με γαϊδούρια. Επειδή όμως εμείς είμαστε λαός πονόψυχος, όταν βγάλετε τα ψευτόχαρτά σας, φέρτε και σε μας να πάρουμε κανένα, τόσα πράγματα σκοπεύουμε να σας πάρουμε, χάθηκε ο κόσμος να πάρουμε και κανένα ψωρο-ομόλογο;”

Η επίσημη επίσκεψη του Κινέζου πρωθυπουργού ολοκληρώνεται με περαντζάδα από τη Βαρβάκειο Αγορά για να αγοράσει βρούβες. Λέγεται ότι είναι το μόνο πράγμα που πουλιέται στην τιμή του στη χώρα μας και θέλει να δει πόσο θα του κοστίσουν. 

Παμπειραϊκή Επιτροπή Ανάπλασης για την τέως Βιομηχανική Ζώνη

Πολλοί συζητούν για την επαναλειτουργία μιας Επιτροπής Ανάπλασης. Σκέφτομαι ότι:

Πιθανότατα, είναι πράγματι κατάλληλος ο καιρός για να λειτουργήσει ξανά μια Επιτροπή που να ενδιαφέρεται για τα ζητήματα της τέως Βιομηχανικής Ζώνης. Κατά τη γνώμη μου (όπως το βλέπω τώρα) θα πρέπει, μάλιστα, να είναι Παμπειραϊκού χαρακτήρα.

Έχει κάτι να κάνει αυτή η Επιτροπή;

Ας απαριθμήσω τα προβλήματα: αποφάσεις του ΥΠΕΚΑ και του ΟΡΣΑ που πρέπει να θεραπευτούν, Μελισσανίδης με τις λειτουργίες του που πρέπει να αντιμετωπιστεί, επαναφορά (εν μέρει) ή οριστική εγκατάλειψη των σχεδίων που υπήρχαν; Τι θα γίνει με τον ΟΛΠ και τις προκηρύξεις του και όλα όσα προγραμματίζει; κλπ.

Ας απαριθμήσω τις ανάγκες: να γίνει και να υποστηριχτεί η προσφυγή στο ΣτΕ, να επιδιωχθεί να αναιρεθούν οι αποφάσεις του ΟΛΠ, της Περιφέρειας κλπ., να προχωρήσουν οι μελέτες που αποφασίστηκαν από το υπάρχον ΔΣ για κοστολόγηση απόκτησης της γης, για ενδεχόμενη απαλλοτρίωση, για τη βιωσιμότητα ενός Πάρκου κλπ.

Ας απαριθμήσω τις ενέργειες που πρέπει να γίνουν: Διανοίξεις και άλλων πυλών, επέμβαση στην παραλία λιπασμάτων, Θεμιστόκλειο και πρόσβαση σε αυτό, ρυθμίσεις κυκλοφοριακές για να διευκολυνθεί η πρόσβαση στον χώρο, αξιοποίηση του πέτρινου, των γηπέδων κλπ.

Και τα πιο βασικά: Πρέπει να απαντήσουμε οριστικά σε ερωτήματα όπως: Που πάμε; τι θέλουμε; συμφωνούμε να κυνηγήσουμε τον αποκλειστικά δημόσιο χαρακτήρα του χώρου; αν κάνουμε σκόντο, πόσο και σε ποια σημεία; Χρειαζόμαστε νέα μελέτη, έστω και προμελέτη ή αρκεί η εντολή του ΔΣ (του 2014) που ακόμα δεν έχει υλοποιηθεί;

Επομένως η Επιτροπή θα έχει αρκετές δουλειές να κάνει, οπότε μπορεί κανείς να πει ότι η επαναλειτουργία της είναι αναγκαία.

Πρόσθετα ερωτήματα: 

·                     Θα μπορούν να συμμετέχουν πολίτες μόνο ή φορείς και πολίτες;

·                     Θα συμμετέχουν και θεσμικοί παράγοντες ή θα είναι μόνο μια κίνηση πολιτών; (αυτό εξαρτάται βασικά από τον τρόπο που θα την αντιμετωπίσει ο Άλλος Δρόμος). Ξέρουμε ότι ο Χρήστος Βρεττάκος ήθελε πάντα επιτροπή φορέων και όχι ατόμων... θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο; θα είναι ας πούμε επιτροπή όπου θα μετέχουν ο σύλλογος γονέων του τάδε δημοτικού, η επιτροπή αγώνα της τάδε γειτονιάς κλπ. ή θα υπάρχουν και πολίτες χωρίς κάλυψη φορέα; 

·                     Θα παίρνονται αποφάσεις ομόφωνες ή θα χρειάζονται ψηφοφορίες; 

Όλα αυτά είναι ερωτήματα που ζητούν απάντηση ...

Το εύρος της Επιτροπής είναι ένα ζητούμενο ακόμη. Το θέμα της βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας-Κερατσινίου σίγουρα δεν είναι μια τοπική υπόθεση. Αφορά σε ολόκληρο το λεκανοπέδιο αλλά δεν μπορούμε να το ανοίξουμε και τόσο πολύ. Σίγουρα όμως πρέπει να εμπλακεί ολόκληρος ο Πειραιάς. Κεντρικός Πειραιάς, Νίκαια, Πέραμα και Κορυδαλλός θα πρέπει να έχουν χώρο και αν θέλουν να μπορούν να συμμετάσχουν. Κυρίως όμως ο κεντρικός Πειραιάς είναι άμεσα ενδιαφερόμενος τουλάχιστον όσο η Δραπετσώνα και το Κερατσίνι.

SUMMER IN THE CITY

Η ακτή λιπασμάτων, ελεύθερη και ωραία!

Όλο και λιγότεροι κάνουν διακοπές τα καλοκαίρια λόγω της οικονομικής ανέχειας. Πάνε τα νησιά, πάνε οι εξωτικές παραλίες πάνε και τα βουνά και τα λαγκάδια που πληρώνονταν τις παλιές εποχές είτε με μεροκάματα που τώρα πια δεν υπάρχουν, είτε με τα δώρα και επιδόματα άδειας που τώρα πια έχουν κοπεί, είτε και με διακοποδάνεια που έχουν στερέψει κι αυτά τώρα πια.

Η πρόταση λοιπόν είναι:

• ·        καλοκαίρι στην πόλη!
• ·        ηλιοθεραπεία στα Λιπάσματα
• ·        να οργανωθεί καλύτερα η καντίνα για να υποδεχτεί κόσμο
• ·        να φωτιστεί ο χώρος καλύτερα για απογευματινό και βραδινό περίπατο
• ·     να μπουν κάποιες πρόχειρες τέντες που να εξασφαλίζουν σκιά για να είναι επισκέψιμος ο χώρος από το απόγευμα

Υπενθυμίζω πως μπορούμε να μπούμε στα Λιπάσματα από την πύλη Κράκαρη που είναι ήδη ανοιχτή και προσβάσιμη.

Η "μαύρη" παραλία δίπλα στον κάβο Κράκαρη σε μια
εκτρατεία καθαρισμού από τον Δήμο και τον Σκαϊ 

Μπορούμε ακόμα να μπούμε και από την κεντρική πύλη που χρησιμοποιούν τα αυτοκίνητα του Μελισσανίδη και τον κεντρικό δρόμο του πρώην εργοστασίου που οδηγεί στα διατηρητέα, στο Γυαλάδικο και στο Κτήριο Ηλεκτροπαραγωγής. Από εκεί το Θεμιστόκλειο και η παραλία είναι δυο βήματα.

Δεν μπορούμε να μπούμε ακόμα από την πύλη της οδού Σφαγείων, δηλαδή από το Πέτρινο και τον Υδατόπυργο καθώς ο δρόμος αυτός είναι χαλασμένος και θέλει επισκευές εκτός από την αναγκαία διάνοιξη.

Η παραλία Λιπασμάτων μέσα από το σπασμένο
 παράθυρο ενός εκ των διατγηρητέων
Η φωτογραφία είναι της Μαργαρίας Γκιώνη

Να το δει η δημοτική αρχή που έχει στο ενεργητικό της την διάνοιξη της παραλίας από το 2012 και μπορεί να κλείσει τη θητεία της με μια ακόμη εντυπωσιακή ενέργεια. Αν το επιχειρήσει θα έχει –νομίζω- την συμπαράσταση όλων των Δημοτικών συμβούλων παλιών και νέων.

Μπορεί να το δει και η κυοφορούμενη από ώρα σε ώρα ή μέρα σε μέρα  Επιτροπή Ανάπλασης που φαντάζομαι ότι αυτή τη φορά θα είναι μια Παμπειραϊκή Επιτροπή Ανάπλασης (αναβίωση κατά κάποιο τρόπο και της περίφημης Παμπειραϊκής Επιτροπής των ετών 2002-2008) η οποία μαζί με όλα τα σοβαρά ζητήματα που έχει να αντιμετωπίσει μπορεί να δει και αυτή τη διάνοιξη και να την στηρίξει.

ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΟ ΣΕ ΝΕΑ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΧΑΛΚΗΔΩΝΑ

Με ανοιχτό κάλεσμα σε πλατεία της περιοχής προς τους κατοίκους της Νέας Φιλαδέλφειας και Νέας Χαλκηδόνας η Επιτροπή Κατοίκων, που λειτουργεί εκεί, βγήκε στους δρόμους για να υπερασπιστεί την πόλη της.

Το κυριότερο πρόβλημά τους είναι η προστασία του Άλσους που απειλείται από τα ποδοσφαιρικά σχέδια του Δημήτρη Μελισσανίδη. Το ρυθμιστικό προβλέπει διάφορες χρήσεις γύρω από το γήπεδο που αλλάζουν τον χαρακτήρα της περιοχής κατά τη γνώμη των κατοίκων που διαφωνούν. Άλλο το γήπεδο κι άλλο το εμπορικό κέντρο. Επί πλέον το Άλσος περνά σε ένα Φορέα που δεν είναι βέβαιο ποιος θα τον ελέγχει.

Στο ίδιο σημείο και την ίδια ώρα έχει προγραμματιστεί αντισυγκέντρωση των ΑΕΚτζήδων της Original με αποτέλεσμα να απειλείται μια πιθανή σύγκρουση στη θέση της απλής διαμαρτυρίας.

Γνωρίζοντας τα προβλήματα που υπάρχουν από το Ρυθμιστικό για τη δική μας περιοχή και βλέποντας αυτά που συμβαίνουν στο Ελληνικό και στη Νέα Φιλαδέλφεια καταλαβαίνουμε ότι η Ρένα Δούρου θα έχει πολύ δουλειά να κάνει και πολλά ζητήματα να διευθετήσει από την πρώτη κι όλας στιγμή που θα αναλάβει.

Αναγκαία πλέον η συζήτηση για το που πάμε!

Εδώ και καιρό, και ιδιαίτερα μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών που δημιούργησε μεγάλη πολιτική ρευστότητα, υποστηρίζω με τα γραπτά μου ότι πρέπει να γίνει μια ανοιχτή και πολυεπίπεδη συζήτηση για την οικονομική πολιτική που θα ακολουθήσει η Ελλάδα υπό την ηγεσία μιας κυβέρνησης με κέντρο τον Σύριζα. Κυρίως νομίζω ότι πρέπει να αναλυθούν τα διλήμματα "Ευρώ ή Δραχμή" και "Εθνική Πολιτική ή Πολιτική Συμβιβασμών". Θεωρώ ότι αυτή η συζήτηση πρέπει να είναι εκτεταμένη και αναλυτική και να γίνει με τρόπο που να ωφεληθούν από αυτήν όλοι οι Έλληνες, να είναι επομένως κατά το δυνατόν όσο πιο απλή και κατανοητή γίνεται.

Παρατηρώ τελευταία ότι ήδη αυτός ο προβληματισμός έχει ξεκινήσει να γίνεται έστω κι αν δεν την οργάνωσε κανένας και δεν ορίστηκε συγκεκριμένος τόπος συνάντησης μια στρογγυλής τράπεζας με κάποιους ειδικούς συζητητές. Όχι, δεν γίνεται με αυτόν τον τρόπο. Ξεκίνησε αλλιώς.

• Η συνέντευξη του Γιάννη Βαρουφάκη για την έξοδο από την κρίση μέσα από το Ευρώ και την ΕΕ επαναφέρει επικαιροποιημένες τις προτάσεις του για μια διέξοδο από την ευρωπαϊκή και ελληνική ταυτόχρονα κρίση. Τίθενται έτσι σε δημόσιο διάλογο κρίσιμα θέματα όπως η δυνατότητα να επιβιώσουμε σαν χώρα ακόμα και μέσα στο ευρώ. Ο Βαρουφάκης, βέβαια, θέτει κάποιες προϋποθέσεις, όπως την διορατικότητα των Ευρωπαίων ηγετών, που σήμερα δεν υπάρχουν. 
• Παράλληλα μέσα στον Σύριζα, με αφορμή ένα κείμενο κριτικής που υπογράφτηκε από γνωστά στελέχη του, καταρτίζεται ήδη ένα πολιτικό σχέδιο για την ανάληψη της εξουσίας από την Αριστερά και τους συμμάχους της και για την κυβερνητική πορεία εφ' όσον αυτό συμβεί. Αναγκαστικά και εδώ αντιμετωπίζονται τα ζητήματα οικονομικής πολιτικής επομένως και ο προσανατολισμός του Σύριζα και η πορεία του αν βρει τις γνωστές δυσκολίες ρευστότητας και αποεπένδυσης.
• Τα κόμματα της δραχμής (Αλαβάνος, ΕΠΑΜ, Κατσανέβας) δεν κατάφεραν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στις ευρωεκλογές όμως έχουν θέσει δημόσια το ζήτημα της εθνικής οικονομικής πολιτικής σε συνδυασμό με το εθνικό νόμισμα.
• Ο σύμβουλος του νέου υπουργού οικονομικών Χαρδούβελου, ο κ. Στεφαναδάκης, με την αρθρογραφία του κατά το 2010-11 όταν συνιστούσε δραχμή σαν λύση για τα προβλήματα χρέους και ρευστότητας της οικονομίας, έθεσε και πάλι δημόσια το θέμα σήμερα έστω και ακούσια, έστω και με στρεβλό τρόπο.

Σαν την λερναία ύδρα το θέμα "Ευρώ η Δραχμή" κάθε φορά που του κόβουν το ένα κεφάλι, βρίσκει άλλα για να επανέλθει. Και κάποτε θα συζητηθεί. Κάποτε θα πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα:

• Μπορεί να έχεις εθνική οικονομική πολιτική χωρίς εθνικό νόμισμα;
• Ποιες θυσίες θα απαιτηθούν για να έχει κανείς εθνικό νόμισμα και επομένως εθνική πολιτική;
• Με ποια ζυγαριά πρέπει να ζυγιστούν τα κέρδη και οι ζημίες από μια τέτοια απόφαση;
• Ποιος θα πάρει μια τέτοια απόφαση και πότε; και τι θα γίνει μετά;

Η Νέα Δημοκρατία και το ΠαΣοΚ έχουν μια πολιτική την οποία μπορούν να υπερασπίζονται μέχρι τέλους φτιάχνοντας σενάρια με σαξές στόρυ σαν το καρότο και με ισχυρή κινδυνολογία σαν το μαστίγιο. Έχουν ιδεολογία και πολιτική πρόταση συνεκτική και συνεπή έστω κι αν είναι εθελόδουλη και καταστροφική. Επομένως μπορούν να την αναπτύσσουν και να αμύνονται η να θριαμβολογούν με άνεση και αυτοπεποίθηση. Απέναντι σε αυτά υπάρχει ένα διαρκές μάγκωμα. Μια διαρκής αμφιθυμία που οδηγεί σε μουκγαμάρα αν όχι σε γκάφες και λάθη. Το αποτέλεσμα είναι να βρίσκεται σε άμυνα και αμφισβήτηση ο Σύριζα και να αισιοδοξεί και να χαμογελά ο Σαμαράς! Όποιος δεν το βλέπει, απλά κλείνει τα μάτια στην πραγματικότητα. 
Με ποια όπλα θα αντιμετωπίσουν οι αριστερές και οι πατριωτικές δυνάμεις το ψέμα και τη διαστρέβλωση των Γερμανών και των τοπικών φερέφωνών τους; 

• Η ορμή των αγανακτισμένων και των πάνδημων διαδηλώσεων που απειλούσε να σαρώσει την υποταγή έχει σβήσει. 
• Η ώθηση των εκλογών αποδείχθηκε ελάχιστη.
• Τα ανώτατα δικαστήρια δίνουν πλέον τον τόνο: κακώς οι καθαρίστριες, καλώς οι ένστολοι, κακώς οι δημόσιοι υπάλληλοι, καλώς οι ομαδικές απολύσεις κλπ. 
• Το ηθικό πλεονέκτημα πολυχρησιμοποιήθηκε και, όπως είναι φυσικό, εξαντλείται σιγά-σιγά.

Αν οι "αντιμνημονιακές" δυνάμεις δεν θέλουν να μείνουν από καύσιμα, θα πρέπει επιτέλους να συζητήσουν. Και τα σημάδια που προανέφερα δείχνουν ότι αυτήν τη συζήτηση δεν θα μπορούν να την αποφεύγουν για πολύ καιρό. Ο Βαρουφάκης, τα κείμενα κριτικής, τα γραπτά του Στεφανάδη, η ανάγκη αντιμετώπισης των σαξές στόρυ που θα ενταθούν, υποδηλώνουν πως η συζήτηση δεν θα αργήσει.

Όλα αυτά βέβαια δεν συνιστούν εκτεταμένη και αναλυτική συζήτηση για τα κρίσιμα θέματα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, αποτελούν όμως μια τάση που ενισχύεται και κάποια στιγμή θα θέσει επί τάπητος τα σημαντικά θέματα που για "πολιτικούς" και ψηφοθηρικούς λόγους μένουν στο περιθώριο και συζητούνται μόνο στα καφενεία, στις στάσεις λεωφορείων και στις ουρές στις τράπεζες και τις εφορίες. Νομίζω ότι ο διάλογος θα ενταθεί κι αυτό θα είναι σημάδι υγείας της κοινωνίας μας.

Μελίνα Μερκούρη και Μάρθα Καραγιάννη, δυο θερινά σινεμά στις γειτονιές της Β' Πειραιά που, μάλλον, δεν θα λειτουργήσουν φέτος!

Πέρασα σήμερα από τον Δήμο Κερατσινίου (όπου έχουν συμπεριλάβει από το 2010 και τη Δραπετσώνα) και μίλησα με υπαλλήλους κυρίως και γνωστούς. Από τα διάφορα που έμαθα θα σταθώ στο θέμα των δύο θερινών κινηματογράφων, του "Μελίνα Μερκούρη" (πρώην σινέ-Δώρα) στη Δραπετσώνα και του "Μάρθα Καραγιάννη" (πρώην σινέ-Κατερίνα) στο Κερατσίνι. Δεν τα βλέπω να λειτουργούν φέτος ...

Έχουν χορταριάσει. Οι πόρτες γραφείων και μηχανοστασίων κλπ. είναι κλειδαμπαρωμένες και τα κλειδιά άφαντα. Ίσως και κάποια μηχανήματα .... (;). Το έδαφος χορταριασμένο σε ύψος ενός μέτρου περίπου. Όλα παρατημένα, χωρίς την παραμικρή συντήρηση και φροντίδα. Μια κατάσταση θλιβερή.

Δεν τα είδα με τα μάτια μου, τα άκουσα να τα περιγράφουν. Μπορεί λοιπόν να κάνω λάθος και να μην είναι τέτοια η έκταση της αδιαφορίας. Μακάρι. Ας με διαψεύσει κάποιος, πολύ θα το ήθελα αλλά φοβάμαι ότι δεν θα γίνει...

Υπάρχει πρόβλημα αρμοδιοτήτων καθώς κανείς δεν είναι αρμόδιος για τίποτα όταν πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες και όλοι είναι υπεύθυνοι για όλα.όταν πρέπει να φέρουν εμπόδια σε οποιαδήποτε κίνηση εκδηλωθεί. 

Η ΔΗΚΕΠΑ (που είχε την ευθύνη των κινηματογράφων) βρίσκεται υπό εκκαθάριση και λύση, προσωπικό δεν υπάρχει ή δεν έχει πληρωθεί, υπεύθυνος για τους κινηματογράφους δεν υπάρχει και χρήματα για ταινίες δεν υπάρχουν επίσης. Ούτε χρήματα για συντηρήσεις δεν υπάρχουν και είναι γνωστό ότι η συντήρηση θέλει κάποια έξοδα ... όχι τεράστια αλλά οπωσδήποτε χρειάζονται κάποια κονδύλια.

Δεν υπάρχει κανείς και τίποτε. Επομένως ποιο θαύμα θα συμβεί για να λειτουργήδουν τα δυο θερινά σινεμά;

Ξέρω πως ο νέος δήμαρχος ενδιαφέρεται για τη λειτουργία των κινηματογράφων, αυτό το ήξερα για πιο παλιά, πιστεύω πως και τώρα το ίδιο συμβαίνει. Μέσα σε όλα τα πολλά που έχει να κάνει, ας δει κι αυτό το θέμα. Ας αναθέσει σε κάποιον να το κοιτάξει. Ας μην περιμένει να αναλάβει καμμένη γη. Δεν το λέω ως απαίτηση αλλά ως ευχή.

Άκουδα κάποιες ιδέες για ξαχορτάριασμα, για μια σχετικά φτηνή συντήρηση και για ταινίες της ΕΡΤ open που μπορούν να προβληθούν χωρίς αποζημίωση σε εταιρείες. Ας γίνουν έστω αυτά. 

Θυμάμαι, πέρσι τέτοιο καιρό, τον φίλο μου Οδυσσέα που μετρούσε και σημείωνε κάθε μέρα που περνούσε ποιες ταινίες δεν είδαμε και καταδίκαζε εξ αυτού του λόγου τον δήμαρχο. Φαντάζομαι πως φέτος ακόμα και από τον Οδυσσέα θα έφυγε η δύναμη και η όρεξη να μετράει. Όταν κάτι κατεβαίνει τόσο χαμηλά, παύεις πια και να το βλέπεις!